Φτιάξτε τη δική σας Χριστουγεννιάτικη παράδοση

Φτιάξτε τη δική σας Χριστουγεννιάτικη παράδοση

Κείμενο από τη Fanny

Ο Γιωργάκης είναι 5 χρόνων και ζει στην Ελλάδα. Περιμένει όπως όλα τα παιδάκια να έρθουν τα Χριστούγεννα και μετρά αντίστροφα τις μέρες με τη βοήθεια γνωστού πολυκαταστήματος, όπως έχει γίνει παράδοση τα τελευταία χρόνια, δηλαδή όλα του τα χρόνια. Θέλει για δώρο το πλαστικό παιχνίδι που είδε σε τηλεοπτικό, αυτοαποκαλούμενο «παιδικό», κανάλι. Είναι σίγουρος ότι ο Άγιος Βασίλης θα του φέρει το δώρο μόνο που δεν είναι σίγουρος πότε ακριβώς έρχεται ο Άγιος Βασίλης. Θα έρθει τα Χριστούγεννα ή την Πρωτοχρονιά;

Το σπίτι έχει στολιστεί από τις 17 του Νοέμβρη. Στο σχολείο του Γιωργάκη γιορτάζουν αυτήν τη μέρα γιατί κάτι παιδιά που ήταν στο Πολυτεχνείο υπερασπίστηκαν – κάποια με τη ζωή τους – το δικαίωμά μας να είμαστε ελεύθεροι. Το χριστουγεννιάτικο δέντρο δεν έχει σχέση με αυτήν τη γιορτή αλλά η μαμά το στόλισε γιατί κι άλλοι στόλισαν. Ο Γιωργάκης δε γνωρίζει την παράδοση του δωδεκαήμερου και δε θα αναρωτηθεί γιατί η μαμά θα ξεστολίσει το σπίτι πριν από τα Φώτα, μία από τις πιο μεγάλες γιορτές της Ορθοδοξίας, παρότι Ορθόδοξη και όχι Καθολική χριστιανή.

Αυτό που ξέρει σίγουρα ο Γιωργάκης είναι ότι τις γιορτινές μέρες, παραδοσιακά, θα τρώνε συνέχεια, θα πίνουν και θα τρέχουν στο σούπερ μάρκετ και στα καταστήματα μήπως και λείψει τίποτα από φαγητά, δώρα, ρούχα και άλλα πράγματα. Ξέρει επίσης ότι κάποια παιδιά λένε τα κάλαντα, αλλά αυτός θα τα πει μόνο στον παππού και τη γιαγιά γιατί έξω υπάρχουν κακοί άνθρωποι που μπορεί να του κάνουν κακό για να του πάρουν τα χρήματα που θα έχει μαζέψει.

Τι μαθαίνει από όλα αυτά ο Γιωργάκης; Ποιο το νόημα και ποιες οι παραδόσεις των ημερών; Μήπως ότι μας έμειναν μόνο αυτές που επιβάλλει το παγκόσμιο μάρκετινγκ με αποκλειστικό σκοπό την κατανάλωση;

Σταθείτε λίγο από το αγχωμένο (!) τρέξιμο και σκεφτείτε τι γιορτάζουμε και ποιο είναι το νόημα των ημερών που μεταδίδουμε στα παιδιά μας. Δεν είναι το απεριόριστο φαγητό που προσδιορίζει τη μεγάλη γιορτή ούτε τα καλάθια του σούπερ μάρκετ γεμάτα με αντικείμενα που πιθανόν έχουν φτιαχτεί από φυλακισμένους ή σκλάβους.

Από την αρχαιότητα οι μέρες αυτές συνδέονται με την αρχέγονη λατρεία του ήλιου ως πηγή ζωής, αφού από την 21^η ως την 24^η Δεκεμβρίου βρίσκεται σχεδόν ακίνητος και μοιάζει πως δε θα καταφέρει να νικήσει την πιο μεγάλη νύχτα του χρόνου και πως η ζωή θα σταματήσει μαζί του. Και την 25^η ξαναμπαίνει σε κίνηση και τότε η μέρα αρχίζει και πάλι να μεγαλώνει και το φως γιορτάζει, η μέρα γιορτάζει, η ζωή γιορτάζει.

Και ο θρίαμβος του φωτός απέναντι στο σκοτάδι έρχεται μαζί με τη συμβολική γέννηση του ανθρώπου με την πιο όμορφη ιστορία αγάπης του κόσμου, κατά τη δική μου άποψη, μιας αληθινής αγάπης απέναντι στο συνάνθρωπο χωρίς ιδιοτέλεια, με αυταπάρνηση και αυτοθυσία, που με το φως της νικά το σκοτάδι του κακού.

