Παραχωρήστε τις μπροστινές ξαπλώστρες σε γονείς και σε όσους τις έχουν ανάγκη

Παραχωρήστε τις μπροστινές ξαπλώστρες σε γονείς

Θερμή παράκληση – Την επόμενη φορά στην παραλία παραχωρήστε τις μπροστινές ξαπλώστρες σε γονείς και σε όσους τις έχουν ανάγκη

Ως λάτρεις της θάλασσας, κάθε σαββατοκύριακο μας έβρισκε σε μια ξαπλώστρα σε κάποιο beach bar της Χαλκιδικής.

Όταν γίναμε γονείς και καθώς ο Mini Me μεγάλωνε, αντιληφθήκαμε για πρώτη φορά πόσο μεγάλη σημασία έχει να είμαστε ακριβώς μπροστά στη θάλασσα.

Αντιληφθήκαμε για πρώτη φορά, μιας και πριν ούτε που μας είχε περάσει από το μυαλό, ότι ένα παιδί αυτό που θέλει στην θάλασσα είναι να βρίσκεται κοντά στο νερό και να πηγαινοέρχεται με ευκολία και αμεσότητα στους γονείς του.

Αντιληφθήκαμε ότι ο πρώτος και ο κύριος λόγος όμως είναι η ασφάλεια του παιδιού. Πρέπει να έχεις άμεση πρόσβαση στο παιδί σου και να είσαι αν όχι μαζί του, πολύ κοντά του.

Για εμάς ήταν δεδομένο πια ότι οι ξαπλώστρες στα beach bar τελείωσαν και πήραμε δικό μας εξοπλισμό με ομπρέλες και δικές μας ξαπλώστρες. Όλα αυτά τα χρόνια κινούμαστε με αυτόν τον τρόπο και η θέση μας είναι πάντα ακριβώς μπροστά στη θάλασσα.

Όμως αναγνωρίζω ότι δεν είναι εύκολο για όλους (ούτε για εμάς). Όλο αυτό το κουβάλημα μερικές φορές είναι λόγος να σκεφτούμε διπλά για την εξόρμηση μας στη θάλασσα, γιατί δεν έχουμε πάντα το ίδιο κουράγιο.

Και ειδικά όταν είναι πιο μικρά τα παιδιά που χρειάζονται ακόμη περισσότερα πράγματα να πάρεις μαζί σου στην παραλία. Είναι και αυτό μεγάλη πρόκληση.

Ναι, θα ήθελα ιδανικά να μπορούσα να έχω επιλογή, μια φορά να μην κουβαλήσω όλα αυτά τα πράγματα και να κάτσω και εγώ σε μια ξαπλώστρα σε beach bar. Όμως δεν την έχω συνήθως.

Οι μπροστινές ξαπλώστρες είναι οι πιο πολυπόθητες για όλους, γονείς και μη γονείς και είναι πάντα γεμάτες ή “reserve”.

Πριν λίγα χρόνια είχε γίνει ένα περιστατικό με μια μαμά που κάθισε αναγκαστικά αρκετά μακριά από την ακτή και παραλίγο να πνιγεί ο 6χρονος γιος της, αφού δεν ήταν δίπλα του.

Τότε η Europe Moutousidou είχε γράψει ένα κείμενο που έκανε θερμή παράκληση σε όλους να παραχωρούν τις μπροστινές ξαπλώστρες σε γονείς με παιδιά, ειδικά με μικρά παιδιά.

Αυτό είναι το κείμενο της.

Θερμή παράκληση πρoς όλους.

Την επόμενη φορά στην παραλία παραχωρήστε τις μπροστινές ξαπλώστρες σε γονείς

Αν δεν έχετε παιδιά ή αν τα παιδιά σας είναι μεγάλα, σας παρακαλώ την επόμενη φορά που θα πάτε στην παραλία και θα βρείτε ξαπλώστρα στις μπροστινές θέσεις, σκεφτείτε το πριν καθίσετε.

΄Η αν θέλετε να κάνετε την καλή πράξη της ημέρας, παραχωρήστε την ξαπλώστρα σας σε μια οικογένεια με μικρά παιδιά.

