Ο πατέρας του παιδιού μου

Ο πατέρας του παιδιού μου

Συχνά κάνω πλάκα στον Husband και του ζητάω να μας γράψει «κανένα κείμενο». Γιατί ξέρω ότι δεν του αρέσει καθόλου να γράφει. Το άκρως αντίθετο από εμένα δηλαδή. Εμένα μου αρέσει πολύ να γράφω. Έτσι θα γράψω εγώ 2 πράγματα για τον μπαμπά μας…

Γνωριζόμαστε πάνω από 11 χρόνια. Θυμάμαι ακόμα τη στιγμή που τον πρωτοσυνάντησα.

Δεν είχα ιδέα τότε ότι εκείνο το όμορφο αγόρι με το aloha τυρκουάζ πουκάμισο και τα homeboy παπούτσια θα γινόταν ο πατέρας του παιδιού μου.

Όταν ήμουν έγκυος αναρωτιόμουν τι είδους μαμά θα γινόμουν. Αλλά την ίδια απορία είχα και για τον Husband.

Ως γνήσιο θηλυκό ον που ψάχνει την καταλληλότητα του συντρόφου της για πατέρα, προσπαθούσα τότε να εντοπίσω «πατρικές» συμπεριφορές του στα ανίψια του και στον δικό μου ανιψιό. Νόμιζα ότι κάπως έτσι θα έμοιαζε και όταν θα γινόταν πατέρας. Φυσικά έπειτα κατάλαβα ότι ο θείος από τον πατέρα απέχει παρασάγγας.

Είχα μια ανησυχία γιατί ως τρελή έγκυος, μου φαινόταν λίγο περίεργο που δεν ενθουσιαζόταν όσο εγώ με το γεγονός ότι το μωρό μας είχε νυχάκια. Ή ότι στην 25^η εβδομάδα θα μπορεί να σφίξει τα δαχτυλάκια του σε γροθιά. Αναρωτιόμουν μήπως δεν τον νοιάζει και τόσο.

Όταν γεννήθηκε ο Mini Me και ξύπνησα μετά τον τοκετό, ήρθε στην αίθουσα τοκετών και τον είδα. Και εκεί είδα ένα άλλο άνθρωπο. Είδα έναν πατέρα. Που είχε ένα μπαμπαδίστικο χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και που μιλούσε για το παιδί του με αγάπη που δεν μετριέται με λόγια.

Ο τρόπος που μας φρόντιζε τις επόμενες μέρες και μήνες (μέχρι και σήμερα) ήταν από τα πιο γλυκά πράγματα που τον έχω δει να κάνει. Ο γλυκός τρόπος που μας κοιτούσε όταν ο μικρός θήλαζε, ο τρόπος που με θαύμαζε και μου το έλεγε, μόνο και μόνο επειδή έγινα μητέρα, με συγκινούσε απίστευτα.

Το ότι έκανε ακούραστα 2 και 3 δουλειές πια για να μπορέσει να μας συντηρήσει και να ζούμε με αξιοπρέπεια.

Ήταν πια το στήριγμά μας. Ήταν ο πατέρας του σπιτιού, του μωρού μας. Ήταν ο άντρας που ερωτεύτηκα και αγάπησα και που τώρα έγινε πατέρας. Και φυσικά όλες οι τρελές και ανυπόστατες ανησυχίες μου, για το αν επέλεξα τον κατάλληλο άνθρωπο για πατέρα του παιδιού μου, έφυγαν για τα καλά και δεν επέστρεψαν ποτέ.

Τρελαίνομαι όταν τους βλέπω να παίζουν μαζί, να κοιμούνται μαζί, να διαβάζουν παραμύθια μαζί. Όταν κάνει μαστορέματα και δουλειές και παίρνει τον μικρό δίπλα του για να «μαθαίνει» όπως λέει. Και επειδή ο μικρός φυσικά δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον για αυτές τις «δουλειές», τον βλέπω ότι χαίρεται διπλά. Χαίρεται σαν μικρό παιδί. Και χαίρομαι και εγώ.

Και χαίρομαι γιατί ο πατέρας του παιδιού μου, μου έμαθε 3 πολύ σημαντικά πράγματα για αυτή τη ζωή. Πως να είμαι καλύτερος, ανιδιοτελής και πιο έξυπνος άνθρωπος. Αυτό σημαίνει ότι το ίδιο θα καταφέρει να μάθει και στο παιδί μου.

Θα κληροδοτήσει στο παιδί μου τα πιο πολυτελή, τα πιο σημαντικά, τα πιο πλούσια πράγματα του κόσμου. Χωρίς να έχει ίχνος προσωπικής περιουσίας.

Τι άλλο να θέλω από τον πατέρα του παιδιού μου;

Λίζα

(Κοινοποιήστε αυτό το άρθρο. Όμως δεν επιτρέπεται η αντιγραφή του χωρίς άδεια)

Οι σελίδες μας στο facebook και στο Instagram!