Δεν έχει σημασία αν είστε Χριστιανοί. Δείξτε στα παιδιά πώς είναι αυτή η αγάπη. Πώς ο άνθρωπος μπορεί να εξυψωθεί πάνω από το άγχος της απόκτησης υλικών αγαθών και της εγωπαθούς ύπαρξης στην ανιδιοτελή προσφορά προς το συνάνθρωπο. Πάτε στην εκκλησία αν αυτό σας γεμίζει και δίνει νόημα στις ημέρες, φτιάξτε γλυκά μαζί τους αν σας κάνει όλους χαρούμενους, βρεθείτε στο τραπέζι με τους αγαπημένους σας όχι για να φάτε αλλά για να βρεθείτε, ανταλλάξτε δώρα που δείχνουν νοιάξιμο και όχι υποχρέωση.

Και, γιατί όχι, φτιάξτε μαζί με τα παιδιά μια νέα χριστουγεννιάτικη οικογενειακή παράδοση όπως εσείς τη νοιώθετε, όπως ταιριάζει και κάνει ευτυχισμένη την οικογένειά σας κι όχι όπως οι άλλοι περιμένουν από σας. Όχι τις παραδόσεις που έφτιαξε το μάρκετινγκ για να καταναλώνουμε ασύδοτα κα αλόγιστα.

Από το να μείνετε με τις πυτζάμες όλη τη μέρα και να κυλιέστε παίζοντας μαζί τους μέχρι του να βοηθήσετε μαζί τους αυτούς που είναι μόνοι ή που έχουν ανάγκη. Κάντε πράγματα που θα σας γεμίσουν χαρά, που θα φωτίσουν τα πρόσωπά σας και τα παιδιά σας θα το δουν και θα είναι αυτό το πιο πολύτιμο δώρο που μπορείτε να τους κάνετε. Γιατί αν είστε γεμάτοι άγχος για το τραπέζι, για τα δώρα, για το ποιους θα καλέσετε, πού θα πάτε, τι θα μάθετε στα παιδιά σας για τη χαρά;

Θυμάμαι η γιαγιά μου όταν ήμασταν μικρά έβγαινε τη νύχτα από το σπίτι και πετούσε από το ανοιχτό παράθυρο φουντούκια και καρύδια με το κέλυφος για να τρομάζουμε ότι απέξω ήταν οι Καλικάντζαροι και έτσι να νοιώθουμε ότι είναι Χριστούγεννα. Και μετά έμπαινε μέσα και μας πείραζε πονηρά, γιατί πραγματικά τα κάναμε πάνω μας, έχοντας ένα ανεκτίμητο παιδικό χαμόγελο στο πρόσωπό της.

Η δική μου προσωπική παράδοση είναι να παρακολουθώ κάθε χρόνο την αναγέννηση του Σκρουτζ, στη Χριστουγεννιάτικη Ιστορία του Ντίκενς, κυρίως στην αγαπημένη μου εκδοχή των κινουμένων σχεδίων του 70. Παλιότερα την έβλεπα μαζί με το γιο μου αλλά τώρα μεγάλωσε. Μου αρέσει τόσο πολύ αυτή η ιστορία, με γεμίζει χαρά. Ειδικά όταν το φάντασμα των μελλοντικών Χριστουγέννων βρίσκεται απειλητικό μπροστά στον Σκρουτζ και εκείνος γονατιστός εκφράζει την ειλικρινή του μεταμέλεια για την πρότερη τσιγκούνικη ζωή του και λέει τη μαγική για μένα φράση:

«Θα μαθαίνω από το παρελθόν, θα ζω στο παρόν και θα ελπίζω για το μέλλον» (διασκευασμένο σε κάποια εκδοχή αλλά τέλειο). Και μετά ξυπνά στα Χριστούγεννα, σε μια καινούρια ζωή κι όλα είναι καινούρια για αυτόν και γεμάτα αγάπη!

Επίσης αποφάσισα φέτος να έχω και μια νέα παράδοση για τη μεγάλη νύχτα της 21^ης Δεκέμβρη. Έμαθα ότι τη γιορτάζει κάποιος άνθρωπος που σέβομαι και μου αρέσει η φιλοσοφία της ζωής του. Θα ανάψω λοιπόν το δέντρο και θα το κρατήσω αναμμένο μαζί με κεριά αυτήν και τις επόμενες μεγάλες σκοτεινές νύχτες. Και έτσι το φως θα νικήσει για μια ακόμη φορά το σκοτάδι και η αγάπη το κακό.

Ας βρει ο καθένας μας το δικό του νόημα των γιορτών κι ας είναι πάνω από όλα μια περίοδος όπου η ψυχή αφήνει για λίγο τα υλικά και ανυψώνεται. Το φως γεμίζει το σκοτάδι και η αγάπη δε χρειάζεται shopping για να εκφράζεται αλλά νοιάξιμο και πραγματική συνεύρεση της οικογένειας, των φίλων, των ανθρώπων. Και ας μείνει και λίγος χώρος στο σώμα μας για να γεμίσει από ψυχικές χαρές που όχι μόνο δεν το ταλαιπωρούν αλλά του δίνουν και παράταση ζωής με ποιοτικά χρόνια.

Και ας ευχηθούμε για έναν κόσμο με περισσότερα όνειρα για να γίνει καλύτερος γιατί νομίζω ότι από αυτό θα ξεμείνουμε στο τέλος.

Καλές και ευλογημένες γιορτές.

Fanny