Κατά των εκτρώσεων – Πώς επέζησα από έναν τέτοιο νόμο
Η Haylie Grammer ζει στο Τέξας των Ηνωμένων Πολιτειών. Σε ένα κείμενο ψυχής, περιγράφει τη δική της ιστορία. Περιγράφει όλα όσα υπάρχουν πίσω από έναν νόμο που είναι “Κατά των εκτρώσεων” και “Υπέρ της ζωής” και πώς επέζησε από έναν τέτοιο. Στο τέλος λέει:
“Γι’ αυτό κρίνω και είμαι Υπέρ του δικαιώματος της επιλογής. Θυμηθείτε την Embree και εμένα όταν υποστηρίζετε την απαγόρευση των εκτρώσεων.”
Και θα καταλάβετε γιατί.
Διαβάστε το κείμενο της Haylie
Η ιστορία μου θα σας αποδείξει γιατί είμαι υπέρ του δικαιώματος επιλογής στην έκτρωση. Η ιστορία μου είναι μια καλή υπενθύμιση του τρόπου με τον οποίο η πολιτική χρησιμοποιείται για τον έλεγχο των γυναικών. Και πως δεν είναι πάντα όλα μόνο αυτό που φαίνεται στην επιφάνεια.
Πριν από κάποια χρόνια, γέννησα το πρώτο μου μωρό. Το όνομά της ήταν Embree Eleanor Grammer. Γεννήθηκε μέσω καισαρικής τομής στις 25 Απριλίου του 2016. Ζύγιζε λιγότερο από δύο κιλά. Γεννήθηκε μόλις στις 25 εβδομάδες κύησης. Έζησε για περίπου 20-30 λεπτά.
Γεννήθηκε με έναν όγκο που είχε περίπου το μέγεθος μιας μπάλας βόλεϊ.
Ο όγκος δημιουργήθηκε στο σώμα της τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά. Εμπόδιζε την παροχή αίματος στο σώμα της. Έσπρωχνε τα όργανα της έξω από τη θέση τους. Παραμόρφωσε το σώμα της και καταπόνησε την καρδιά της.
Ανακαλύψαμε τον όγκο μόλις 5 εβδομάδες πριν γεννηθεί. Σε αυτές τις 5 εβδομάδες ο όγκος μεγάλωσε. Όταν τον ανακαλύψαμε ήταν στο μέγεθος ενός καρυδιού. Και αυξήθηκε στο μέγεθος μιας μπάλας βόλεϊ. Το παρακολουθούσαμε. Μεγάλωσε τόσο πολύ σε μόλις 5 εβδομάδες.
Αυτές οι 5 εβδομάδες ήταν οι δυσκολότερες 5 εβδομάδες της ζωής μου.
Κάναμε υπερηχογράφημα δύο φορές την εβδομάδα. Ταξιδεύαμε σε όλη την πολιτεία για να επισκεφθούμε περισσότερους ειδικούς. Και όλοι μας είπαν το ίδιο. Ότι ουσιαστικά το γλυκό μωρό μας πιθανότατα δεν θα τα κατάφερνε.
Είχαμε μια επιλογή να κάνουμε.
Η πολιτεία του Τέξας επιτρέπει την άμβλωση για ένα μικρό χρονικό διάστημα μετά τις 20 εβδομάδες εάν η εγκυμοσύνη απειλεί τη ζωή της μητέρας. Ή εάν το έμβρυο έχει «ανωμαλίες». Πληρούσαμε τις προϋποθέσεις για αυτό.
Ήμουν πάντα υπέρ της επιλογής (όχι υπέρ ή κατά των εκτρώσεων – υπέρ της επιλογής!), αλλά δεν είχα σκοπό να κάνω εγώ έκτρωση. Ενώ συμφωνώ ότι οι γυναίκες έχουν το δικαίωμα να κάνουν ό, τι είναι καλύτερο για αυτές, εγώ δεν σχεδίαζα ποτέ να κάνω άμβλωση. Είχα επίσης ελπίδα. Ήλπιζα ότι η Embree θα θεραπευόταν. Ήλπιζα ότι ο όγκος θα σταματήσει να μεγαλώνει.
