Όταν μας επισκέπτεται η μαμά μου φροντίζει εμένα, όχι τα παιδιά
Όταν μας επισκέπτεται η μαμά μου είναι σαν να αλλάζει όλος ο κόσμος γύρω μου.
Πάντα μαγειρεύει τα αγαπημένα μου φαγητά και περνάει πολύ χρόνο παίζοντας και κάνοντας δραστηριότητες με τα παιδιά.
Πηγαίνει στο σούπερ μάρκετ και μας προμηθεύει με πράγματα που πάντα ξεχνάω να αγοράσω. Για παράδειγμα, όταν είναι η μαμά μου στο σπίτι μας, έχουμε πάντα χαρτί κουζίνας.
Πάντα βγάζει βόλτα τα παιδιά αλλά και τον σκύλο.
Και κάπως έτσι, όταν μας επισκέπτεται η μαμά μου όλος ο κόσμος αλλάζει γύρω μου. Και κάπως έτσι το σπίτι είναι σχεδόν πάντα συμμαζεμένο και πεντακάθαρο. Τα παιδιά έχουν μια διαφορετική τάξη και είναι πιο ήρεμα. Το σπίτι μου είναι πιο γαλήνιο.
Η μαμά μου το κάνει να είναι έτσι. Το κάνει να φαίνεται εύκολο. Το κάνει με άνεση και περισσή χαρά.
Και η δική μου χαρά γίνεται ακόμη μεγαλύτερη. Όμως δε θα πω ψέματα. Δεν ήξερα πώς ακριβώς να νιώσω για όλο αυτό. Εγώ γιατί δεν τα καταφέρνω τόσο καλά;
Θέλω να πω, έρχεται για λίγες μέρες, ώρες, λεπτά στο σπίτι μας και καταφέρνει όσα δεν μπορώ να καταφέρω εγώ και ο σύντροφος μου στην καθημερινότητα.
Μας λείπει κάτι; Μου λείπει άραγε κάτι, για να μιλήσω μόνο για εμένα.
Γιατί δεν μπορώ να φροντίσω την οικογένεια μου όπως καταφέρνει να τη φροντίσει η μαμά μου; Τι πάει λάθος με εμάς που δεν μπορώ να καταλάβω;
Μια μέρα της ανέφερα κάτι σχετικό με αυτό και της εξέφρασα την απορία μου. Τι στο καλό συμβαίνει; Είμαστε τόσο κακοί στη διαχείριση του σπιτιού και των παιδιών ή είναι τόσο καλή εκείνη;
Με διέκοψε σχεδόν αμέσως και μου είπε κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ.
«Αυτή είναι η διαφορά του να φροντίζεις μια μητέρα – από το να φροντίζεις τα παιδιά της»
Ξαναδιάβασε το, γιατί εμένα μου ήρθαν τα κλάματα.
Όταν μας επισκέπτεται η μαμά μου λοιπόν φροντίζει εμένα, όχι τα παιδιά.
Δεν φροντίζει το σπίτι μας, φροντίζει εμένα και τον σύντροφο μου. Δεν φροντίζει να έχουμε πάντα χαρτί κουζίνας, φροντίζει να φύγει ένα βάρος από επάνω μου. Δε φροντίζει απλά να έχουμε φαγητό, φροντίζει να φάω και εγώ ένα νόστιμο, αγαπημένο, μαγειρεμένο φαγητό από τα χεράκια της.
Αν και φαινομενικά φαίνεται να φροντίζει όλα τα υπόλοιπα, ουσιαστικά φροντίζει εμένα.
Αυτή τη στιγμή είμαι ακριβώς στο μάτι του κυκλώνα της συνεχούς, αδιάκοπης φροντίδας των παιδιών, του σπιτιού, όλων όσων πρέπει να θυμάμαι και να φέρνω εις πέρας.
Κάθε μέρα είναι αφιερωμένη στη φροντίδα των παιδιών και στη διασφάλιση ότι θα είναι υγιή, χαρούμενα, ευτυχισμένα και ασφαλή. Κάθε μέρα τους σηκώνω, τους ντύνω, τους ταΐζω, τους πηγαίνω στο σχολείο, τους πηγαίνω σε ραντεβού, τους πηγαίνω σε δραστηριότητες, τους βάζω να κάνουν τα μαθήματά τους, τους βάζω για ύπνο.
