Αγαπημένη μου κόρη: Ζητώ συγγνώμη για τα λάθη μου
Γράφει η Χριστίνα Καρρά
Αγαπημένη μου κόρη!
Ίσως να έπρεπε να έχω φροντίσει να σου έχω γράψει νωρίτερα αυτά τα λόγια κι όχι τώρα ύστερα από τόσες δεκαετίες. Μπορεί να έφταιγε ο εγωισμός μου, το πείσμα και η απορρόφηση από τα καθημερινά μικρά και μεγάλα προβλήματα. Σε καμία περίπτωση πάντως δεν με δικαιολογώ. Δε ξέρω αν το περίφημο “κάλλιο αργά παρά ποτέ” ισχύει και για μένα. Ελπίζω όμως πως ναι…
Πάντα θεωρούσα τον εαυτό μου δυνατό κι έτσι ήθελα να γίνεις κι εσύ κόρη μου, νόμιζα ότι αν δεν ήμουν αυστηρή θα γινόσουν υπερβολικά ευαίσθητη ή μαλθακή. Όσο ήσουν μικρή υπάκουες πάντα στα “θέλω” μου, ποτέ δεν επιχείρησες να περάσεις το δικό σου. Θυμάμαι μια φορά που μου ζήτησες να κολλήσεις έξω από το τετράδιο σου ένα αυτοκόλλητο με γνωστή ηρωίδα του σινεμά. Το είχαν κάνει όλα τα κοριτσάκια στην τάξη σου και το επιθυμούσες κι εσύ πολύ. Δε σου έκανα το χατίρι, πόσο ανόητα φέρθηκα!
Κάποια στιγμή όταν πήγες στο Γυμνάσιο, ένας καθηγητής σου μου είπε πως είχες ιδιαίτερο χάρισμα στην ηθοποιία και μου ζήτησε να σε προτείνει σε μια επαγγελματική θεατρική ομάδα. Αρνήθηκα με κατηγορηματικό τρόπο κι εσύ φυσικά δεν το έμαθες ποτέ! Πού να ήξερα πόσο μονότονη ήταν η ζωή σου κοριτσάκι μου χωρίς την υποκριτική. Ήταν για σένα ένας τρόπος να της δώσεις λίγο χρώμα!
Και ύστερα ήρθε ο πρώτος σου έρωτας! Πόσο μα πόσο είχα σοκαριστεί, είχα χάσει την γη κάτω από τα πόδια μου! Δε μπορούσα να δεχτώ ότι η κόρη μου καρδιοχτυπούσε για κάποιον νεαρό. Αν και ήταν καιρός να καταλάβω πως γινόσουν πλέον γυναίκα εγώ εθελοτυφλούσα και σου δημιουργούσα προβλήματα. Και να φανταστείς πως έκανα κήρυγμα εγώ, που έμεινα έγκυος στα 15! Αχ καλή μου, απλά δεν ήθελα να επαναλάβεις τα δικά μου λάθη. Ότι και να σου πω δεν έχω δικαιολογία.
Ήθελα να γίνεις γιατρός, ήθελες να γίνεις ηθοποιός. Και έγινες! Σε κατηγόρησα, δε δέχτηκα να έρθω στις πρώτες παραστάσεις σου. Άφησα τον εγωισμό μου να υπερισχύσει. Και τώρα… και τώρα που οδεύω προς την δύση της ζωής μου, ζητώ από σένα λίγη επιείκεια. Συγχώρεση ζητώ! Θέλω να συνεχίσεις όπως είσαι, αυθεντική και κυρίως να είσαι ευτυχισμένη. Μέσα όμως από τούτες τις αράδες θέλω απλά να σου πω κάτι που συνήθως σου στερούσα γιατί τα θεωρούσα όλα δεδομένα… ΣΕ ΑΓΑΠΩ…
Επιμέλεια κειμένου: Λίζα Καβακοπούλου
(Κοινοποιήστε αυτό το άρθρο! Όμως δεν επιτρέπεται η αντιγραφή του χωρίς άδεια!)
