“Οι ίσες ευκαιρίες καλλιεργούν την ανισότητα”
Όταν άκουσα για πρώτη φορά αυτή τη φράση στο μάθημα των παιδαγωγικών στο Πανεπιστήμιο σοκαρίστηκα. Όχι επειδή ανακάλυψα την Αμερική, αλλά επειδή η Αμερική ήταν εκεί, μπροστά στα μάτια μου κι εγώ δεν την έβλεπα καν. Σήμερα κι ενώ μετράω αρκετά χρόνια στο επάγγελμα του εκπαιδευτικού, μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι έχω αποκοιμηθεί πολλά βράδια με αυτή τη διαπίστωση να ψιθυρίζει σημεία και τέρατα στη συνείδηση μου.
Όταν διάβασα – παρέα πάντα με τη συνείδηση μου – το μάθημα αυτού του δασκάλου Γυμνασίου στους μαθητές του, ήρθαν στο μυαλό μου να το βασανίσουν πολλές σκέψεις, πολλοί διάλογοι με γονείς, πολλές συμπεριφορές μαθητών και το χειρότερο όλων, πολλές συμπεριφορές δασκάλων.
Αλήθεια πόσο εύκολα μπορεί να καταλάβει ένας άνθρωπος ότι είναι προνομιούχος σε σχέση με τους άλλους;
Τι σημαίνει άραγε να είσαι προνομιούχος και τι είναι η κοινωνική κινητικότητα; Ένας κοινωνιολόγος ή ένας οικονομολόγος θα μπορούσε να σου το αναλύσει επί μακρόν παραθέτοντας ένα σωρό από τις πολύτιμες γνώσεις του. Ένας δάσκαλος όμως έκανε αυτήν την απλούστατη άσκηση μέσα στην τάξη του για να εξηγήσει στους μικρούς μαθητές του τι ακριβώς σημαίνει να είσαι προνομιούχος και με ποιο τρόπο μπορείς να περάσεις από τη μία κοινωνική τάξη στην άλλη (αυτός είναι ο ορισμός της κοινωνικής κινητικότητας).
Προσοχή!!!
Πριν το διαβάσεις, φώναξε κι εσύ τη συνείδηση σου να σου κάνει παρέα…
Ο εν λόγω δάσκαλος λοιπόν ξεκίνησε δίνοντας σε κάθε μαθητή από ένα κομμάτι χαρτί, το οποίο τους ζήτησε να τσαλακώσουν.
Στη συνέχεια τοποθέτησε το καλάθι ανακύκλωσης κάτω από τον μαυροπίνακα, στο μπροστινό μέρος της τάξης.
Είπε: «Το παιχνίδι είναι απλό. Όλοι σας αντιπροσωπεύετε τον πληθυσμό της χώρας. Και όλοι οι κάτοικοι μιας χώρας έχουν τη δυνατότητα να γίνουν πλούσιοι και να ανήκουν στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα.»
«Για να γίνετε πλούσιοι και να μετακινηθείτε στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα, αρκεί να ρίξετε το τσαλακωμένο χαρτί που κρατάτε μέσα στο καλάθι, ενώ κάθεστε στις θέσεις σας.»
Οι μαθητές που κάθονταν στα πίσω θρανία αμέσως διαμαρτυρήθηκαν. «Αυτό είναι άδικο!» Ήταν προφανές γι’ αυτούς πως οι μαθητές που κάθονταν στα μπροστινά θρανία είχαν πολύ περισσότερες πιθανότητες να βάλουν καλάθι.
Προσπάθησαν όλοι και όπως ήταν αναμενόμενο, οι περισσότεροι μαθητές από τα μπροστινά θρανία (αλλά όχι όλοι) κατάφεραν να βάλουν καλάθι, ενώ μόνο λίγοι μαθητές από τα πίσω θρανία τα κατάφεραν.
Κατέληξε λέγοντας: «Όσο πιο κοντά βρίσκεται κάποιος στα καλάθι, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει. Αυτό ακριβώς σημαίνει να είστε προνομιούχοι. Παρατηρήσατε πως οι μόνοι που διαμαρτυρήθηκαν για την αδικία ήταν όσοι κάθονται στα πίσω θρανία της τάξης;»
«Αντίθετα, οι περισσότεροι από όσους βρίσκονται στα μπροστινά θρανία ούτε κατάλαβαν το προνόμιο τους. Το μόνο που βλέπουν είναι το ένα μέτρο που τους χωρίζει από το στόχο τους.»
«Η δουλειά σας, ως μαθητές που λαμβάνουν μόρφωση, είναι να γνωρίζετε τα προνόμια σας. Και να χρησιμοποιείτε αυτό το συγκεκριμένο προνόμιο που λέγεται «μόρφωση» με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ώστε να καταφέρετε σπουδαία πράγματα, ενώ συγχρόνως υποστηρίζετε και στηρίζετε αυτούς που κάθονται στα πίσω θρανία.»
Είμαι σίγουρη πως κάποια κοινωνική πραγματικότητα σου θυμίζουν όλα αυτά.
Καλή μας νύχτα αγαπημένη μου συνείδηση…
Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή του άρθρου χωρίς άδεια)
Like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα!
Αφήστε το σχόλιο σας εδώ κάτω γιατί εμείς θέλουμε να το διαβάσουμε και να κάνουμε κουβεντούλα!
One Comment
Δασκαλε,
Εσυ εβαλες καποια προνομιουχα παιδια κοντα στο στοχο,σκοπιμα!Τα αλλα που λες,αστα καλιτερα.Για ποια μορφωση μιλας; Μηπως για ….παραμορφωση;