Μαμά ζωγράφισα έναν φασίστα
Ο γιος μου είναι από τα παιδιά που οτιδήποτε του κάνει εντύπωση το ζωγραφίζει. Άλλοτε μια εικόνα, άλλοτε μια σκέψη, ένα παιχνίδι, έναν φίλο του. Παρατηρώ τις ζωγραφιές του και μέσα από αυτές μαθαίνω τι έχει μέσα στο μυαλουδάκι του.
«Μαμά ζωγράφισα έναν φασίστα»
μου λέει περιχαρής χθες το πρωί και μου δίνει την ζωγραφιά του να την δω. Ένα τέρας με τεράστιο κεφάλι, πράσινα μαλλιά, μεγάλα πόδια και χέρια. «Βλέπεις αυτό το τέρας; Είναι ένας φασίστας».
Ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τη λέξη φασίστας πέρσι στο ποίημα που είπε για την 28η Οκτωβρίου στον παιδικό σταθμό.
Στην Πίνδο πολεμούν ψηλά οι φαντάροι
Ο φασίστας μην την πάρει.
Προφανώς μίλησαν για το φασισμό στα προνήπια ενόψει της 17ης Νοεμβρίου και η λέξη καρφώθηκε στο μυαλό του. Του έχω μιλήσει για τη χούντα, του έχω εξηγήσει τι ήταν, αλλά τη λέξη φασιστας μάλλον έχω αποφύγει να τη χρησιμοποιήσω μέχρι σήμερα.
Μόλις μου δίνει τη ζωγραφιά, νιώθω μια αμηχανία και παίρνω το χρόνο μου για να αποφασίσω τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να το αντιμετωπίσω τώρα αυτό. Δεν είχε περάσει από το μυαλό μου. Νιώθω αμήχανα με την αμηχανία μου. Γιατί;
«Αγόρι μου ο φασίστας δεν είναι τέρας. Είναι κανονικός άνθρωπος σαν όλους εμάς.»
Συνήθως δεν φοβάμαι τις λέξεις, έχω μάθει να λέω τα πράγματα με το όνομα τους. Παιδί της ύστερης μεταπολίτευσης όμως, συνειδητοποιώ πως κάποιες λέξεις έχουν δαιμονοποιηθεί ακόμα και στο δικό μου συνήθως ανοιχτό μυαλό. Η λέξη φασίστας για πολλά χρόνια αποτέλεσε λέξη που μάθαμε να την ψιθυρίζουμε όλοι όσοι δεν θέλαμε να ανασκαλίσουμε τα ψήγματα διχόνοιας που είχε αφήσει στην κοινωνία η περίοδος μετά τη χούντα.
Ακόμη και σήμερα που ο φασισμός έχει ενδυθεί το μανδύα του πατριωτισμού, δεν τολμάμε να ξεστομίσουμε αυτή τη λέξη για να μην θιχτεί ο διπλανός μας, να μην παρεξηγηθεί. Άλλωστε αυτός δεν είναι φασιστας. Απογοητευμένος είναι, προδομένος είναι και μάλλον δεν έμαθε ποτέ τι είναι ο φασισμός. Δεν μπορεί να τον ξεχωρίσει.
Ο φασιστας είναι ένας άνθρωπος που όταν δεν μπορεί να επιβάλλει την άποψη του με επιχειρήματα, χρησιμοποιεί τη βία για να το πετύχει. Μπορεί στην αρχή να σου χαμογελάσει, να σε χαϊδέψει, να σε βοηθήσει, με απώτερο στόχο πάντα να σε βάλει στο δικό του αποκλειστικά σωστό δρόμο. Αλλά αν δεν το πετύχει τότε θα σε τιμωρήσει, θα σε δείρει, μπορεί και να σε σκοτώσει. Φασίστας μπορεί να είναι ένας πατέρας, μία μάνα, ένας εργοδότης, ένας φίλος. Φασιστικές συμπεριφορές μπορεί να συναντήσεις σε μια ομάδα ανθρώπων, σε ένα κόμμα, σε ένα σχολείο, στο ίδιο το κράτος.
Όχι σήμερα δεν έχουμε χούντα, έχουμε όμως πολλούς φασίστες και επιβάλλεται να μάθουμε να τους λέμε με το όνομά τους. Ο φασιστας δεν είναι ούτε πατριώτης ούτε εθνικόφρονας ούτε θρήσκος ούτε καλός πατέρας. Ο φασίστας είναι φασίστας και έτσι πρέπει να μάθουμε να τον λέμε. Οι λέξεις έχουν δύναμη και δεν τις αρμόζει να τις φοβόμαστε.
Άλλωστε ο φασιστας όταν τον λες με το όνομα του χάνει τη δύναμη του. Λυγίζει κάτω από το βάρος αυτής της λέξης. Σιωπά.
«Μαμά είναι κακός άνθρωπος ο φασίστας»
(Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή του άρθρου χωρίς άδεια)
Η σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα!
Σας περιμένουμε και στην κλειστή ομάδα μας “Δεν είμαι τέλεια μαμά” για να γίνουμε μια όμορφη παρέα
2 Comments
Ανατρίχιασα με την ανάρτησή σου! Ο φασίστας είναι μια πολύ δυνατή λέξη. Και πόσο δίκιο έχεις, για κάποιο λόγο φοβόμαστε να την πούμε στα παιδιά. Λάθος! Ο μεγάλος μου γιος έπεσε πάνω σε πορεία αναρχικών, πέρυσι στην γειτονιά μας. Το σύνθημα έλεγε “Έξω οι φασίστες από την γειτονιά μας!!!”. Έγινε κομμάτι της πορείς με έναν τρόπο, του άρεσε, κατάλαβε πολύ περισσότερα από ότι πίστευα ότι θα καταλάβαινε. Χαίρομαι και για έναν ακόμη λόγο για αυτή την ανάρτηση. Γιατί οι μαμάδες δεν φοβουνται να γράψουν αναρτήσεις με πολιτικό περιεχόμενο! Μπράβο σου!!!
Μάγδα μου, τα παιδιά μας κατανοούν πολύ περισσότερα από αυτά που νομίζουμε. Και ο μόνος τρόπος να τα προστατέψουμε είναι να τους λέμε την αλήθεια, να τα υποψιάζουμε. Τον τελευταίο καιρό δε θα κρύψω πως έχω πραγματικά τρομάξει με τις πράξεις των τζιχαντιστών και τον τρόπο με τον οποίο προσυλητίζουν παιδιά από όλον τον κόσμο, παρόλες τις αποτρόπαιες πράξεις τους. Απορώ με την αδυναμία αυτών των παιδιών να αναγνωρίσουν το παράλογο του πράγματος. Και προβληματίζομαι… Ευχαριστώ Μάγδα για τα καλά σου λόγια. Νομίζω πως αν δεν έχουμε πολιτική σκέψη εμείς οι μαμάδες που μεγαλώνουμε τους αυριανούς πολίτες αυτού του κόσμου, τότε πραγματικά υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Για τον κόσμο και για τα ίδια τα παιδιά μας.