Έτσι, επιλέξαμε να συνεχίσουμε με την εγκυμοσύνη. Ελπίζοντας πάντα ότι η Embree θα είχε την ευκαιρία.
Υπολογίζαμε μέχρι την ηλικία της βιωσιμότητας. Ελπίζοντας απλώς ότι αν μπορούσα να κρατήσω την Embree μέχρι τότε, ίσως… απλά ίσως, η σύγχρονη ιατρική και οι προσευχές μας θα μπορούσαν να την κρατήσουν ζωντανή.
Οι γιατροί παρακολουθούσαν στενά και την Embree, αλλά και εμένα. Παρόλο που η Embree ήταν ακόμα ζωντανή, δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Αναπτυσσόταν ο όγκος και υπήρχε ο κίνδυνος να εμφανίσω το «σύνδρομο του καθρέφτη». Αυτό θα ήταν απειλητικό για τη ζωή μου αν αναπτυσσόταν κάτι τέτοιο.
*Το σύνδρομο καθρέφτη συμβαίνει όταν το έμβρυο έχει μη φυσιολογική συσσώρευση υγρού. Η μητέρα παθαίνει προεκλαμψία, μια κατάσταση υψηλής αρτηριακής πίεσης. Ονομάζεται σύνδρομο καθρέφτη λόγω της ομοιότητας των συμπτωμάτων μεταξύ της μητέρας και του μωρού.
Στις 22 Απριλίου πήγα στο δεύτερο εβδομαδιαίο υπερηχογράφημα και οι γιατροί μου ανησυχούσαν για το πρήξιμο στα πόδια μου.
Μου είπαν ότι είχα μια απόφαση να πάρω.
Όχι μόνο άρχισα να αναπτύσσω το συνδρόμου του καθρέφτη, αλλά βρισκόμασταν 2 εβδομάδες μακριά από τις 27 εβδομάδες. Αυτό ήταν σημαντικό γιατί στις 27 εβδομάδες, δεν θα μπορούσα πλέον να γεννήσω την Embree στο Τέξας. Δηλαδή θα έπρεπε να περιμένω να τελειώσει η εγκυμοσύνη μόνη της και θα έπρεπε να γεννήσω ένα νεκρό μωρό.
Γιατί;
Σύμφωνα με το νόμο, «επιλέγοντας» να μην περιμένω να τελειώσει η εγκυμοσύνη μόνη της, θεωρείται έκτρωση. Και ενώ στις 24,5 εβδομάδες ήμουν ακόμα στην «γκρίζα περιοχή» του νόμου περί αμβλώσεων του Τέξας, όπου μπορούσα να κάνω έκτρωση, στις 27 εβδομάδες δεν θα ήμουν.
Σας κάνει εντύπωση που αυτό θεωρείται… έκτρωση; Όχι μόνο σε εσάς.
Αποφασίσαμε να προγραμματίσουμε την καισαρική για τη Δευτέρα. Θα ήμουν 25 εβδομάδων. Καταφέραμε να περάσουμε την ηλικία της βιωσιμότητας, αλλά ήταν πια προφανές ότι δεν θα τα κατάφερνε.
Συναντηθήκαμε με τους γιατρούς της ΜΕΝΝ και εξέτασαν την περίπτωσή μας. Αποφάσισαν ότι δεν θα είχε κανένα νόημα να κάνουν οποιαδήποτε προσπάθεια για να σώσουν τη ζωή της Embree μετά τη γέννηση της. Αυτό σήμαινε και επίσημα πια, ότι επιλέγαμε να κάνουμε έκτρωση.
Επιλέξαμε να γεννήσω το παιδί μας, γνωρίζοντας καλά ότι δεν θα επιβιώσει. Αυτή είναι η «διακοπή προχωρημένης κύησης». Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό; Θα εξηγήσω περισσότερα παρακάτω.
