Ενός λεπτού σιγή για τα όνειρα που δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ
Όταν γνώρισα τη Μαρία δούλευε οκτάμηνο στην καθαριότητα του Δήμου. Ήλπιζε ότι θα ανανεωνόταν η σύμβασή της.
Δηλαδή έπρεπε να ανανεωθεί, γιατί φρόντιζε τους γονείς της οι οποίοι ήταν υπερήλικες.
Λίγο μετά τα 40 στην πραγματική της ηλικία. Και ενώ η εμφάνιση της πρόδιδε μεγαλύτερη ηλικία, η λαχτάρα της και η λάμψη στα μάτια της έδειχναν ένα παιδί.
Η Μαρία σταμάτησε να μεγαλώνει.
Ως μοναχοπαίδι γνώριζε ότι έχει “χρέος” να ευχαριστήσει τους γονείς της. Μια την έχουν, μια την είχαν πάντα. Αλλά και εκείνοι φρόντισαν να μη της λείψει τίποτα. «Την σπούδασαν» επίσης στις καλύτερες σχολές. Τελείωσε Ψυχολογία στο Α.Π.Θ και συνέχισε με σπουδές και στο εξωτερικό.
Η Μαρία δεν εξάσκησε ποτέ το επάγγελμα που σπούδασε. Όταν έμαθα για τις σπουδές της αιφνιδιάστηκα και το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό ήταν να την ρωτήσω ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ;
Με κοίταξε με απορία. Ίσως γιατί σκέφτηκε ότι είναι ήδη αρκετά προφανές.
«Γιατί δεν ήθελα ποτέ ούτε να το σπουδάσω ούτε να το δουλέψω αυτό το επάγγελμα»
Ναι Μαρία μου, φυσικά ήταν προφανές αλλά κατάπια τη γλώσσα μου και δεν είπα τίποτα εκείνη τη στιγμή. Μόνο ένα τρομακτικά αμήχανο χαμόγελο.
Καθίσαμε λίγη ώρα έτσι, δεν ήθελα να την πιέσω. Αλλά η ερώτηση μου ξεκλείδωσε τη ψυχή της.
«Πάντα είχα τα πιο περιποιημένα μαλλιά. Μόνη μου τα χτένιζα, μόνη μου κουρευόμουν, μόνη μου τα έβαφα. Φαντάσου ότι είχα χτενίσει τη Σάσα όταν παντρεύτηκε. Εγώ! Αν πήγαινα σε σχολή κομμωτικής τώρα θα είχα το καλύτερο κομμωτήριο. Κάτω στο κέντρο θα το είχα.»
Σιωπή.
«Είχα πολύ μεγάλο ταλέντο. Τα χέρια μου πήγαιναν από μόνα τους ξέρεις ε; Τώρα τα ξέχασα όλα.»
Σιωπή.
«Ποτέ δεν είναι αργά βρε Μαρία μου» ψιθύρισα, σαν να μην ήθελα καν να με ακούσει.
Χαμογέλασε. Στράβωσε το στόμα της και άλλαξε τη φωνή της.
«Κομμώτρια θα γίνεις; Θα μας κοροϊδεύει ο κόσμος! Αυτά τα όνειρα είχαμε εμείς για εσένα; Εμάς δεν μας υπολογίζεις; Τι είσαι εσύ καμιά που δεν παίρνει τα γράμματα για να γίνεις κομμώτρια;»
Έβγαλε μια φωτιά από μέσα της, κοκκίνισε και κοιτούσε τα χέρια της.
«Τώρα καλά να πάθουν! Η κόρη τους η ψυχολόγος με τα μεταπτυχιακά δουλεύει υπάλληλος στην καθαριότητα! Να σου πω ότι δεν το ευχαριστιέμαι, ψέματα θα σου πω!»
Τα ‘πε και ξεθύμανε. Και εγώ την άκουσα. Την ένιωσα. Μπήκα στη θέση της και ήταν πολύ άβολα.
Η Μαρία δε θα κάνει ποτέ αυτό που ονειρευόταν. Όχι γιατί δε μπορεί, αλλά γιατί δε θέλει πια. Όχι γιατί είναι αργά, αλλά γιατί τα φτερά της είναι τόσο ψαλιδισμένα που δεν τολμάει καν να σκεφτεί να πετάξει με αυτά.
Μετά από τη γνωριμία μου με τη Μαρία, η πιο τρομακτική ευχή που έχω ακούσει να δίνεται σε γονείς είναι: «Να τ@ν δείτε όπως επιθυμείτε!» Όπως επιθυμείτε… Εσείς…
Πώς επιθυμείτε εσείς; Επιθυμείτε το ίδιο πράγμα με το παιδί σας άραγε;
Μια ευχή που γνωρίζω πως δεν είναι κακόβουλη, αλλά πώς στο καλό και δεν έχουμε συνηθίσει να λέμε “Να τ@ν δείτε όπως επιθυμεί”;
Ενός λεπτού σιγή λοιπόν για τα όνειρα που δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ.
Για τα χέρια που γεννήθηκαν για να δημιουργούν αριστουργήματα αλλά φυλακίστηκαν. Για τα παιδιά που αποφάσισαν να γίνουν αυτό που επιθυμούσαν οι γονείς τους. Και για τους γονείς που νόμιζαν ότι ήξεραν το καλό του παιδιού τους.
Αφιερωμένο σε όλους τους γονείς λοιπόν που τα παιδιά τους θα επιλέξουν να περάσουν ή να μην περάσουν το κατώφλι των πανελληνίων εξετάσεων. Που θα πετύχουν αυτό που ήθελαν εκείνα και αυτό που δεν ήθελαν. Που δε θα πετύχουν καν στις εξετάσεις.
Αφιερωμένο στη Μαρία λοιπόν και σε κάθε Μαρία που καταλαβαίνει αυτό το κείμενο.
Η Μαρία, ίσως ως ένας άλλος Γιαννούλης Χαλεπάς, θα καταλάβει πολύ τη ζωή του μεγάλου αυτού γλύπτη. Τη βιογραφία του πρέπει να τη διαβάσει κάθε γονιός.
Είναι ίσως τα πιο φυλακισμένα χέρια αριστουργημάτων που γεννήθηκαν ποτέ. Ένας εξαιρετικά ιδιοφυής άνθρωπος που θεωρήθηκε τρελός.
Ένα παιδί που οι γονείς του το τιμώρησαν ισόβια επειδή τα θέλω του δεν ταίριαζαν με τα δικά τους.
Έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον να διαβάσεις το άρθρο “Η διδακτική ιστορία για όλους τους γονείς –Γιαννούλης Χαλεπάς, η συγκλονιστική ζωή του”
Λίζα
Είναι ωραίο να μοιραζόμαστε. Κοινοποίησε αυτό το άρθρο για να το διαβάσουν και άλλοι. Όμως ΔΕΝ επιτρέπεται η αντιγραφή του χωρίς άδεια ©
Ακολούθησε μας αν θέλεις επίσης και στις σελίδες μας στο facebook και στο Instagram!
