Αυτό που είναι ο εκπαιδευτικός, είναι πιο σημαντικό από αυτό που διδάσκει
Ακούμε συχνά ότι ο εκπαιδευτικός δεν είναι επάγγελμα. Είναι λειτούργημα. Τι σημαίνει όμως αυτό στην πράξη;
Αυτή η διδακτική ιστορία είναι εκπληκτική για να καταλάβουμε τι σημαίνει. Και να καταλάβουμε γιατί “Αυτό που είναι ο εκπαιδευτικός, είναι πιο σημαντικό από αυτό που διδάσκει”.
Διαβάστε την ιστορία:
Ένας νεαρός κύριος συνάντησε κάποια στιγμή έναν ηλικιωμένο.
-Με θυμάστε; του λέει ο νεαρός κύριος.
-“Όχι.” Απάντησε ο ηλικιωμένος σμίγοντας τα φρύδια του και κάνοντας εμφανώς προσπάθεια να θυμηθεί, αλλά η μνήμη του δεν τον βοηθούσε.
-Υπήρξα μαθητής σας!
-“Αλήθεια! Είμαι πολύ χαρούμενος που συναντιόμαστε ξανά λοιπόν! Τι κάνεις στη ζωή σου παιδί μου; Με τι ασχολείσαι;” τον ρώτησε ο ηλικιωμένος εκπαιδευτικός.
-Έγινα κι εγώ εκπαιδευτικός σαν και εσάς, έγινα καθηγητής!
-Ααα πολύ ωραία, πόσο χαίρομαι! Και κρίνεις ότι είσαι καλός στη δουλειά σου;
-Η αλήθεια είναι πως ναι. Και η αλήθεια είναι ότι εσείς με εμπνεύσατε και ήθελα να σας μοιάσω.
Περίεργος ο ηλικιωμένος εκπαιδευτικός, ρωτά να μάθει τι του έμεινε στο μυαλό και τον ενέπνευσε σε τέτοιο βαθμό ώστε να θέλει να γίνει κι ο ίδιος καθηγητής. Και ο νεαρός του διηγείται την ακόλουθη ιστορία.
-Κάποια μέρα ένας συμμαθητής μου – που ήταν και φίλος μου – ήλθε στην τάξη και μου έδειξε ένα πανέμορφο καινούργιο ρολόι που είχε στην τσέπη του. Δεν άντεξα στον πειρασμό και κάποια στιγμή του το έκλεψα.
Σε λίγο, αντιλήφθηκε ότι το ρολόι έλειπε από την τσέπη του και αμέσως ενημέρωσε τον καθηγητή που μας δίδασκε εκείνη την στιγμή στην τάξη, που ήσασταν εσείς. Εσείς, λοιπόν, απευθυνθήκατε στην τάξη και είπατε:
«- Το ρολόι κάποιου συμμαθητή σας εκλάπη κατά την διάρκεια του τρέχοντος μαθήματος. Όποιος το έκλεψε, παρακαλώ να το επιστρέψει αμέσως.»
Ντράπηκα τόσο πολύ την ταπείνωση μπροστά στους συμμαθητές μου, που δεν τόλμησα να αποκαλυφτώ. Έπειτα εσείς κλείσατε την πόρτα, μας είπατε όλους να σταθούμε όρθιοι και ότι θα ψάχνατε τις τσέπες όλων μας μέχρι να το βρείτε.
Αλλά θέσατε και μια προϋπόθεση. Ότι έπρεπε να έχουμε όλοι μας τα μάτια μας κλειστά για να μην δούμε τον ένοχο. Έτσι και συνέβη. Όταν φτάσατε σε μένα, το βρήκατε στην τσέπη μου και το πήρατε.
Όμως συνεχίσατε το ψάξιμο στις τσέπες όλων και όταν τελειώσατε, μας είπατε «Και τώρα, μπορείτε να ανοίξετε τα μάτια σας όλοι. Το ρολόι βρέθηκε!».
Δεν αναφέρατε ποτέ το όνομά μου στην τάξη και ούτε μου σχολιάσατε ποτέ το περιστατικό σε προσωπικό επίπεδο. Περίμενα να με επιπλήξετε και να μου κάνετε κατήχηση, αλλά τίποτε από αυτά δεν συνέβη.
Εκείνη την ημέρα σώσατε την αξιοπρέπειά μου για πάντα. Εκείνη ήταν η πιο ντροπιαστική μέρα της ζωής μου όλης και μου δώσατε με τον τρόπο σας ένα ηχηρό μάθημα.
Θυμηθήκατε τώρα το περιστατικό κ. Καθηγητά;
-Ναι παιδί μου, ακούγοντάς σε, τα θυμήθηκα όλα. Αλλά υπάρχει κάτι που δεν θυμάμαι και αυτό είσαι εσύ! Γιατί κι εγώ είχα τα μάτια μου κλειστά όταν σας έψαχνα όλους…
Αν πρέπει να ταπεινώσεις κάποιον μπροστά στα μάτια όλων των συμμαθητών του για να τον συνετίσεις, τότε όχι μόνον δεν λέγεσαι εκπαιδευτικός, αλλά, δεν είσαι. Τέτοιοι καθηγητές χαράζουν ψυχές και μένουν ανεξίτηλα χαραγμένοι στη μνήμη των μαθητών.
Αυτό που είναι ο εκπαιδευτικός, είναι πιο σημαντικό από αυτό που διδάσκει λοιπόν
Αυτή η μικρή αλλά τόσο περιεκτική ιστορία, κυκλοφορεί σαν διδακτική ιστορία στο διαδίκτυο. Με λίγες μόνο λέξεις περιέγραψε πόσο σημαντικό είναι ο δάσκαλος, ο καθηγητής να είναι πραγματικά εκπαιδευτικός και παιδαγωγός.
Τα μαθήματα που διδάσκει δεν υπάρχουν μόνο μέσα στα βιβλία του σχολείου. Τα πιο σημαντικά μαθήματα τα διδάσκει από την καρδιά του.
Λίζα
Κοινοποίησε αυτό το άρθρο. Μοιράσου το και με άλλους γονείς που θέλουν να το διαβάσουν! Όμως δεν επιτρέπεται η αντιγραφή του χωρίς άδεια)
Ακολούθησε μας αν θέλεις επίσης και στις σελίδες μας στο facebook και στο Instagram!
