Μια ιστορία VBAC τοκετού

Μια ιστορία VBAC τοκετού

Ο VBAC τοκετός είναι ο φυσιολογικός τοκετός που γίνεται μετά από καισαρική τομή.

Η ακριβής ονομασία του είναι Vaginal Birth After Cesarean ή στα ελληνικά Φυσιολογικός Τοκετός μετά από Καισαρική.

Στην Ελλάδα των αμέτρητων καισαρικών είναι σημαντικό οι γυναίκες να γνωρίζουν ότι είναι εφικτό να γεννήσουν κολπικά τα επόμενα παιδιά τους.

Και ότι δεν ισχύει το «μια φορά καισαρική, πάντα καισαρική» όπως ξέραμε μέχρι τώρα. Η Sarah Carroll γέννησε με VBAC το δεύτερο παιδί της και αυτή είναι η ιστορία της:

Μια ιστορία VBAC τοκετού

Είμαι άτομο που μου αρέσει η τάξη και η προβλεψιμότητα, δεν μου άρεσαν ποτέ οι άγνωστες εκπλήξεις στο θέμα τοκετός. Δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι οι ιστορίες γέννησης των παιδιών μου θα εξελισσόταν όπως εξελίχθηκαν.

Η κόρη μου η Λάιλα γεννήθηκε το Νοέμβριο του 2010 μετά από μια ομαλή και εύκολη εγκυμοσύνη. Έκανα την έρευνά μου και ήξερα ότι ήθελα να έχω ένα φυσικό τοκετό με όσο το δυνατόν λιγότερη παρέμβαση. Οι γυναίκες στην οικογένειά μου είναι όλες rockstars του φυσικού τοκετού και επίσης ήξερα ότι ήταν η καλύτερη επιλογή για την υγεία του μωρού μου.

Δυστυχώς το σενάριο αυτό δεν επρόκειτο να συμβεί.

Δύο ημέρες πριν την Πιθανή Ημερομηνία Τοκετού (ΠΗΤ) μου, άρχισα να ανησυχώ για τις κινήσεις της. Μπήκα στο νοσοκομείο για καρδιοτοκογράφημα ηρεμίας (NST) και έμεινα εκεί. Δεν γεννούσα, αλλά ο καρδιακός ρυθμός της Λάιλα έπεφτε και είχα μικρές συσπάσεις Braxton Hicks. Η μείωση του καρδιακού ρυθμού του μωρού συνεχίστηκε όλη τη νύχτα μέχρι και το πρωί, ενώ γινόντουσαν επανειλημμένες προσπάθειες να ξεκινήσει ο τοκετός με οξυτοκίνη και σπάσιμο των νερών.

Τελικά μας πρότειναν αυτό που φοβόμασταν, την καισαρική τομή και  δεχτήκαμε γιατί φοβόμασταν πια για την ασφάλειά της μικρής. Προετοιμαζόμουν για την καισαρική με επισκληρίδιο και με άλλα νοσοκομειακά «σκουπίδια», όταν ο καρδιακός ρυθμός της Λάιλα έπεσε σε επικίνδυνα χαμηλά επίπεδα και έμεινε εκεί για 3 λεπτά. Εγώ δεν το γνώριζα εκείνη τη στιγμή, δόξα τω Θεώ γιατί θα ήμουν πιο φοβισμένη από ό, τι ήμουν. Η επέμβαση πήγε καλά και μέσα σε μια ώρα πήγα να τη δω στην αίθουσα ανάνηψης. Η κατάστασή της ήταν άριστη και σήμερα είναι ένα δυναμικό, χαρούμενο και όμορφο 3χρονο κοριτσάκι.

Ήμουν απογοητευμένη που η γέννηση της κόρης μου πήρε αυτή τη τροπή, αλλά και ευγνώμων που είχα μια υγιή κόρη. Μας είπαν ότι ήμουν καλή υποψήφια για VBAC και ήξερα αμέσως ότι είναι αυτό που ήθελα. Μια ιστορία VBAC τοκετού.

Δεν ήθελα να ξαναπατήσω σε χειρουργείο ποτέ ξανά!

Τον Φεβρουάριο του 2013 έμεινα ξανά έγκυος και ήξερα ότι έπρεπε να προετοιμαστώ καλύτερα για αυτή τη γέννηση, αν πραγματικά ήθελα να πετύχω VBAC. Δεν είναι όλοι υποστηρικτές του VBAC τοκετού, συμπεριλαμβανομένων και μερικών από τους αγαπημένους μου ανθρώπους, γι ‘αυτό έπρεπε να είμαι πολύ σταθερή σε αυτό που ήθελα και να μην υποχωρήσω.

Πάλεψα γι’ αυτό, έκανα την έρευνα μου και το σκεφτόμουν συνεχώς.

Άλλαξα ακόμη και γιατρούς στα μέσα της εγκυμοσύνης, επειδή δεν ένιωθα ότι ήταν 100 % υποστηρικτικοί και αμφέβαλα αν θα ακολουθούσαν την επιθυμία μου όταν θα ερχόταν η ώρα του τοκετού.

