Δεν αλλάζουμε τις συνήθειες ύπνου των μωρών-Αλλάζουμε τις προσδοκίες μας

Δεν αλλάζουμε τις συνήθειες ύπνου των μωρών-Αλλάζουμε τις προσδοκίες μας

Δεν αλλάζουμε τις συνήθειες ύπνου των μωρών-Αλλάζουμε τις προσδοκίες μας

Η Wendy Wisner που γράφει αυτό το άρθρο στο Scary Mommy, είναι μητέρα δύο παιδιών και σύμβουλος γαλουχίας (IBCLC).

Κάνει μια απλή, πολύ απλή διαπίστωση μέσα από την πολύχρονη εμπειρία της πάνω σε αυτό το κομμάτι.

Και νομίζω ότι πρέπει να την διαβάσουμε και να την ακούσουμε.

Για επτά χρόνια, είχα μια ομάδα υποστήριξης θηλασμού στο Facebook. Αλλά έκανα και μηνιαίες συναντήσεις για μαμάδες. Εκείνη την εποχή, απάντησα σε εκατοντάδες τηλεφωνήματα και email από νέες μητέρες.

Οι ερωτήσεις των μαμάδων αφορούσαν σίγουρα σε θέματα που σχετίζονται με το θηλασμό. Αλλά επίσης ανησυχούσαν για πράγματα που ανησυχούν όλες οι νέες μαμάδες, είτε θηλάζουν είτε όχι.

*Ήθελαν να μάθουν αν ήταν φυσιολογικό ότι το νεογέννητο τους κοιμόταν πάνω στη μαμά ή τον μπαμπά. Αν κάτι τέτοιο του προσφέρει καλό ύπνο.

*Ήθελαν να μάθουν γιατί το δύο μηνών μωρό τους έπαιρνε μόνο μικρούς υπνάκους κατά τη διάρκεια της ημέρας.

*Ήθελαν να μάθουν γιατί το τριών μηνών μωρό τους, δεν κοιμόταν σχεδόν καθόλου κατά τη διάρκεια της νύχτας.

*Ήθελαν να μάθουν γιατί το δώδεκα μηνών μωρό τους, τους ξυπνούσε ακόμα στη μέση της νύχτας.

Αυτές οι μητέρες ήταν αναστατωμένες. Ήταν εξαντλημένες. Ένιωσαν να μην υποστηρίζονται από πουθενά. Νόμιζαν ότι κάτι πάει λάθος με τα μωρά τους. Έμειναν έκπληκτες από το πόσο ακανόνιστα συμπεριφέρονται τα μωρά τους όταν ήταν ξύπνια. Ήταν κάτι απρόβλεπτο για εκείνες.

Τι έφταιγε;

Ήταν κάτι που έτρωγε; Μήπως το μωρό τους είχε διαταραχή ύπνου; Έπρεπε να ρευτεί πιο συχνά; Θα λειτουργούσε άραγε η μέθοδος εκπαίδευσης ύπνου; Μήπως να άλλαζαν την ώρα του ύπνου; Ή το πρόγραμμα του ύπνου;

Κατάλαβα τις ανησυχίες αυτών των μαμάδων. Τις ίδιες είχα και εγώ όταν τα μωρά μου ήταν μικρά. Θυμάμαι να κρατάω το μωρό μου αγκαλιά και εγώ να είμαι εξαντλημένη και απελπισμένη. Ο γιος μου κοιμόταν μόνο στο στήθος μου και αυτό για περίπου 20 λεπτά μόνο κάθε φορά.

Τότε όλα τα βιβλία, οι ομάδες του Facebook και οι γιαγιάδες έλεγαν ότι εγώ έκανα κάτι λάθος. Δεν ήξερα όμως τι. Νόμιζα ότι απέτυχα ως μάνα.

Οι μαμάδες που βοήθησα έπειτα από χρόνια, είχαν πάρει το ίδιο μήνυμα με εμένα.

Διάβασαν τις συμβουλές ύπνου και σίτισης, που έλεγαν στους νέους γονείς ότι τα μωρά έπρεπε να έχουν ξεκάθαρο πρόγραμμα ύπνου μέχρι να γίνουν δύο μηνών.

