Να μην γίνεις ποτέ ο γονιός που θέλουν οι άλλοι
Μια και μόνο εικόνα ήταν αρκετή. Μια φωτογραφία που κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο και προκάλεσε τόσα πολλά συναισθήματα στους περισσότερους γονείς. Στους περισσότερους από εμάς.
Γιατί αυτό που βλέπουμε σε αυτή τη φωτογραφία το γνωρίζουμε, το έχουμε συναντήσει και εμείς. Και μπορεί ο καθένας από εμάς να δώσει μια διαφορετική ερμηνεία.
Όμως εδώ κάτι διαφορετικό συμβαίνει. Και αυτό που απεικονίζει έχει και μια περιγραφή που αξίζει να διαβάσουμε!
Ο καλλιτέχνης μπαμπάς Justin Baldoni ανέβασε αυτή τη φωτογραφία.
Δείχνει αυτόν και τον πατέρα του να στέκονται πάνω από την μικρή κόρη του Justin τη στιγμή που είχε ένα ξέσπασμα.
Διάβασε το υπέροχο κείμενο του που εξηγεί:
Γιατί ο γονιός που θέλουν οι άλλοι δεν είναι ο γονιός που θέλει το δικό σου παιδί
Η γυναίκα μου τράβηξε αυτή τη φωτογραφία ενώ ήμασταν στο σούπερ μάρκετ. Τώρα είναι μια από τις αγαπημένες μου φωτογραφίες με εμένα και τον μπαμπά μου.
Δύο άντρες, που στέκονται μαζί στη σιωπή. Που τους έχει δέσει για πάντα μια άνευ όρων αγάπη.
Τόσο ο ένας για τον άλλο, όσο και για αυτήν την ολοκαίνουργια, ακατέργαστη και αγνή ψυχή για την οποία θα κάναμε και οι δύο τα πάντα. Φαντάζομαι πόσες φορές έκανα ίδιο ακριβώς όταν ήμουν στην ηλικία της.
Ο μπαμπάς μου με έμαθε τόσα πολλά για το τι σημαίνει να είσαι άντρας, αλλά αυτή η ανάρτηση αφορά ένα και μόνο πράγμα. Να είσαι άνετος όταν τα πράγματα γύρω σου δεν είναι. Έτσι μεγάλωσα και εγώ.
Αυτό έβλεπα τον μπαμπά μου να κάνει μαζί μου ξανά και ξανά.
Δεν υπάρχουν τέλειοι γονείς, αλλά ένα πράγμα μου έμαθε ο μπαμπάς μου. Να μην είμαι ο γονιός σύμφωνα με τα θέλω των άλλων. Να μην γίνεις ποτέ ο γονιός που θέλουν οι άλλοι! Ο μπαμπάς μου πάντα με άφηνε να νιώσω αυτό που έπρεπε να νιώσω, ακόμα κι αν ήταν μπροστά σε κόσμο. Ακόμη και αν ήταν ντροπιαστικό. Δεν θυμάμαι να μου έχει πει ποτέ «Με ντροπιάζεις!» ή «Μην κλαις!».
Μόλις πρόσφατα συνειδητοποίησα πόσο σημαντικό ήταν αυτό για τη δική μου συναισθηματική ανάπτυξη. Τα παιδιά μας μαθαίνουν και επεξεργάζονται τόσες πολλές πληροφορίες και δεν ξέρουν τι να κάνουν με όλα αυτά τα νέα συναισθήματα που εμφανίζονται.
Προσπαθώ να το θυμάμαι πάντα για να είμαι σίγουρος ότι η κόρη μου ξέρει ότι είναι εντάξει που νιώθει όλα αυτά τα βαθιά συναισθήματα. Δεν είναι ντροπιαστικό για μένα όταν έχει ξεσπάσματα στο σούπερ μάρκετ. Ή όταν κλαίει σε ένα αεροπλάνο.
Είμαι ο δικός της μπαμπάς… όχι ο δικός σου. Ο γονιός του δικού μου παιδιού. Ας μην ντρεπόμαστε λοιπόν για τα παιδιά μας. Άλλωστε δεν είναι καν κάτι για το οποίο θα έπρεπε να ντρεπόμαστε. Μάλιστα… μάλλον θα έπρεπε να είμαστε λίγο πιο ευγενικοί και υπομονετικοί και με τον εαυτό μας.
Γιατί αν βγάζαμε από μέσα μας όλα όσα νιώθαμε. Αν επιτρέπαμε στον εαυτό μας να ξεσπάσει, να έχει εκρήξεις και να κλάψει όταν νιώθαμε την ανάγκη. Τότε λοιπόν ίσως θα μπορούσαμε επίσης να επιτρέψουμε τους εαυτούς μας να νιώσουμε περισσότερη χαρά και ευτυχία.
Και αυτό λοιπόν είναι κάτι που αυτός ο κόσμος θα μπορούσε σίγουρα να χρησιμοποιήσει λίγο περισσότερο.
Ο γονιός λοιπόν που θέλουν οι άλλοι, δεν είναι ο γονιός που θέλει το δικό σου παιδί. Να μη γίνεις ποτέ ο γονιός που θέλουν οι άλλοι λοιπόν απλά επειδή νομίζεις ότι θα τους ικανοποιήσεις. Η επειδή θεωρείς ότι έτσι θα σε θεωρήσουν καλύτερο γονιό. Άλλωστε έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία έχει η γνώμη του παιδιού σου για το τι γονιός είσαι. Έτσι δεν είναι;
Τροφή για σκέψη…
(Είναι ωραίο να μοιραζόμαστε. Κοινοποίησε αυτό το άρθρο για να το διαβάσουν και άλλοι γονείς. Όμως δεν επιτρέπεται η αντιγραφή του χωρίς άδεια)
Ακολουθήστε μας αν θέλετε επίσης και στις σελίδες μας στο facebook και στο Instagram!
