Σταματήστε να λέτε στους γονείς “Απόλαυσε την κάθε στιγμή!”
Είμαι σίγουρη ότι το έχεις ακούσει από κάποιον ή το έχεις πει και εσύ σε έναν γονιό.
Εγώ τουλάχιστον και τα δύο.
Ξέρω τι θα μου πεις. Είτε σου το έχουν πει, είτε το έχεις πει εσύ, δεν έχει ειπωθεί ποτέ με κακό σκοπό, αλλά με σκοπό να βοηθήσει την κατάσταση.
Το μήνυμά του έχει σκοπό να δείξει στους γονείς και να συνειδητοποιήσουν πόσο φευγαλέα είναι αυτή η στιγμή. Να υπενθυμίσει να τη γευτούν πριν φύγει. Πόσο σωστή τελικά είναι μια τέτοια δήλωση όμως;
Μια μαμά εξηγεί σε ένα κείμενο ότι το να λες σε έναν γονιό «Απόλαυσε την κάθε στιγμή» όταν περνάει πολύ δύσκολα, όταν προσπαθεί να επιβιώσει μέσα στη μέρα, δεν πετυχαίνεις τίποτα παραπάνω από το να τον κάνεις να νιώθει τύψεις.
Διάβασε το κείμενο της
Ε, λοιπόν θα το πω! Δεν φοβάμαι να παραδεχτώ ότι στην πραγματικότητα ΔΕΝ απολαμβάνω κάθε στιγμή της μητρότητας! Αυτή η τοξική θετικότητα πρέπει να σταματήσει επειδή είναι επιβλαβής και ενοχλητική!
Ήμασταν στο σούπερ μάρκετ περιμένοντας στην ουρά με εμένα να προσπαθώ να ξεκρεμάσω τα παιδιά από τα διαχωριστικά. Με το μικρό μου να γκρινιάζει έντονα που δεν τους πήρα καραμέλες. Και τότε από κάπου ακούστηκε «Πώς κάνεις έτσι; Μην κάνεις έτσι; Απόλαυσε την κάθε στιγμή!».
Πώς;
Συγγνώμη, αλλά δεν μπορώ να απολαύσω αυτό το πράγμα!
Έχω τρία αγόρια, όλα με διαφορά 17 μηνών. Τις περισσότερες μέρες προσπαθώ απλώς να επιβιώσω, πόσο μάλλον να… απολαύσω. Οπότε αυτή η φράση μου χτυπάει κόκκινο!
Καταλαβαίνω ότι είναι πολύ γλυκό να το λέμε με ποιητική διάθεση για τη μητρότητα, και εγώ το κάνω αυτό. Αλλά όταν το λες στον άλλο τη στιγμή που βουλιάζει, δεν είναι καθόλου γλυκό. Είναι τοξικό, επικριτικό και άστοχο! Και κάποιοι γονείς αισθάνονται άσχημα να το ακούνε. Μήπως πρέπει να αρχίσουμε να προσέχουμε λίγο περισσότερο;
Θα ήθελα και εγώ να απολαύσω κάθε στιγμή. Δεν είμαι κακιά μητέρα όπως με κάνει να αισθάνομαι αυτή η φράση. Αλλά δεν γίνεται. Πραγματικά.
Υπάρχουν πολλές, πολλές στιγμές που δεν απολαμβάνω. Πρέπει να νιώθω τύψεις;
Πάντα αναρωτιέμαι πώς στο καλό απολαμβάνουν οι άνθρωποι τις βόλτες τους με τα μικρά τους; Οι δικές μας καταλήγουν σχεδόν πάντα σε τραγωδία!
Όπως όταν πίστεψα ότι θα ήταν διασκεδαστικό να πάμε με τα παιδιά μια βόλτα στη φύση. Κατέληξα να κουβαλάω ένα βαρύ μικρό παιδί στην ανηφόρα για δύο χιλιόμετρα σε αποπνικτική ζέστη, ενώ ούρλιαζε κατευθείαν στο τύμπανο μου για το πόσο κουρασμένος ήταν. Αυτό όσο τα δύο αδέλφια του προχωρούσαν κάνοντας έναν εκνευριστικό θόρυβο με τα μπουκάλια με το νερό τους. Για τα οποία φυσικά παραπονιόταν για το πόσο βαριά ήταν.
Καταλήξαμε τελικά να κλαίμε όλοι μαζί.
Φυσικά και υπάρχουν ευχάριστες πτυχές της μητρότητας, της γονεικότητας. Δεν λέω το αντίθετο. Αλλά δεν είναι «κάθε στιγμή» έτσι όπως μας λένε.
Είναι πολλές περισσότερες οι στιγμές που παλεύουμε και κάνουμε υπομονή με τα παιδιά μας, γιατί τα υπεραγαπάμε. Τα υπερλατρεύουμε. Και έτσι πρέπει να είναι. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι υποχρεωτικό να απολαμβάνουμε κάθε λεπτό, κάθε στιγμή, αλλιώς δε θα είμαστε καλοί γονείς.
Ζούμε σε μια κουλτούρα που εξυμνεί την τελειότητα.
Η κοινωνία μας είναι γεμάτη από τοξική θετικότητα.
Δεν το έχεις ξανακούσει; Τότε σίγουρα πρέπει να ρίξεις μια ματιά το άρθρο “Τοξική θετικότητα – Όταν σε πιέζουν να νιώσεις κακή μαμά”.
Εάν και εσύ ΔΕΝ απολαμβάνεις κάθε στιγμή, καλά κάνεις. Γιατί δεν χρειάζεται να πιέσεις τον εαυτό σου να το κάνει επιδή στο λένε οι γύρω σου. Ούτε εγώ το κάνω. Αλλά να ξέρεις ότι αυτό δεν σημαίνει ότι αγαπάμε λιγότερο τα παιδιά μας όπως αφήνουν κάποιοι να εννοηθεί.
Απλά θα απολαύσουμε τις στιγμές που μπορούμε, όχι όλες.
Όχι «κάθε στιγμή».
Λίζα
(Κοινοποιήστε αυτό το άρθρο. Όμως δεν επιτρέπεται η αντιγραφή του χωρίς άδεια)
Aκολουθήστε μας επίσης στις σελίδες μας στο facebook και στο Instagram!