Όπως μπορείτε να φανταστείτε, αυτό ήταν το χειρότερο και μακρύτερο Σαββατοκύριακο της ζωής μας. Γνωρίζαμε ότι σε 2 μέρες θα συναντιόμασταν με την κόρη μας. Αλλά θα ήταν και η τελευταία φορά.
Αλλά γίνεται πολύ χειρότερο. Και πάλι, αυτό θεωρείται άμβλωση. Άμβλωση προχωρημένης εγκυμοσύνης.
Η πολιτεία του Τέξας, όπως τα περισσότερα κράτη που ισχυρίζονται ότι είναι «υπέρ της ζωής», έχει πολλούς περιορισμούς για να αποτρέψει τις εκτρώσεις. Αυτό είναι το πρόβλημα της νομοθεσίας των εκτρώσεων. Δεν κάνει διάκριση για τους λόγους που πρέπει να γίνει μια έκτρωση.
Οι νόμοι στο Τέξας αναφέρουν ότι για να γεννήσω την Embree και να έχουμε την ευκαιρία να την κρατήσουμε ενώ ακόμα ήταν ακόμη ζωντανή, έπρεπε να κάνουμε τα εξής:
1. Ο γιατρός μας έπρεπε να ζητήσει άδεια από το κράτος για να εκτελέσει την καισαρική. Αυτό έπρεπε να γίνει 24 ώρες πριν από τη χειρουργική επέμβαση. Έπρεπε να πάμε στο νοσοκομείο το Σάββατο πριν γεννήσω, εν μέσω του πένθους μας, για να υπογράψουμε ένα έγγραφο που ζητά την έκτρωση.
Βάλτε τον εαυτό σας σε αυτήν την κατάσταση. Στα αρχεία της Πολιτείας του Τέξας, υπάρχει ένα κομμάτι χαρτί που λέει ότι θέλαμε να κάνουμε έκτρωση την Embree μου. Και αυτό το χαρτί θα υπάρχει για πάντα.
2. Εκτός από αυτήν τη δύσκολη εργασία για εμάς, ο γιατρός μας έπρεπε να συνεχίσει το δύσκολο έργο. Έπρεπε να μου δώσει ένα φυλλάδιο που εκδόθηκε από την Πολιτεία του Τέξας σχετικά με τις συνέπειες της άμβλωσης. Σύμφωνα με το νόμο, ήταν υποχρεωμένος να μου δώσει ένα φυλλάδιο που έλεγε ότι αν κάνω έκτρωση, θα υποφέρω από κατάθλιψη και άγχος για το υπόλοιπο της ζωής μου. Θα έχω αυξημένο κίνδυνο καρκίνου του μαστού και πιθανώς να μείνω στείρα στο μέλλον.
Νομίζετε ότι υπερβάλω; Κοιτάξτε εδώ
Εάν θεωρείτε ότι είσαστε «κατά των εκτρώσεων» πιθανότατα να σκέφτεστε κάτι τέτοιο για την δική μου ιστορία.
«Ναι, αλλά η κατάστασή σου ήταν διαφορετική. Δεν παλεύω για τέτοιες καταστάσεις.»
Ή μπορεί να σκέφτεστε «Δεν το θεωρώ αυτό άμβλωση».
Ωραία.
Όμως, ο πραγματικός ορισμός των εκτρώσεων είναι ο εξής. «Ο τεχνητός τερματισμός της εγκυμοσύνης, που συνοδεύεται από ή έχει ως αποτέλεσμα το θάνατο του εμβρύου». Έτσι, ενώ δεν μπορείτε να θεωρήσετε αυτό που περάσαμε ως «έκτρωση», τελικά αυτό ήταν. Έκανα μια έκτρωση. Έκανα μια έκτρωση προχωρημένης εγκυμοσύνης. Και ως έκτρωση αντιμετωπίστηκε και από την πολιτεία.