Διάβασαν τα βιβλία που έλεγαν ότι τα μωρά πρέπει να κοιμούνται όλη τη νύχτα από τριών μηνών.

Διάβαζαν τα βιβλία που σύστησαν προγράμματα ύπνου. Είχαν ακούσει τις συμβουλές που προειδοποιούσαν τις μητέρες να μην «κακομάθουν» τα μωρά τους στον ύπνο. Ότι αν δεν είναι σκληρές με αυτό τα μωρά τους δεν θα γίνουν… ανεξάρτητα.

Όλα αυτά τους έλεγαν ουσιαστικά το εξής: Το μόνο που πρέπει να κάνετε είναι να ρυθμίσετε ένα ρομποτάκι και έτσι θα έχετε ένα τέλειο, ανεξάρτητο μωρό, που κοιμάται όποτε θέλετε εσείς.

Συναντούσα αυτές τις μητέρες με δάκρυα στα μάτια τους, επειδή ένιωθαν ότι ήταν απαίσιες μητέρες. Ανεξάρτητα από το πόσο προσπάθησαν να «ρυθμίσουν το ρομποτάκι» τα μωρά τους δεν έκαναν αυτό που «έπρεπε» να κάνουν. Δεν κοιμόταν. Δεν ήταν ανεξάρτητα. Οι συνήθειες ύπνου των μωρών τους δεν άλλαζαν.



Αφού τους ρώτησα μερικές βασικές ερωτήσεις για την ανάπτυξη κ.λπ., τους είπα την απλή αλήθεια:

Ότι το μωρό τους ήταν εντελώς φυσιολογικό.

Ότι το μωρό τους έπαιζε σαν μωρό. Τα μωρά δεν κοιμούνται. Το πρόγραμμά τους είναι παντού και δεν μπαίνουν σε «ρυθμίσεις». Θέλουν να είναι κοντά στους γονείς τους, κατά τη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας. Ότι αυτή θα είναι η νέα τους κανονικότητα για κάποιο καιρό. Ότι θα χρειαστούν περισσότερη υποστήριξη από το περιβάλλον τους.

Για κάποιες μητέρες δεν ήταν αυτό που ήθελαν να ακούσουν. Ήθελαν μια πιο άμεση λύση. Ήθελαν να τους πω ότι η αλλαγή της διατροφής τους ή η αλλαγή του προγράμματος ύπνου τους. Ή η χρήση αυτής της μεθόδου ή της άλλης μεθόδου θα ήταν το εισιτήριο για μια πιο ξεκούραστη ζωή. Κάποιες θύμωσαν μαζί μου που δεν τους έδωσα τις απαντήσεις που ήθελαν.

Αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των μητέρων πήρε βαθιά ανάσα ανακούφισης. Τα μωρά τους ήταν φυσιολογικά. Δεν υπήρχε κανένα αναπτυξιακό λάθος. Δεν χρειάστηκε να προσπαθήσουν τόσο σκληρά για να «διορθώσουν» τα μωρά τους. Χρειάστηκαν απλώς βοήθεια και υποστήριξη.



Τι έπρεπε να κάνουν αυτές οι μητέρες;

Έπρεπε απλά να αποδεχτούν τη νέα πραγματικότητα. Να μην περιμένουν τόσα πολλά από τον εαυτό τους ή από τα μωρά τους. Να αποδεχτούν ότι χρειάζονται περισσότερη βοήθεια από το σύντροφο τους, τους φίλους, την οικογένεια. Να σταματήσουν να περιμένουν να ζουν την ίδια ζωή που είχαν πριν αποκτήσουν παιδιά. Να χαλαρώσουν το πρόγραμμά τους. Να υποστηρίζουν περισσότερο τον εαυτό τους. Να αρχίσουν να λένε όχι στα πράγματα που θα ήταν πολύ κουραστικά για να τα κάνουν. Να πιστέψουν ότι όλα αυτά είναι προσωρινά και ότι θα περάσουν σύντομα. Ότι όλα θα είναι εντάξει.

Μιλούσαμε πολύ για την επιβίωση σε αυτό το σημείο.

