Παράνομη σχέση – Πώς είναι να είσαι το κρυφό παιδί από μια τέτοια σχέση
Γνωρίζω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν μια ισχυρή άποψη για οποιαδήποτε παράνομη σχέση και κάνουν διάφορες υποθέσεις.
Ποιος φταίει για την παράνομη σχέση. Ποιος έκανε το λάθος και ποιανού από τους δύο η ηθική είναι πιο χαλαρή για να καταλήξουν εκεί.
Ενώ έχω κι εγώ τις δικές μου απόψεις, η ιστορία μου δεν θα πραγματευτεί καθόλου αυτό το πράγμα, δηλαδή την παράνομη σχέση. Η ιστορία μου είναι για τα άτομα που συχνά παραβλέπονται ακούσια σε αυτές τις καταστάσεις.
Τα παιδιά που γεννιούνται από αυτές.
Η Σόνα Χέντλεϊ είναι συγγραφέας και δασκάλα. Ζει στην Αμερική με τον άντρα της και τα δυο της παιδιά. Μέσα από τη συγκλονιστική της ιστορία, μας περιγράφει κάτι το οποίο δεν συζητάμε σχεδόν ποτέ. Πώς ζουν τα παιδιά που γεννιούνται μέσα σε σχέσεις ανθρώπων που κοινωνικά δεν πρέπει να φαίνεται ότι είναι μαζί. Αυτό που λέμε παράνομη σχέση. Ή παράλληλη ή εξωσυζυγική σχέση.
Πώς είναι να είσαι το κρυφό παιδί από μια παράνομη σχέση λοιπόν;
Διαβάστε τη συγκλονιστική ιστορία της Σόνα
Οι περισσότερες οικογένειες έχουν τα μυστικά τους. Μυστικά που συγκαλύπτονται ή δεν μιλάει κανείς για αυτά. Στην οικογένειά μου, για τα πρώτα επτά χρόνια της ζωής μου, εγώ ήμουν αυτό το μυστικό. Για τον πατέρα μου και την οικογένειά του, είμαι ακόμα.
Είμαι παιδί από μια εξωσυζυγική, παράνομη σχέση.
Η μητέρα μου γνώρισε τον πατέρα μου ως φοιτήτρια, σπούδαζε το πανεπιστήμιο και ο πατέρας μου ήταν καθηγητής της. Εκεί ξεκίνησαν την επταετή εξωσυζυγική τους σχέση τη δεκαετία του 1980.
Γνωρίζω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν μια ισχυρή άποψη για οποιαδήποτε παράνομη σχέση και κάνουν διάφορες υποθέσεις. Ποιος φταίει για την παράνομη σχέση. Ποιος έκανε το λάθος και ποιανού από τους δύο η ηθική είναι πιο χαλαρή για να καταλήξουν εκεί.
Ενώ έχω κι εγώ τις δικές μου απόψεις, η ιστορία μου δεν θα πραγματευτεί καθόλου αυτό το πράγμα. Λέω την ιστορία μου για τα άτομα που συχνά παραβλέπονται ακούσια σε αυτές τις καταστάσεις.
Τα παιδιά που γεννιούνται από αυτές.
Η ιστορία μου έχει πολλά κενά και πληροφορίες που δεν γνωρίζω, ειδικά για τη σχέση της μητέρας και του πατέρα μου. Αλλά αυτό που ξέρω είναι αυτό.
Ο πατέρας και η μητέρα μου είχαν μια στενή, ρομαντική και σοβαρή σχέση για σχεδόν μια δεκαετία. Σε αυτό το διάστημα ο πατέρας μου ήταν παντρεμένος με τη σύζυγό του, την οποία αποκαλούσε ως «τον καλύτερο φίλο του» και με την οποία είναι παντρεμένος μέχρι σήμερα.
Η «οικογένεια»
Στα πέντε περίπου χρόνια στη σχέση τους, η μητέρα μου μοιράστηκε την επιθυμία της για ένα παιδί. Ο πατέρας μου συμφώνησε και μαζί έκαναν προσπάθεια για εγκυμοσύνη και με συνέλαβαν.