Στην πρώτη εγκυμοσύνη δεν κάναμε κάποια ιδιαίτερη προετοιμασία για τον τοκετό και τώρα στη δεύτερη μας ήταν δύσκολο να παρακολουθήσουμε μαθήματα τοκετού, με την κόρη μας στο σπίτι. Έχω μια ξαδέρφη η οποία διδάσκει τη Μέθοδο Bradley και συμφώνησε να μας βοηθήσει με μαθήματα εξ αποστάσεως.

Ο άντρας μου και εγώ περάσαμε πολλές ώρες μελετώντας τις ασκήσεις και τα σενάρια και αυτό μας έφερε κάποιες συγκρούσεις σε συνδυασμό με τη σθεναρή στάση μου για το θέμα.

Ποτέ δεν ήθελα να θέσω σε κίνδυνο τον εαυτό μου ή το μωρό μου, αλλά είχα αποφασίσει να μην ενδώσω εύκολα σε αλλαγές των σχεδίων μας, ούτε να ακολουθήσω τυφλά τις εντολές των γιατρών.

Ήμουν πεισματάρα και αποφασιστική για τον VBAC τοκετό μου.

Σκεφτόμασταν να προσλάβουμε μια doula (βοηθός μητρότητας), αλλά στο τέλος προσλάβαμε τη φίλη μου Λόρεν – η οποία ήταν μαθητευόμενη doula εκείνη τη χρονική στιγμή- και είμαστε και οι δύο πολύ χαρούμενοι που το κάναμε. 

Αυτό που δεν γνωρίζαμε καθόλου ήταν κατά πόσον ή όχι το σώμα μου θα ξεκινήσει τη διαδικασία του τοκετού από μόνο του.

Την πρώτη φορά δεν έγινε έτσι και ξέραμε ότι αυτό είναι το κλειδί για ένα VBAC.

4 ημέρες πριν την ΠΗΤ μου, ξύπνησα στη μέση της νύχτας με συσπάσεις που ήταν αρκετά οδυνηρές για να πάω πίσω για ύπνο. Επικοινώνησα με την Λόρεν. Ήρθε λίγο πριν το μεσημέρι και περπατήσαμε με τη Λάιλα μέχρι το πάρκο που είναι 3 τετράγωνα από το σπίτι μας.

Εκεί άρχισα να νιώθω την ανάγκη να καθίσω οκλαδόν και να αναπνέω σε κάθε σύσπαση. Ήταν λίγο διαφορετικά από την πρώτη γέννα, ως προς το μήκος και τη συνοχή, αλλά ήταν σαφές ότι είχε ξεκινήσει!

Μετά το πάρκο πήγαμε στο σπίτι, έβαλα μια ταινία για τη Λάιλα και πήγα στο δωμάτιό μου για να καθίσω στη μπάλα τοκετού και να ξεκουραστώ.

Πολύ σύντομα ένιωσα ένα πολύ περίεργο κρακ μέσα μου. «Χμμ, νομίζω ότι ήρθε η ώρα, μάλλον έσπασαν τα νερά μου.»

Σηκώθηκα από την μπάλα και ένιωσα το νερό να τρέχει κάτω από τα πόδια μου.

Πήγαμε αμέσως στο νοσοκομείο (επώδυνη βόλτα! ). Έπρεπε να κάνω την καθιερωμένη προετοιμασία τοκετού και να συνδεθώ με τις οθόνες. Πραγματικά δεν τα ήθελα όλα αυτά, αλλά ήταν στους μη διαπραγματεύσιμους όρους επειδή πηγαίναμε για VBAC .

Ήμασταν σε ένα δωμάτιο δίπλα στο χειρουργείο σε περίπτωση που χρειαζόταν. Μόλις συνδέθηκα με τις οθόνες, ένιωσα καλύτερα. Απογοητεύτηκα όταν έμαθα ότι είχα μόνο 4 εκατοστά διαστολή.

Ήλπιζα ότι με τόσο πόνο και με τα  νερά μου να είναι σπασμένα θα είχα μεγαλύτερη διαστολή.

Ήξερα ότι σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή, το προσωπικό του νοσοκομείου θα μπορούσε να γίνει νευρικό και να θέλει να παρέμβει . Δεν βοήθησε και το γεγονός ότι ήταν περίπου 19:30μμ. και εγώ ήμουν ξύπνια από τις 01.30 πμ. Οι πόνοι συνεχιζόταν και σύντομα έγιναν πολύ χειρότεροι.

Αντέχω πολύ στον πόνο, αλλά αυτό δεν μπορούσα να το αντέξω. Να σημειώσω εδώ ότι την πρώτη φορά δεν είχα βιώσει τίποτα από όλα αυτά, έτσι ήταν σαν να γινόμουν για πρώτη φορά μαμά.

Μετά από μια ιδιαίτερα οδυνηρή σύσπαση ρώτησα για επισκληρίδιο. Η Λόρεν πρότεινε να δοκιμάσουμε να πάμε στο ντουζ πριν από τη λήψη της απόφασης. Μετά από μια αιωνιότητα μέσα στο ντουζ (όπως φάνηκε σε εμένα, ήμασταν εκεί περίπου 40 λεπτά) ξαναρώτησα για επισκληρίδιο.