Γιατί το αναφέρω αυτό; Γιατί σας το λέω αυτό;
Διότι όταν οι νομοθέτες και οι άνθρωποι είναι κατά των εκτρώσεων, αυτόματα είναι υπέρ όλου αυτού που έπρεπε να περάσουμε μέσα στον πόνο μας.
Όταν ακούτε για «διακοπή προχωρημένης εγκυμοσύνης», αυτό συμβαίνει. Δεν είναι γυναίκες που απλώς αποφασίζουν να κάνουν άμβλωση σε προχωρημένη εγκυμοσύνη. Είναι γυναίκες και είναι οικογένειες που είναι συντετριμμένοι που βρίσκονται σε μια τέτοια κατάσταση. Στην οποία πρέπει να αποφασίσουν εάν θα αφήσουν ένα παιδί να υποφέρει στη μήτρα ή να σταματήσουν τον πόνο τους.
Οι νόμοι «κατά των εκτρώσεων» έχουν σχεδιαστεί για να κάνουν τη διαδικασία ακόμη πιο δύσκολη. Έχουν σχεδιαστεί για να βάζουν εμπόδια. Η διαδικασία των εκτρώσεων είναι ήδη αρκετά δύσκολη. Ακόμη και γυναίκες που αποφασίζουν να κάνουν άμβλωση στις 8 εβδομάδες. Είναι ήδη μια δύσκολη απόφαση. Γιατί; Γιατί επιτρέπουμε στους ανθρώπους να τις βασανίζουν με τέτοια εμπόδια όπως αυτά των εκτρώσεων;
Κάθε φορά που οι άνθρωποι μιλάνε για τη σωτηρία των μωρών και δηλώνουν «υπέρ της ζωής» και κατά των εκτρώσεων, όλο το μέσα μου συγκρούεται.
Όχι επειδή ΔΕΝ θέλω να σώσω τα μωρά, αλλά επειδή ΘΕΛΩ να σώσω τα μωρά.
Θέλω να σωθούν τα μωρά από τα βάσανα που έχουν υποστεί επειδή κάποιος άντρας που δεν έχει καμία ιατρική γνώση, αποφάσισε ότι γνωρίζει καλύτερα τα γυναικεία σώματα από τους γιατρούς.
Κρίνω γιατί ξέρω, έχω επιβιώσει από τους τρομερούς νόμους «κατά των εκτρώσεων» – «υπέρ της ζωής». Ξέρω ότι αυτοί οι νόμοι χρησιμοποιούνται για να εξαπατήσουν τις γυναίκες να υποστηρίζουν νόμους ενάντια στο δικό τους συμφέρον με την ψεύτικη ελπίδα ότι σώζουν αγέννητα παιδιά.
Κρίνω γιατί έχω δει ανθρώπους να αποκαλούν «δολοφόνους» όσους είναι υπέρ του δικαιώματος επιλογής στο θέμα των εκτρώσεων. Αυτοί λένε ότι δολοφόνησα την Embree μου.
Επέλεξα να γεννήσω την Embree στις 25 Απριλίου 2016 μέσω καισαρικής. Επέλεξα την “διακοπή προχωρημένης εγκυμοσύνης”. Το έκανα επειδή ήταν ο μόνος τρόπος που μπορούσα να κρατήσω το κοριτσάκι μου ενώ ήταν ακόμα ζωντανή. Ήταν ο μόνος τρόπος που θα μπορούσα να συναντήσω την ψυχή της μέχρι να ξανασυναντηθούμε στον παράδεισο.
Γι’ αυτό κρίνω και είμαι Υπέρ του δικαιώματος της επιλογής. Θυμηθείτε την Embree και εμένα όταν υποστηρίζετε την απαγόρευση των εκτρώσεων.
Ελεύθερη μετάφραση – Επιμέλεια κειμένου Λίζα
Κοινοποίησε αυτή την ιστορία για το τι μπορεί να σημαίνει πραγματικά το “κατά των εκτρώσεων”! Όμως μην την αντιγράψεις χωρίς άδεια.
Ακολούθησε μας και στις σελίδες μας στο facebook και στο Instagram!