Κάθε μέρα είμαι υπεύθυνη όχι μόνο για τις σωματικές τους ανάγκες, αλλά και για τις ψυχικές και συναισθηματικές τους. Τους βοηθάω να ρυθμίσουν τα συναισθήματά τους, να απαλύνουν τις ανησυχίες και τους φόβους τους, να διαχειριστούν τις διαφωνίες τους, να τους διδάξω τα όρια και να τους δείχνω πώς να αλληλεπιδρούν με τον κόσμο γύρω τους.
Και όλα αυτά μόνο για τα παιδιά. Ταυτόχρονα τρέχουν χίλιες δυο δουλειές του σπιτιού και άλλων θεμάτων.
Η μαμά μου όμως έχει τελειώσει με όλα αυτά.
Αυτός είναι ο λόγος που μπορεί να κάνει όλα αυτά τα διασκεδαστικά πράγματα. Αυτός είναι ο λόγος που τα δικά μου παιδιά μπορούν να ξεφύγουν μαζί της με πράγματα που ποτέ δεν θα ονειρευόμουν να κάνω.
Γι’ αυτό μπορεί να τους πλημμυρίσει με στοργή και δώρα και να παραβλέψει όλες τις ιδιορρυθμίες και τα ελαττώματα τους. Και μετά να της απομένει ενέργεια για να φροντίσει και όλα τα άλλα. (ααχ ενέργεια, πόσο θα ήθελα να μου απέμενε και εμένα λίγη!)
Επειδή ΔΕΝ είναι αυτή που είναι υπεύθυνη για να φροντίσει να φάνε το φαγητό τους. Δεν χρειάζεται να είναι τους πειθαρχεί. Δεν χρειάζεται να καθαρίζει το σπίτι μου ή να μαγειρεύει όλα τα γεύματα. Δεν χρειάζεται να ικανοποιεί κάθε μία από τις σωματικές και συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών μου κάθε μέρα.
Έτσι, όταν μας επισκέπτεται η μαμά μου, μπορεί και κάνει όλα τα πράγματα για εμάς, με χαρά!
Γιατί θυμάται τόσο έντονα από τον εαυτό της πώς είναι να είσαι πολυάσχολη μαμά με μικρά παιδιά και πόσο απαιτητικό μπορεί να είναι αυτό. Θυμάται πόσο δύσκολο ήταν, πόσο ατελείωτες ήταν οι μέρες, πόσο κουραστικό ήταν.
Έτσι, αν μπορεί να με ελαφρύνει έστω και λίγο αυτό το βάρος και να με φροντίσει, δεν θα διστάσει.
Όταν την ρώτησα αν τη κουράζω με όλα αυτά, μου απάντησε
«Είναι πιο εύκολο να κάνεις πράγματα που δεν κάνεις συνέχεια, κάθε μέρα, αδιάκοπα. Τα κάνεις με άλλη όρεξη. Μπορώ να τα κάνω για εσένα χωρίς να κουραστώ.»
Αλλά κυρίως, ξέρω ότι τα κάνει επειδή με αγαπάει πάρα πολύ, πάρα πολύ. Και την ευχαριστώ για αυτό!
Και παρόλο που μπορεί να έχει τελειώσει με το να είναι μητέρα που φροντίζει μικρά παιδιά, τώρα έγινε μητέρα που φροντίζει το μεγάλο της παιδί, φροντίζει μια μαμά.
Έτσι λοιπόν, όταν μας επισκεπτεται η μαμά μου φροντίζει εμένα, όχι τα παιδιά!
Ελεύθερη μετάφραση και προσαρμογή: Λίζα
Είναι ωραίο να μοιραζόμαστε. Κοινοποίησε αυτό το άρθρο για να το διαβάσουν και άλλοι. Όμως ΔΕΝ επιτρέπεται η αντιγραφή του χωρίς άδεια ©
Ακολούθησε μας αν θέλεις επίσης και στις σελίδες μας στο facebook και στο Instagram!
