Το όνειρο του κάθε ανθρώπου που φτιάχνει χειροποίητα αντικείμενα παντός είδους, είναι ένα δωμάτιο-εργαστήριο (craftroom το λέμε στο χωριό μου), όπου υφάσματα, χαρτόνια, κουμπιά, κορδέλες, ξύλα και πινέλα θα έχουν τη θέση τους σε ράφια και συρτάρια. Όμορφα τακτοποιημένα θα περιμένουν την έμπνευση να έρθει να τα ανακατέψει πάνω σε ένα τεράστιο – ok, μεγάλο (έστω!!!) – πάγκο και να τους δώσει σχήμα, ύφος, ζωή.
Αυτά σκεφτόμουν σήμερα το πρωί την ώρα που τακτοποιούσα τη μικρή, ταπεινή συρταριέρα που φιλοξενεί τα δικά μου υλικά χειροτεχνίας, ασφυκτικά στριμωγμένα, πάντα όμως όμορφα.
Αλήθεια, γιατί μου αρέσει τόσο πολύ να φτιάχνω χειροποίητα αντικείμενα;
Και να σκεφτεί κανείς ότι δεν είμαι καθόλου μόνη σε όλο αυτό. Ο κόσμος είναι γεμάτος τρελαμένους, γυναίκες και άντρες όλων των ηλικιών, που ασχολούνται με πάθος με το χειροποίητο. Το διαδίκτυο τα τελευταία χρόνια έχει γεμίσει με υφάσματα, εφημερίδες, κουμπιά, ξύλα, τσιγκελάκια, βελόνες και μπογιές που μεταμορφώνονται σε έργα τέχνης. Από τα πιο απλά και εύκολα μέχρι τα πιο ευφάνταστα και φιλόδοξα. Handmade, craft, diy είναι ορολογίες που έχουν μπει στην καθημερινότητά μας.
Και επανέρχομαι…
Γιατί χειροτεχνούμε;
Η ώρα της χειροτεχνίας είναι η ώρα που αφοσιωνόμαστε στον εαυτό μας. Τα χέρια μας συντονίζονται με το μυαλό μας και με μια αρμονία που δε συναντά κανείς εύκολα στην καθημερινότητά του, συνεργάζονται σιωπηλά, αργά, χωρίς καμία βιασύνη. Η ώρα της χειροτεχνίας είναι ο χρόνος που κυλάει. Απλά. Αβίαστα.
Ένα κλείσιμο του ματιού στο μυαλό μας. Αυτό είναι η χειροτεχνία! Το αντίδοτο στην τρέλα της εποχής μας.
Η κατασκευή ενός χειροποίητου αντικειμένου είναι ένα ταξίδι. Η προετοιμασία, η συλλογή των απαραίτητων υλικών, η προσμονή, η διαδρομή, ο προορισμός, το τελικό αποτέλεσμα, ακόμα και οι συνεπιβάτες…όλα θυμίζουν ταξίδι που το κάθε λεπτό του μετράει.
Ο άνθρωπος που χειροτεχνεί έχει κάνει ένα τεράστιο βήμα στην αποδοχή της ατέλειας ή της…μη τελειότητας για να το θέσω καλύτερα (και είναι μια από τις ελάχιστες φορές που η αγγλική λέξη με καλύπτει περισσότερο από την ελληνική) – imperfection! Να αποδέχεσαι την λάθος πινελιά, το χρώμα που έπεσε παραπάνω σε σημεία, μια λάθος βελονιά, τις μικροσκοπικές γρατσουνιές, την μη ομοιομορφία.
Είναι η χειροτεχνία μόδα; Είναι εμπόριο;
Δε νομίζω. Ο άνθρωπος είναι “φτιαγμένος για να φτιάχνει” την ώρα που το ζωώδες ένστικτο της επιβίωσης αφομοιώνεται σήμερα από τη λογική με έναν τρόπο παγκόσμιο, καθολικό, θαυμάσιο. Κάποτε φτιάχναμε για να επιβιώσουμε. Σήμερα φτιάχνουμε επειδή το θέλουμε. Κι επειδή το θέλουμε βρίσουμε το χρόνο και ανακαλύπτουμε αυτά τα υπέροχα υλικά. Η χειροτεχνία καλύπτει την αρχέγονη ανάγκη του ανθρώπου για εξέλιξη.
Η χαρά που έχω την ώρα που – με τις πενιχρές δυνατότητες και ικανότητες μου – φτιάχνω ένα χειροποίητο αντικείμενο, δεν κοστολογείται. Η διαδικασία, το αποτέλεσμα…όλα ανεκτίμητα.
Βλέπεις…το χειροποίητο κουβαλάει μέσα του την ψυχή του ανθρώπου που το φτιάχνει και λίγη από τη χαρά του. Είναι λίγο σαν το σπιτικό φαγητό. Δεν συγκρίνεται ούτε με το πιο περίτεχνο μενού του καλύτερου εστιατορίου.