Γεννήθηκα τον Φεβρουάριο του 1985. Σε λιγότερο από δύο εβδομάδες αργότερα, γεννήθηκε ο ετεροθαλής αδελφός μου, το πρώτο παιδί του πατέρα μου με τη σύζυγό του. Γεννήθηκε σε άλλο νοσοκομείο λίγα χιλιόμετρα μακριά.
Τι έμαθα όταν… το έμαθα
Έμαθα για τον ετεροθαλή αδερφό μου και την πραγματική φύση της σχέσης της μαμάς και του μπαμπά μου όταν ήμουν επτά ετών. Πριν από αυτό, μου έλεγε η μητέρα μου ότι ήταν παντρεμένοι και χωρισμένοι. Αλλά αφού παρατήρησα ότι δεν υπήρχε ούτε μια φωτογραφία από τον γάμο τους ή τον πατέρα μου, έκανα ερωτήσεις και μου είπε την αλήθεια.
Όταν είσαι επτά ετών, το να σου λένε ότι είσαι παιδί μιας παράνομης σχέσης δεν σημαίνει και πολλά. Είναι πολύ περίπλοκο για να καταλάβεις την ωμή πραγματικότητα. Ακόμη και τώρα ως ενήλικας, μου δημιουργεί περισσότερες ερωτήσεις παρά απαντήσεις.
Αυτό που κατάλαβα όμως ήταν ότι μου είπαν ψέματα για τον πατέρα μου
Και έμαθα επίσης γιατί απουσίαζε από τη ζωή μας. Αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο δεν υπήρχαν καθόλου φωτογραφίες του. Γιατί δεν τον είχα δει ποτέ. Και γιατί όλες οι πληροφορίες που γνώριζα γι’ αυτόν βασίζονταν σε αυτά που μου έλεγε η μητέρα μου.
Η επαφή μου με τον ίδιο περιοριζόταν σε κάποια τηλεφωνήματα που μου έκανε από έναν τηλεφωνικό θάλαμο στις διακοπές του σχολείου. Και στις κάρτες γενεθλίων που έστελνε κάθε χρόνο μέχρι τα 18 μου.
Αλλά στην πραγματικότητα, αυτό δεν είναι επαφή. Εκτός από το τι δουλειά κάνει, που δουλεύει και ότι είχε έναν γιο ίδιας ηλικίας με εμένα δεν ήξερα τίποτα άλλο για αυτόν. Ήξερα πολύ λίγα για τον άνθρωπο που είχε ασχοληθεί με τη ζωή μου μόνο τα δύο πρώτα χρόνια της ζωής μου από τα οποία δε θυμάμαι τίποτα. Έως ότου μετακομίσαμε δύο ώρες μακριά και τότε, δεν τον είδα ποτέ ξανά.
Το όνομά του δεν υπάρχει στο πιστοποιητικό γέννησής μου. Στις κάρτες του δεν υπέγραφε καν ως «Μπαμπάς», αλλά ως… «Το φιλαράκι σου». Όταν έγινα 18, οι κάρτες γενεθλίων σταμάτησαν να έρχονται. Φαίνεται ότι για εκείνον δεν ήμουν ούτε καν αυτό πια.
Η μητέρα μου
Η μητέρα μου δεν έλεγε πολλά για αυτό. Την δικαιολογώ γιατί μπορώ να πω ότι ήταν πληγωμένη και μπερδεμένη. Μερικές φορές μόνο αναρωτιόταν αν είχε πεθάνει. Γιατί γι’ αυτήν, αυτή θα μπορούσε να είναι η μόνη εύλογη εξήγηση. Εξήγηση στο γιατί σταμάτησε κάθε επικοινωνία χωρίς καμία προειδοποίηση μετά από δύο δεκαετίες «σχέσης». Έστω αυτές τις κάρτες.
Για χρόνια, προσποιούμουν ότι δεν με νοιάζει, ότι δεν ενδιαφέρομαι για αυτόν. Ότι δε με νοιάζει γιατί επέλεξε να κάνει τα πράγματα που έκανε. Ή να καταλάβω γιατί τα έκανε η μητέρα μου. Αλλά στα τριάντα μου, αυτό άλλαξε.
Έκανα δική μου οικογένεια
Έγινα μητέρα η ίδια και είδα τον άντρα μου με τις δύο κόρες μας. Είναι στοργικός, φροντιστικός και έχει μεγάλη συμμετοχή ως πατέρας. Ουσιαστικά, είναι ό,τι δεν ήταν ο δικός μου πατέρας.