Ήμουν τόσο κουρασμένη από την έλλειψη ύπνου και τον πόνο, ήθελα απλώς λίγη ξεκούραση. Ένιωθα ότι αποτύγχανα ότι πετούσα μακριά ό, τι είχα κάνει μέχρι τότε. Ακόμα όμως ο στόχος μου ήταν το VBAC, έτσι συνέχισα με κάποια ελπίδα.

Λίγο πριν κάνω την επισκληρίδιο, είχα 5,5 εκατοστά διαστολή.

Ένιωσα τόσο φοβερά όταν έκανα εκείνη την επισκληρίδιο, επιτρέψτε μου να σας πω. Ήμουν εξαντλημένη και ήταν μια ανακούφιση. Μια ώρα αργότερα, ο γιατρός μου ήρθε να με ελέγξει και είχα πια 9 εκατοστά διαστολή! Τέλεια! Τα συναισθήματά μου από αποτυχία και απογοήτευση μετατράπηκαν σε χαρά και αυτοπεποίθηση.

Άρχισα να σπρώχνω στις 11:00 μ.μ. και δεν ξέρω αν θα είχα τη δύναμη αν δεν ξεκουραζόμουν λίγο πριν. Στην αρχή δεν μπορούσα να νιώσω τις συσπάσεις, αλλά η επίδραση της επισκληρίδιου έφυγε γρήγορα και εκεί άρχισα να τις αισθάνομαι! Η γιατρός μου δεν ανέφερε ούτε μία φορά τη λέξη καισαρική.

Ρωτούσα συνέχεια αν πλησιάζω και μου έλεγε «είσαι στο 90 %, στο 95 %,στο  96,5 % .» Το κλίμα ήταν καλό, αλλά από τη στιγμή που μπορούσα να αισθανθώ πάλι τον πόνο και όλα, το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να ξεκουραστώ ανάμεσα στα σπρωξίματα. Όταν η νοσοκόμα μου αφαίρεσε τον καθετήρα, ήξερα ότι φτάναμε στον προορισμό μας.

Δε θα ξεχάσω ποτέ το συναίσθημα που ένιωσα τότε.

Στις 12:22 π.μ., γεννήθηκε ο Μπεν. Μου φάνηκε σαν να έβγαινε 10 ώρες αλλά ξαφνικά ελευθερώθηκε ολόκληρο το σώμα του και τσούπ, βγήκε! Τον έβαλαν πάνω στο στήθος μου για να έχουμε επαφή δέρμα με δέρμα (skin to skin) αμέσως, όπως ήλπιζα. Οι νοσοκόμες με βοήθησαν να τον σκουπίσω αμέσως, αλλά ήμουν ευτυχισμένη, το μωρό μου ήταν εδώ μαζί μου.

Δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερο συναίσθημα από αυτό που ένιωσα τότε. Τα είχα καταφέρει και ένιωθα υπέροχα. Μέσα σε μια ώρα κατάφερα να σηκωθώ μόνη μου για να πάω τουαλέτα και ήμουν σε θέση να αναλάβω τη φροντίδα του Μπεν όλη νύχτα και μέρα.  

Έμεινα έκπληκτη με το πώς ένιωσα, με τη διαφορά μεταξύ της καισαρικής και του VBAC.

Με την καισαρική, ήμουν καθηλωμένη στο κρεβάτι για μέρες, θηλάζοντας σε περίεργες στάσεις για να αποφύγω την επαφή με τη χειρουργική τομή, σε αντίθεση με το VBAC, που όλα έγιναν πολύ φυσιολογικά σχεδόν αμέσως. Αυτό ήταν ΤΟΣΟ σημαντικό για μένα έχοντας και την κόρη μου στο σπίτι. Η προσαρμογή της με ένα μικρό αδελφό ήταν δύσκολη, χωρίς όμως να παρεμποδίζεται από τα δικά μου προβλήματα!

Είμαι πολύ χαρούμενη με το πώς γέννησα τον Μπεν και είμαι τόσο ευγνώμων που επέμενα για VBAC και το σώμα μου ανταποκρίθηκε. Νομίζω ότι πολλές γυναίκες δεν αποφασίζουν για  VBAC πολύ εύκολα, επειδή φοβούνται τους κινδύνους και ακολουθούν μόνο ότι λένε οι γιατροί.

Μαθαίνοντας από την εμπειρία μου για την καισαρική και το VBAC μπορώ να υποστηρίξω ότι το VBAC ήταν ένα τεράστιο δώρο για μας, για τον εαυτό μου και τον γιο μου. Και έτσι έχω να λέω μια ιστορία VBAC τοκετού που με ωφέλησε πραγματικά.

Ελεύθερη μετάφραση: Λίζα

(Κοινοποιήστε αυτό το άρθρο. Όμως δεν επιτρέπεται η αντιγραφή του χωρίς άδεια)

Οι σελίδες μας στο facebook και στο Instagram!