Με αφορμή ένα άσχημο περιστατικό που συνέβη εχθές, με μια οικογένεια που λόγω του πολύ κόσμου που υπήρχε στην παραλία, αναγκαστικά έκατσε στα 10 μέτρα από την ακτή, μπορεί και παραπάνω.

Πόσο χρόνο θέλει μια μαμά να τρέξει αυτά τα 10 μέτρα πάνω στην καυτή άμμο αν βλέπει το παιδί της να πνίγεται;

10 δευτερόλεπτα θα σας πω. Είναι αρκετά όμως να παγώσουν το αίμα μιας ολόκληρης παραλίας και ίσως και αρκετά να πνιγεί ένα παιδί…

Το ήξερες ότι ο παιδικός πνιγμός είναι πάντα σιωπηλός και αθόρυβος; Διάβασε περισσότερα στο άρθρο “Ο παιδικός πνιγμός είναι πάντα αθόρυβος – Πώς να προστατέψω το παιδί μου”

Ευτυχώς οι φωνές της μάνας, δραστηριοποίησαν έναν κύριο που βρισκόταν κοντά και το παιδί σώθηκε την τελευταία στιγμή!

Δυστυχώς είναι κάποια παιδιά και ο δικός μου μαζί, που αν δεν βγάλουν λέπια στα χέρια, δεν βγαίνουν από την θάλασσα…Πόση ώρα να στέκεσαι όρθιος δίπλα τους και πόση ώρα να είσαι και εσύ μέσα στην θάλασσα;

Δεν ήταν μια μαμά που δεν ενδιαφερόταν για το παιδί της, αμέσως το είδε. Ούτε το παιδί ήταν μικρό…ήταν τουλάχιστον 6 χρονών.

Παρόλα αυτά η μεγάλη απόσταση που είχε από την θάλασσα θα μπορούσε να είχε αποβεί μοιραία.

Για αυτό, σας παρακαλώ, την επόμενη φορά που θα ψάχνετε ξαπλώστρα, ξανασκεφτείτε το!

2 χρόνια μετά η Europe Moutousidou επέστρεψε με νέο κείμενο για να συμπληρώσει το πρώτο. Να παραχωρήσουμε τις πολυπόθητες ξαπλώστρες σε όλους όσους τις έχουν ανάγκη περισσότερο από εμάς.

Θεωρώ ότι ξέχασα να γράψω το σημαντικότερο και οφείλω μια συγγνώμη σε όλα αυτά τα άτομα (εκτός των μικρών παιδιών) που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες.

Για όλα εκείνα τα άτομα που αντιμετωπίζουν προβλήματα κινητικότητας και γενικότερα χρίζουν ειδικής φροντίδας και παρακολούθησης, ακόμη και οι ηλικιωμένοι θα μπορούσαν να μπουν στην κατηγορία αυτή.

Η παράκληση δεν πήγαινε σε όλους αυτούς που έχουν την σειρά τους και είναι εξοπλισμένοι, αυτούς δεν τους αγγίζει η ανάρτηση.

Μιλώ για τους νεότερους ή ακόμη και για γονείς όπως εγώ, που πλέον το παιδί είναι μεγάλο και ξέρει να κολυμπά.

Για όλους εμάς που αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι με ενσυναίσθηση όταν δούμε μια οικογένεια με μικρό παιδί ή με ένα άτομο που να ανήκει σε ευπαθή ομάδα, ας δείξουμε κατανόηση, ευγένεια και ανθρωπιά, δίνοντας τις μπροστινές θέσεις σε αυτούς που την χρειάζονται περισσότερο!

Καλό είναι να μη ξεχνάμε να είμαστε άνθρωποι, ας είμαστε ευγενικοί με όλους!

Και με τους συνανθρώπους μας και κυρίως με τα άτομα που εργάζονται κάτω από σκληρές συνθήκες για να κάνουμε ευχάριστες και ποιοτικές διακοπές!

Καλό καλοκαίρι σε όλους, με ασφάλεια και με καθαρές θάλασσες!

Λίζα

Είναι ωραίο να μοιραζόμαστε. Κοινοποίησε αυτό το άρθρο για να το διαβάσουν και άλλοι. 

Ακολούθησε μας αν θέλεις επίσης και στις σελίδες μας στο facebook και στο Instagram!