Αυτό με να αναρωτιέμαι γιατί. Πώς μπόρεσε να το κάνει αυτό ο πατέρας μου; Πώς θα μπορούσε κάποιος πατέρας να το κάνει αυτό; Και επίσης πώς σταμάτησε να επικοινωνεί με την κόρη του, χωρίς καν ένα αντίο;
Αλλά επίσης με έκανε να αναρωτηθώ για αυτόν ως άτομο. Ένιωσα ότι είχα το δικαίωμα να γνωρίζω ποιος ήταν ο μπαμπάς μου. Πώς μοιάζει, ποια ήταν η προσωπικότητά του, αν υπήρχαν κομμάτια μου μέσα του ή κομμάτια του μέσα μου.
Δεν ήξερα αν ήταν εν ζωή ή αν αυτό που έκανα θα ήταν τελικά το σωστό για μένα.
Άρχισα να ψάχνω τον πατέρα μου
Χωρίς τύχη στο διαδίκτυο, μια κατάσταση που υποψιάζομαι ότι επιμελήθηκε σκόπιμα, έγραψα το όνομα του αδελφού μου στο Google και αμέσως τον βρήκα. Είδα το πρόσωπό του, έμαθα τι έκανε και ήξερα ότι είχα έναν τρόπο να βρω τον μπαμπά μου.
Χωρίς να αποκαλύψω την αλήθεια στον ετεροθαλή αδερφό μου, του έστειλα ένα email. Του ζήτησα να έρθω σε επαφή με τον μπαμπά του. Το έκανε.
Ο πατέρας μου ήξερε ποια ήμουν πριν του το πω. Είχε δημιουργήσει έναν ψεύτικο λογαριασμό για να μου στείλει email. Και μόλις αποκάλυψα την πραγματική μου ταυτότητα, ήταν επίσης προφανές ότι ήμουν ακόμα μυστικό από την οικογένειά του. Όπως και όλη η υπόθεση.
Για μερικούς μήνες, ανταλλάξαμε email με συναισθηματική φόρτιση. Μερικές φορές έκανε ερωτήσεις για μένα ή για τη μητέρα μου. Αλλά άλλες φορές μου έλεγε ότι κάθε φορά που έβλεπε τα email μου, του ανέβαινε η πίεση. Μου είπε ότι παρόλο που θα ήταν «ωραίο να με γνωρίσει από κοντά» απλά δεν μπορούσε να το κάνει. Γιατί η γυναίκα του ήταν πάντα μαζί του και ότι δεν υπήρχε περίπτωση αυτή ή ο γιος τους να μάθουν ποτέ την αλήθεια. Και ότι αν ποτέ το έκανε, δεν θα μου ξαναμιλούσε ποτέ!
Μετά από μερικούς μήνες ο πατέρας μου έκανε ότι έκανε όταν έγινα 18 ετών. Με διέγραψε από τη ζωή του, αυτή τη φορά διαγράφοντας τον λογαριασμό του email του. Και πάλι χωρίς προειδοποίηση.
Δεν έχω ξανακούσει νέα του
Έχουν περάσει περίπου τέσσερα χρόνια από τότε που πραγματοποιήθηκε η μόνη μου πραγματική συνομιλία με τον πατέρα μου. Και ενώ ο πόνος είναι σίγουρα ακόμη αισθητός, έχω μάθει πολλά από όλο αυτό. Όχι μόνο τι άνθρωπος είναι ο πατέρας μου με τις πράξεις του. Αλλά έχω μάθει πολλά και για τον εαυτό μου.
Το πιο σημαντικό είναι ότι δεν θα γίνω ποτέ ξανά το μυστικό κάποιου… Δε θα είμαι ποτέ ξανά κρυφή…
Ακολουθήστε τη Σόνα στο λογαριασμό της στο Instagram -> @shonamarion
Λίζα
Είναι ωραίο να μοιραζόμαστε. Κοινοποίησε αυτό το άρθρο για να το διαβάσουν και άλλοι γονείς. Όμως ΔΕΝ επιτρέπεται η αντιγραφή του χωρίς άδεια ©
Ακολουθήστε μας αν θέλετε επίσης και στις σελίδες μας στο facebook και στο Instagram!
