Οι εργαζόμενες μητέρες είναι πιο ευτυχισμένες από τις μητέρες που μένουν σπίτι
Η Lisa Belkin είναι αρθρογράφος και συγγραφέας. Έχει εργαστεί για την εφημερίδα The New York Times αλλά και για το περιοδικό The New York Times Magazine. Εκτός από τα πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα των μελετών που ακολουθούν, η Lisa γράφει με μια διαφορετική οπτική τη γνώμη της για τις έρευνες και μελέτες που αφορούν τις εργαζόμενες ή μη μητέρες.
Διαβάστε το κείμενο της Lisa Belkin:
Έρευνες κάθε τόσο αποκαλύπτουν όλο και περισσότερες αποδείξεις ότι οι εργαζόμενες μητέρες είναι πιο ευτυχισμένες απ ότι οι μητέρες που μένουν σπίτι. Και κάθε τόσο, η ίδια συζήτηση επανέρχεται, πόσο αλήθεια είναι αυτό;
Ας το δούμε λίγο διαφορετικά.
Σε μια μελέτη που παρουσιάστηκε πέρσι στη συνάντηση Αμερικάνικων Κοινωνιολογικών Σχέσεων στο Ντένβερ, οι μελετητές του Πανεπιστημίου του Akron και Penn State ανέφεραν ότι οι μητέρες που επιστρέφουν στη δουλειά τους λίγες βδομάδες μετά τον τοκετό είχαν ‘’περισσότερη ενέργεια, κινητικότητα και λιγότερη κατάθλιψη’’ από εκείνες που περνούν μήνες ή χρόνια στο σπίτι.
Αυτό έρχεται να επιβεβαιώσει την έρευνα του gallup.com, όπου διαπιστώθηκε ότι οι μητέρες που μένουν στο σπίτι με τα παιδιά, είχαν περισσότερες πιθανότητες να βιώσουν άγχος, ανησυχία, θυμό και θλίψη σε σχέση με αυτές που κατείχαν αμειβόμενες θέσεις εργασίας. Μεταξύ των ευρημάτων: 28% των stay-at-home moms περιγράφουν τον εαυτό τους ως καταθλιπτικές, σε σύγκριση με το 17% των απασχολούμενων μητέρων.
Λίγες μέρες νωρίτερα, η British Journal of Epidemiology and Community Health, ανέφερε ότι οι «νοικοκυρές» είχαν περισσότερες πιθανότητες να είναι παχύσαρκες (38%) από ό, τι οι μητέρες με μια σταθερή εργασιακή σχέση και ένα μισθό (23%).
Μια παλαιότερη μελέτη της Journal of Family Psychology κατέληξε στο συμπέρασμα, μετά απο δεκάχρονη μελέτη νέων μητέρων, ότι εκείνες που πραγματοποίησαν μια εργασία επί πληρωμή, είτε πλήρους απασχόλησης ή μερικής απασχόλησης ήταν σε καλύτερη υγεία γενικά , και λιγότερο καταθλιπτικές, από εκείνες που δεν εργάστηκαν.
«Ακόμα μια μελέτη για Πόλεμο μεταξύ μαμάδων» περιέγραψε η ιστοσελίδα Mommyish την τελευταία έκθεση
«Από τον Πόλεμο των Μαμάδων…» ήταν ο τίτλος στο Forbes.com.
Ναι, είναι δελεαστικό να μεταφραστούν όλα αυτά ως μια αλληγορία σε μια σύγκρουση που ήδη υπάρχει. «Είναι εντάξει να αφήσω τα παιδιά μου με μια νταντά και να πάω στη δουλειά, επειδή όσες κάθονται σπίτι καταλήγουν χοντρές και καταθλιπτικές» θα μπορούσαν να πουν οι εργαζόμενες μητέρες. Είναι ακόμα μια ευκαιρία για να αποδειχτεί ότι «η επιλογή μου είναι καλύτερη από τη δική σου».
