Η Ιωάννα – Το πρόσωπο της δε σοκάρει, τα φτερά της δεν κάηκαν

Η Ιωάννα – Το πρόσωπο που δε σοκάρει, τα φτερά της δεν κάηκαν

Έμεινα μουδιασμένη χθες βράδυ. Δεν μπορώ να εξηγήσω το συναίσθημα που μου προκάλεσε αυτό το κορίτσι.

Η Ιωάννα Παλιοσπύρου για πρώτη φορά εμφανίστηκε χωρίς την μάσκα της, στην εκπομπή «Πρωταγωνιστές».

Σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση στον Σταύρο Θεοδωράκη, μιλάει για την ζωή της πριν και μετά την επίθεση με βιτριόλι που δέχτηκε τον Μάιο του 2020. Και «γυρνάει» στις φρικτές πρώτες ημέρες στο νοσοκομείο εξηγώντας την άρνηση της, για πολύ καιρό, να δει το πρόσωπο της στον καθρέφτη.

Και όμως. Αν και η όψη της είναι διαφορετική και έχει αποτυπωθεί όλη η φρίκη της ιστορίας της, το πρόσωπο της δε σοκάρει καθόλου. Ίσα ίσα. Είναι ένα πρόσωπο που θέλεις να βλέπεις. Που καμία πτυχή που δημιουργούν οι εκφράσεις της δεν σου δημιουργεί περίεργο συναίσθημα. Βλέπεις ουλές για λίγο μόνο. Μετά δε βλέπεις τίποτα. Βλέπεις ένα κορίτσι με καρδιά και μυαλό γίγαντα.

Η ιστορία της Ιωάννας έχει πάρα πολύ πόνο.

Και σωματικό και ψυχικό. Αλλά δεν έχει μόνο πόνο. Έχει πραότητα καλοσύνη, αλληλεγγύη, υπερηφάνεια

«Επιστρέφει ποτέ ο εφιάλτης;» την ρώτησε ο Σταύρος Θεοδωράκης.

«Συμβαίνει τις στιγμές της μεγάλης απελπισίας, του μεγάλου πόνου. Σε περιόδους που δεν είμαι καλά ψυχολογικά.» Απαντά εκείνη.

Και σκέφτομαι λοιπόν ότι όλοι έχουμε έναν εφιάλτη μικρό ή μεγάλο που επιστρέφει σε στιγμές απελπισίας. Και μπορώ να τολμήσω να μπω λίγο εκεί και να πω, έχει δίκιο, αυτό συμβαίνει όντως.

Αλλά τα λόγια που είπε μετά ήταν αυτά που χάραξαν στο μυαλό μου.

«Αλλά ευτυχώς σαν χαρακτήρας έχω ένα μηχανισμό άμυνας να εστιάζω στα μικρά σημαντικά και όμορφα πράγματα της ζωής. Και προσπαθώ να κάνω όμορφα όνειρα και να ελπίζω.»

Πήγαινε στο σημείο που έχεις κλάψει, χαμογέλασε και άλλαξε την ιστορία

«Εγώ θα την αλλάξω την ιστορία. Ή τουλάχιστον θα βάλω τα δυνατά μου για να την αλλάξω.

Μπορώ να βγάζω τη μάσκα και να χαίρομαι το πρόσωπο μου και τα βλέμματα των ανθρώπων που είναι γεμάτα με αγάπη και κατανόηση γι αυτό που αντικρίζουν.»

Στην ερώτηση αν τώρα πια εξοικειώθηκε με το πρόσωπο της, επειδή είπε ότι στην αρχή την τρόμαζε, η Ιωάννα απαντά με ειλικρίνεια.

«Όχι 100%. Είμαι σε μεταβατικό στάδιο. Πιο πολύ έχει να κάνει με την αποδοχή του άλλου που με κάνει και εμένα να νιώθω πιο άνετα.»

Τα φτερά λοιπόν της Ιωάννας δεν κάηκαν. Δεν ήταν φτερά πεταλούδας, αλλά πιο δυνατά. Ίσως μάλιστα έγιναν γερά φτερά γερακίνας. Η Ιωάννα θα μπορούσε να μην ήταν εδώ σήμερα για να μας πει την ιστορία της. Αλλά είναι. Ευτυχώς είναι.

Γιατί η Ιωάννα δεν έδειξε μόνο τον πόνο της.

Η Ιωάννα λοιπόν μοίρασε απλόχερα δύναμη σε όσους την είδαν. Δεν υπερασπίζεται τον εαυτό της. Υπερασπίζεται αξίες που έχουμε ανάγκη: Πραότητα καλοσύνη, αλληλεγγύη, υπερηφάνεια.