Όταν μάλιστα πρόκειται για δώρο!!!
Τότε κουβαλάει όλη εκείνη την αγάπη, που τώρα πια έχει πάρει σχήμα, χρώμα, υφή, μυρωδιά.
Φέτος συμμετείχα στην ανταλλαγή χειροποίητων δώρων Secret Santa που διοργάνωσε η Zina aka Ef Zin Creations. Ομολογώ ότι δήλωσα συμμετοχή παρόλο που βίωνα μια δύσκολη και φορτισμένη χρονικά και ψυχολογικά εποχή.
Με αγάπη και μεράκι ωστόσο πήρα τη μπογιά μαυροπίνακα – που της έχω μια αδυναμία όσο να πεις – και ετοίμασα τα δικά μου δωράκια για ένα κορίτσι ξεχωριστό, τη Μαρίνα του littleboxofluv.
Η χαρά όμως που πήρα όταν ξετύλιξα το δώρο που έφτασε στα χέρια μου από τη δική μου μυστική Αγιο-Βασιλίτσα, την Αλεξάνδρα του Craftland, δεν περιγράφεται!
Ένα χειροποίητο γούρι και ένα – μόνο για εμένα – ραμμένο πουγκάκι με προϊόντα περιποίησης για τα χέρια και τα χείλη, τοποθετημένα με χάρη σε ένα επίσης χειροποίητα στολισμένο κουτάκι, πλαισιωμένα από μια χειροποίητη φυσικά κάρτα.
Αγάπη παιδί μου.
Μεράκι.
Ψυχούλα.
Αυτό μου αρέσει στο blogging, που βρίσκεις ανθρώπους να μοιραστείς την τρέλα σου.
Χίλια ευχαριστώ Αλεξάνδρα! Να ξέρεις ότι όποτε κοιτάω το γούρι σου και το πουγκάκι σου θα βλέπω κάτι από εσένα. Κι ας μη σε “ξέρω”. Θα σε νιώθω.
Αυτή άλλωστε είναι η ομορφιά του χειροποίητου!
Θα ήθελα πραγματικά να μάθω τις δικές σας σκέψεις. Γιατί φτιάχνετε χειροποίητα αντικείμενα; Γιατί αγαπάτε το χειροποίητο; Υπάρχουν στιγμές που απογοητεύεστε;
(Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή του άρθρου χωρίς άδεια)
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα!
6 Comments
δε θα μπορούσε κανεις άλλος να τα πει και να τα γραψει καλύτερα! Το να δημιουργείς έιναι ένας τρόπος να απελευθερώνεται η σκέψη σου… η ψυχη σου…να χαλαρωσεις!
Υπέροχα τα δωράκια σου Χριστινάκι! Και το ελατάκι σου σκέτη γλύκα!
Να έχουμε μία υπέροχη άκρως δημιουργικη χρονια!
Συμφωνώ και επαυξάνω… η δημιουργία είναι τρόπος έκφρασης, ψυχοθεραπεία! Είναι υπέροχο να παίρνεις κάτι και να του δίνεις ζωή! Πανέμορφα τα δωράκια σου Χριστίνα! φιλάκια
Χριστίνα μου η χειροτεχνία θεωρώ οτι μου προσφέρει πολλά: Ηρεμία, αυτοσυγκέντρωση, τη χαρά της δημιουργίας και γενικά λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά! Να χαρεις τα δωράκια σου! Πολλά φιλια!
Χριστίνα μου τι ομορφο κείμενο…. Έγραψες όσα νιώθω… Πραγματικά όταν φτιάχνουμε κάτι βάζουμε και ένα κομμάτι από την ψυχή μας, γι αυτό έχει μεγάλη αξία… Εύχομαι να τα χαρείς τα δωράκια και το γούρι να σου φέρνει τύχη όλο τον χρόνο!!
Δεν θυμαμαι ποτέ να απογοητεύτηκα απο κατι που έφτιαξα με τα χέρια μου, ακομη κι αν δεν πέτυχε, μου έδειξε τον σωςτο δρόμο για την επόμενη φορά. Λατρεύω τα χειροποίητα πράγματα γιατι το κόστος του ειναι μηδαμινό και ταυτόχρονα ανεκτίμητο.
Εύχομαι να χαρείς τα δώρα σου και να μοιράζεσαι την τρέλα σου μαζι μας για πολλά χρόνια ακομη
Ναι είναι ψυχοθεραπεία, θα συμφωνήσω κι εγώ, αν και δεν είμαι ακριβώς χειροτέχνης αλλά που και που θα φτιάξω κάτι. Είναι βέβαια και κάποια που δεν μου βγαίνουν ωραία, αλλά δεν απογοητεύομαι, πάλι θα καταπιαστώ.