Θα είχε νόημα όλο αυτό, αν ήταν ένας αγώνας που κάποιος θα μπορούσε πραγματικά να «κερδίσει», δηλαδή αν η μία πλευρά υπερτερούσε της άλλης. Με άλλα λόγια, αν υπήρχε ερώτηση ” τι είναι καλύτερο για τη μαμά;” τότε οι νέες μητέρες θα μπορούσαν να εξετάσουν όλα αυτά τα δεδομένα και να κάνουν μια λογική επιλογή.
Αλλά αυτό δεν είναι ένα ζήτημα λογικής ή απαραίτητα, πραγματική δυνατότητα επιλογής. Αν οι γυναίκες επέλεγαν να δουλέψουν, ειδικά επειδή θα πίστευαν ότι θα γίνουν πιο ευτυχισμένες ή πιο αδύνατες, τότε οι μελέτες αυτές θα εξυπηρετούσαν το σκοπό τους. Θα έλεγα όμως, ότι η κατάθλιψη (την οποία έχουν εργαζόμενες και μη) είναι μια παρενέργεια κάποιων αποφάσεων που ελήφθησαν για λόγους που δεν έχουν να κάνουν με το αν μια γυναίκα θα είναι ευτυχισμένη ή αδύνατη.
Η ευτυχία (όπως η πληρότητα και η αυτοεκτίμηση) αποτελούν μέρος αυτών των επιλογών, φυσικά. Αλλά οι πραγματικοί λόγοι εδώ είναι πολύ πιο πιθανό να είναι τα χρήματα (δηλαδή η απόφαση να εργαστεί μια γυναίκα και να κερδίσει κάποια, ή να μείνει στο σπίτι και να μην πληρώσει μια νταντά), η ευημερία των παιδιών (δηλαδή η πεποίθηση ότι ένα παιδί θα επωφεληθεί από την παρουσία της μητέρας στο σπίτι, ή από το πρότυπο μίας εργαζόμενης μητέρας) και οι συνθήκες εργασίας (μπορούν να εργάζονται και οι δύο σύζυγοι, αλλά αν κάποιος από τους 2 πρέπει να εργαστεί ακραίες ώρες, προκειμένου να κρατήσει μια δουλειά, αυτό αφήνει τον άλλο πίσω να φροντίσει το σπίτι και τα παιδιά)
Άρα λέγοντας στις γυναίκες που επιλέγουν να μείνουν σπίτι ότι «οι μελέτες δείχνουν ότι θα είστε λιγότερο καταθλιπτικές αν γίνετε εργαζόμενη μητέρα» δεν κάνει απαραίτητα πιθανή την άλλη επιλογή δηλαδή την εργασία.
Σε έναν ιδανικό κόσμο, θα υπήρχαν λιγότερες μελέτες τύπου «με τι σχετίζεται η ευτυχία» και περισσότερες για το τι θα μπορούσε να γίνει για να μεγιστοποιήσει την ευτυχία και για τα δύο “στρατόπεδα”. Μελέτες για το πώς να βελτιωθεί η ψυχολογία και η ψυχική υγεία των γυναικών που μένουν σπίτι με τα παιδιά(δεδομένου ότι είναι πιο καταθλιπτικές). Πώς μπορεί να βελτιωθεί η φροντίδα των παιδιών για τις γυναίκες που θα ήθελαν να εργαστούν, αλλά δεν μπορούν να βρουν ασφαλή και προσιτή φύλαξη για τα παιδιά τους. Πώς να αυξηθεί η ευελιξία στο χώρο εργασίας, έτσι ώστε η επιλογή να μην είναι «κρατάω τη δουλειά μου» ή «μένω σπίτι».
Και ενώ έχω κάνει λίστα επιθυμιών μου, θα ήθελα ακόμα κάτι: μια μελέτη ή δύο για το αν οι άνδρες που μένουν στο σπίτι είναι περισσότερο ή λιγότερο καταθλιπτικοί από όσους εργάζονται.
Αφήνοντας τους έξω από αυτή τη συζήτηση είναι λίγο άδικο.
(Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή του άρθρου χωρίς άδεια)
Like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα!
Σας περιμένουμε και στην κλειστή ομάδα μας “Δεν είμαι τέλεια μαμά” για να γίνουμε μια όμορφη παρέα
