Οι μητέρες δεν μπορούν πλέον να είναι αυτές που τα κάνουν όλα
Μαμάδες που κουβαλούν σάκο… Όλοι μας περιγράφουν με χαρακτηριστικά ανιδιοτέλειας. Μας περιγράφουν ως εκείνες που τα κάνουμε όλα αδιαμαρτύρητα, χωρίς δεύτερη σκέψη.
Εμείς είμαστε αυτές που κουβαλάμε το φορτίο. Εμείς είμαστε αυτές που κάνουμε τη θυσία. Εμείς είμαστε αυτές που ξεπερνάμε εμπόδια.
Σκέφτηκες όμως ποτέ ποιο είναι το αντίκτυπο για όλο αυτό; Σκέφτηκες ποτέ το φορτίο; Σου φαίνεται άραγε λογικό να είναι δικό μας το φορτίο αυτό;
Λοιπόν, δεν ξέρω σε ποιον πρέπει να το πω αυτό.
Αλλά ξέρω ότι οι μητέρες ΔΕΝ μπορούν να συνεχίσουν να είναι αυτές που προσπαθούν να κάνουν ταχυδακτυλουργικά και μαγικά. Να καταλάβουμε ότι κάποια πράγματα απλά ΔΕΝ γίνονται. Και να πάψει η κοινωνία να τα ζητάει λυσσασμένα από εμάς.
Το burn out των μαμάδων δε χρειάζεται επεξήγηση πια. Μπήκε στην καθημερινότητα μας. Στη ζωή μας. Στα άρθρα μας. Υπάρχει ανάγκη να μάθουμε περισσότερα γι αυτό. Γιατί υπάρχουμε περισσότερες μαμάδες που το παθαίνουμε.
Διάβασε το άρθρο “Γιατί οι μαμάδες παθαίνουν burn out;”
Αντίθετα, η αυτοφροντίδα των μαμάδων είναι κάτι για το οποίο ακόμη απορούμε. «Πώς καταφέρνεις κάτι τέτοιο δηλαδή;»
Εμείς είμαστε αυτές που κουβαλάμε το φορτίο. Εμείς είμαστε αυτές που κάνουμε τη θυσία. Εμείς είμαστε αυτές που ξεπερνάμε εμπόδια.
Και το αντίκτυπο είναι μεγάλο σου λέω. Και γιγαντώθηκε εν μέσω πανδημίας.
Ρώτα τις φίλες σου. Ρώτα τις μητέρες στο περιβάλλον σου. Ρώτα αυτές τις γυναίκες για τα κομμάτια της ζωής τους που έχουν θυσιάσει για χάρη των άλλων ανθρώπων μέσα στο σπίτι.
Ρώτα αυτές τις γυναίκες για το κατά πόσο ηθελημένες και συνειδητές ήταν οι επιλογές τους να κάνουν πίσω. Να αφήσουν χώρο στους άλλους. Να μείνουν έξω από το πλάνο.
Και τίποτα από αυτά δε φαίνεται.
Γιατί μη φανταστείς ότι είναι κάτι σούπερ τεράστιο αυτό που δίνουμε. Είναι τα μικρά πράγματα που προσθέτονται κάθε λίγο στον σάκο που κουβαλάμε. Και είναι ότι είναι αδιάκοπη η προσφορά και η εναπόθεση στον σάκο.
Και έρχεται η μέρα που ο σάκος γίνεται ασήκωτος. Αλλά εμείς δείχνουμε να μπορούμε να τον κουβαλήσουμε. Και είμαστε πάντα έτοιμες να δώσουμε.
Σου πέρασε ποτέ από το μυαλό να πάρεις και εσύ κάτι;
Γιατί οι δουλειές όλων των άλλων είναι πάντα πιο σημαντικές από τις δικές σου;
Γιατί πρέπει να αλλάζει το δικό σου πρόγραμμα για να μην αλλάξει των υπόλοιπων;
Γιατί όταν έγινα μητέρα θεώρησα αυτόματα ότι τώρα μόνο δίνω και ποτέ δεν παίρνω; Να πάρω κάτι και εγώ.
Οι περισσότερες μητέρες δυσκολεύονται αρκετά σε αυτό το κομμάτι. Ειδικά σε στιγμές όπως αυτή την πανδημία, που όλα είναι μεγεθυμένα. Από τον σάκο που κουβαλάμε, μέχρι τα συναισθήματα. Όλα!
Και όμως ρε συ! Πρέπει να τον μοιραστούμε το σάκο. Χρειαζόμαστε περισσότερα ίσα φορτία από τους συντρόφους μας και τον περίγυρο μας.
Οι μητέρες δεν μπορούν πλέον να τα κάνουν όλα και πρέπει να ανοίγουμε αυτή τη συζήτηση.
Και νομίζω ότι αν κάνουμε τη διαφορά, η επόμενη γενιά θα είναι απαλλαγμένη από την πεποίθηση ότι οι μητέρες όλα τα μπορούν. Οι κόρες και οι γιοι μας θα μας ευχαριστήσουν για αυτό. Γιατί οι μητέρες δεν μπορούν πλέον να τα κάνουν όλα.
Η εικόνα είναι της Noelle Mirabella Photography
Και είχε πει για αυτήν…
“Το ότι δείχνει να το αντέχει, δε σημαίνει ότι είναι ελαφρύ… Υπάρχουν κρυφά μηνύματα σε ολόκληρη την εικόνα. Είναι ένα έργο τέχνης για το οποίο είμαι πολύ περήφανη. Δεν είναι μόνο η δική μου ιστορία, αλλά η ιστορία δισεκατομμυρίων γυναικών ανά τον κόσμο.”
Λίζα
Είναι ωραίο να μοιραζόμαστε. Κοινοποίησε αυτό το άρθρο για να το διαβάσουν και άλλοι γονείς. Όμως ΔΕΝ επιτρέπεται η αντιγραφή του χωρίς άδεια ©
Ακολουθήστε μας αν θέλετε επίσης και στις σελίδες μας στο facebook και στο Instagram!