 Οι πιο έμπειρες μαμάδες μιλούσαν για το πότε έγινε πιο εύκολο όλο αυτό. Είναι τόσο σημαντικό για τις μητέρες που είναι εξαντλημένες και αγωνίζονται να ξέρουν ότι υπάρχει ένα τέλος σε όλο αυτό.

Οι μητέρες χρειάζονται υποστήριξη από άλλες μητέρες.  Και όχι με κριτική διάθεση ή προτάσεις για το πώς να διορθώσουν τα πράγματα. Χρειάζονται το είδος συμβουλών που πηγαίνει κάπως έτσι: «Το καταλαβαίνω. Είναι χάλια, είναι εξαντλητικό. Θα τα καταφέρεις».

Δεν λέω ότι κάτι τέτοιο είναι εύκολο.

Ίσως να νιώθετε ότι δεν σας καταλαβαίνω αυτή τη στιγμή. Καταλαβαίνω πόσο πιεσμένες είναι οι μητέρες αυτές τις μέρες. Ότι πολλές μητέρες πρέπει να επιστρέψουν στη δουλειά και είναι ένας ακόμη λόγος που τις απασχολεί ο ύπνος των μωρών τους.

Υπάρχει ακόμα τόση ανισότητα στον κόσμο της εργασίας, της μητρότητας και του γάμου. Δεν υπάρχει αρκετή υποστήριξη εκεί έξω για τις μαμάδες, τις οικογένειες των μικρών παιδιών και είμαι τόσο θυμωμένη με αυτό.



Αλλά επίσης πιστεύω ότι η ύπαρξη μη ρεαλιστικών προσδοκιών για τα μωρά είναι επιβλαβής. Ναι, κάποια μωρά μπορεί να «εκπαιδευτούν στον ύπνο και στα νυχτερινά ξυπνήματα. Αλλά τα περισσότερα μωρά δεν ακολουθούν αυτές τις μεθόδους. Δεν πρέπει να αφήνουμε τις μητέρες να σκέφτονται ότι υπάρχει κάτι «λάθος» με τα μωρά τους. Ή ότι αυτές κάνουν κάτι λάθος.

Ακόμη και τα μωρά που «εκπαιδεύονται» στον ύπνο, πάντα χρειάζονται επανεκπαίδευση. Πχ. κάθε φορά που αρρωσταίνουν, κάνουν άλμα ανάπτυξης ή απλά αποφασίζουν να αλλάξουν τα πράγματα. Γιατί τα μωρά ΔΕΝ εκπαιδεύονται σε αυτό το πράγμα.

Αν το καλοσκεφτείτε, η περίοδος αυτή μπορεί τώρα να σας φαίνεται μεγάλη, αλλά διαρκεί λιγότερο από όσο νομίζετε.

Στα τόσα χρόνια επαφής με μαμάδες, είδα μωρά που δεν τολμούσες να τα αφήσεις κάτω για ύπνο, να κοιμούνται όλη νύχτα. Όταν ήταν εκείνα έτοιμα.

Φανταστείτε πόσο λιγότερο αγχωμένες θα ήταν οι μητέρες αν γνώριζαν ότι τα μωρά τους είναι φυσιολογικά, υγιή και γερά. Δεν λέω ότι οι μαμάδες με έναν μαγικό τρόπο θα ήταν ξεκούραστες ή γεμάτες ενέργεια. Αλλά θα ήταν πολύ λιγότερο ανήσυχες για το αν έχουν ένα «καλό μωρό», αν είναι μια «καλή μαμά». Αν το να ανταποκρίνονται στις ανάγκες του μωρού τους του δημιουργεί «κακές συνήθειες».

Απλά προσπαθήστε να το φανταστείτε πώς θα ήταν αν ΔΕΝ προσπαθούσαμε να αλλάξουμε τις συνήθειες ύπνου των μωρών μας…

Επιμέλεια κειμένου-μετάφραση: Λίζα

Κοινοποίησε λοιπόν αυτό το άρθρο για να το διαβάσουν και άλλοι γονείς! Όμως μην το αντιγράψεις χωρίς άδεια. 

Ακολούθησε μας επίσης στις σελίδες μας στο facebook και στο Instagram!

Facebook
Twitter
LinkedIn
Pinterest

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

You May Also Like