Αγαπητέ γονιέ που πηγαίνεις το παιδί στο σχολείο με το αμάξι
Αγαπητέ γονιέ.
Σε βλέπω τα τελευταία 3 χρόνια να πηγαίνεις τα παιδιά σου στον παιδικό σταθμό και τώρα πια στο νηπιαγωγείο.
Βλέπω την αγωνία στα μάτια σου, ξύπνησες αργά σήμερα, όλο και πιο αργά κάθε μέρα. Να σηκωθείς να ετοιμάσεις τα παιδιά, να τρέξεις στη δουλειά. Ούτε πρωινό δεν έφαγες. Πάλι.
Βλέπω την κούραση στο σώμα σου, δεν κοιμήθηκες καλά, διασχίζεις την αυλή με δρασκελιές αλλά πονάνε τα πόδια σου, το βλέπω.
Βλέπω την απόγνωση στα μάτια σου και τις εκατομμύρια σκέψεις στο μυαλό σου. Μηχανικά μου λες καλημέρα, σκέφτεσαι ότι πάλι θα αργήσεις στη δουλειά.
Εσένα βλέπω κι όταν σχολάνε τα παιδιά και επιστρέφουμε για να τα πάρουμε από το σχολείο. Δεν άλλαξαν και πολλά. Αρχίζει νέος αγώνας, ο απογευματινός. Όταν είσαι γονιός το 24ωρο είναι λίγο, το ξέρω.
Σε βλέπω όμως και στο αμάξι σου…
Σε βλέπω που προσπαθείς να με προσπεράσεις ενώ στο μπροστινό κάθισμα φαίνεται το κεφαλάκι του μικρού σου να σκαρφαλώνει στο παράθυρο για να δει τους φίλους του.
Σε είδα και την προηγούμενη φορά που ήταν η μικρή πάνω στην αγκαλιά σου.
Σε είδα και όταν έβαλες γρήγορα το παιδί στο καθισματάκι του πίσω αναφωνώντας «Έλα βιαζόμαστε!», αλλά… δεν το ασφάλισες με τις ζώνες.
Σε είδα και όταν το ασφάλισες με τις ζώνες αλλά με εκείνες του αυτοκινήτου… οι οποίες σε 4-5 ετών παιδί γίνονται λαιμητόμος σε περίπτωση ατυχήματος.
Γιατί αφού έφτασες μέχρι εκεί δεν έδεσες τις ζώνες; Επειδή η διαδρομή σπίτι-σχολείο είναι πολύ μικρή;
Σε βλέπω αγαπημένε μου γονιέ, κάθε μέρα. Τα ελληνικά νηπιαγωγεία, σχολεία παιδικοί σταθμοί είναι γεμάτα από αυτοκίνητα που πηγαινοφέρνουν τα παιδιά λυμένα!
Αγαπητέ γονιέ που πηγαίνεις το παιδί στο σχολείο με το αμάξι:
Θα σου κάνω μια ερώτηση:
Αν υποθέσουμε ότι θα χρειαζόταν να μεταφέρεις ένα πολύτιμο, εύθραυστο γλυπτό, ένα πολύ πολύ ακριβό άγαλμα που θα σε έσωζε από την οικονομική σου κατάσταση αρκεί να μη πάθει τίποτα, θα το άφηνες χύμα στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου;
Θα το άφηνες χωρίς να το ασφαλίσεις με τις ζώνες;
Θα το έβαζες στη μπροστινή θέση του αυτοκινήτου να «αλωνίζει» καθώς θα παίρνεις τις στροφές;
Θα το εμπιστευόσουν απλώς σε μια αγκαλιά στο μπροστινό κάθισμα;
Θα σκεφτόσουν «έλα μωρέ, η διαδρομή είναι πολύ μικρή τι θα πάθει;»
Εγώ σου λέω με σιγουριά όχι. Θα αφιέρωνες μόλις 2 λεπτά από τον πολύτιμο σου χρόνο να το ασφαλίσεις. Όσο σου παίρνει δηλαδή να δέσεις και το παιδί σου στο καθισματάκι αυτοκινήτου.
Η μικρή διαδρομή με το αυτοκίνητο δεν προσδιορίζει το ποσοστό επικινδυνότητας ατυχήματος. Είναι πάντα ακριβώς η ίδια, είτε πηγαίνεις δίπλα στο σπίτι σου είτε στην άλλη άκρη της πόλης. Το αυτοκίνητο μας δεν είναι άτρωτο και ναι, φυσικά μπορεί να συμβεί και σε εμάς ακόμη και κάτω από το σπίτι μας.
Τώρα που το ξέρεις δεν έχεις δικαιολογίες. Αγαπητέ γονιέ που πηγαίνεις και φέρνεις το παιδί στο σχολείο, από αύριο ξεκίνα να το δένεις στο καθισματάκι του. Για οποιαδήποτε διαδρομή.
Ξέρω ότι παλεύεις να τα κάνεις όλα σωστά στην απίστευτα γρήγορη καθημερινότητα μας, ξέρω ότι ο χρόνος σου είναι απίστευτα πιεσμένος και είσαι κουρασμένος.
Αλλά όταν πας και όταν παίρνεις το παιδί σου από το σχολείο, αφιέρωσε 2 λεπτά να το δέσεις στο καθισματάκι αυτοκινήτου.
Γιατί κανείς δε θέλει να έρθει η ώρα που θα διαπιστώσει πόσο πολύ άξιζαν αυτά τα 2 λεπτά που έκλεψε από την τρελή καθημερινότητα του, για να δέσει το παιδί του στο κάθισμα.
Τελειώνοντας σου έχω χρήσιμα tips που εφαρμόζω και εγώ!
Tip 1: Ξύπνα 5 λεπτά πιο νωρίς. Έτσι θα έχεις πάντα 5 επιπλέον λεπτά και θα προλαβαίνεις να δέσεις το παιδί! Δεν είναι τέλειο;
Tip 2: Ξύπνα 10 λεπτά πιο νωρίς και πήγαινε το παιδί με τα πόδια στο σχολείο! Έπειτα επέστρεψε σπίτι σου και πάρε το αμάξι! Αυτό θα σου χαρίζει έξτρα ενέργεια και κάψιμο λίπους για όλη την ημέρα! Αυτό και αν είναι τέλειο!
Διάβασε περισσότερα ενδιαφέροντα άρθρα στην κατηγορία «Παιδί και αυτοκίνητο»
Λίζα
(Κοινοποιήστε αυτό το άρθρο. Όμως δεν επιτρέπεται η αντιγραφή του χωρίς άδεια)
Βρείτε μας στις σελίδες μας στο facebook και στο Instagram!
2 Comments
Το βλεπω καθημερινά στο δρομο και εξω σπο τα σχολεία. Πολλες φορες σταματω και τους κανω παρατήρηση και μου απαντουν “κανε την δουλεια σου” τι να πω. Εχουν γινει τοσα ατυχήματα και παλι ρισκάρουν τα ιδια τα παιδιά τους και τα εγγονια τους.
Για τους ανόητους, δάσκαλος δεν είναι η λογική αλλά η συμφορά.
Δημόκριτος