Το πρόβλημα με το «διακριτικό» θηλασμό

Το πρόβλημα με το «διακριτικό» θηλασμό

Κάποια στιγμή μου είχε πει μια μητέρα ότι:

“Ο θηλασμός είναι μια πολύ προσωπική στιγμή, πρέπει να το κάνεις διακριτικά για να μη προσβάλλεις τους άλλους”.

Και αναρωτιόμουν για ποιο λόγο ο θηλασμός πρέπει να είναι… “διακριτικός”; Γιατί προσβάλλει τους άλλους; Είναι κάτι κακό; Που είναι το πρόβλημα; Μια μαμά λοιπόν εξηγεί πολύ εύστοχα, γιατί είναι άτοπο να ζητάει κάποιος από μια μαμά που θηλάζει να είναι “διακριτική”.

Έχω 2 στήθη.

Αρκετά χρόνια πριν, τα έντυνα με δαντέλα και φρόντιζα να υπάρχει πάντα βαθιά λαιμόκοψη στις μπλούζες μου, για να φαίνονται. Ήταν πολύ χρήσιμα τα στήθη μου. Αρκετά χρόνια πριν, οι  πόρτες άνοιγαν για εμένα, οι καρέκλες τραβιόταν πίσω για να κάτσω και είχα όλη την προσοχή πάνω μου.

Έχω δύο στήθη.

Σήμερα τα ντύνω με βαμβακερό ύφασμα και προσέχω να μην υπάρχουν «μπανέλες» για να μην εμποδίσουν τους πολύτιμους γαλακτοφόρους αγωγούς μου. Είναι πολύ χρήσιμα τα στήθη μου. Σήμερα φτιάχνουν γάλα που τρέφουν την κόρη μου, την παρηγορούν και την ανακουφίζουν.

Βλέπετε, τα στήθη μου έχουν αλλάξει με την πάροδο του χρόνου και με τη μητρότητα. Έχουν υποστεί μια ριζική μεταμόρφωση – από «ρηχά» εργαλεία, σε θεμελιωτές – δωρητές της ζωής, της ψυχής, της ειρήνης. Ναι, εννοώ θεμελιωτές με την κυριολεκτική έννοια, καθώς και την ποιητική… Είμαι περήφανη για αυτό; Ναι!

Έτσι θα καταλάβετε τη σύγχυση μου και τη θλίψη μου, όταν ακούω μια θηλάζουσα μητέρα να συμβουλεύει μια άλλη να είναι «διακριτική», ενώ θηλάζει το παιδί της.

Το πρόβλημα με το «διακριτικό» θηλασμό είναι στην έννοια.

Τι σημαίνει διακριτικό; : Κάτι που δεν είναι έντονο και ενοχλητικό έτσι ώστε να αποφευχθεί η αμηχανία.

Είναι πολύ περίεργο, γιατί κανείς δεν μου ζήτησε ποτέ ή περίμενε κάποιος από μένα να είμαι διακριτική με το στήθος μου, πριν γίνω μητέρα.

Δεν φάνηκε να τους ενοχλεί ποτέ το πόσο εκτεθειμένο ήταν το στήθος μου στην παραλία, στριμωγμένο σε ένα καυτό μπικίνι. Είναι περίεργο, γιατί κανείς δεν φαίνεται να ασχολείται με την μεγάλη πινακίδα στον δρόμο που διαφημίζει εσώρουχα εκτοξεύοντας ένα τεράστιο εκτεθειμένο στήθος στο υποσυνείδητο του κάθε περαστικού και ούτε θα έπρεπε.

Ακριβώς γι αυτό, γιατί λοιπόν θα έπρεπε το στήθος της μητέρας να είναι διακριτικό ενώ θηλάζει το παιδί της; Τι είναι αυτό που είναι τόσο ενοχλητικό για κάποιον, το να δει ένα μωρό να θρέφεται από το στήθος της μητέρας του;

Τι είναι αυτό που μας ενοχλεί τόσο πολύ στο στήθος; 

Οι «κανόνες» για το θηλασμό είναι πολύ συγκεκριμένοι. Φαίνεται ότι το επίπεδο ανοχής «της έκθεσης» δεν πρέπει να υπερβαίνει μια μικρή περιοχή άνω του μαστού. Οι χαμηλότερες και πλευρικές περιοχές πρέπει να φυλάσσονται για το γάλα, ενώ η θηλή και η θηλαία άλως είναι δεσμευμένες για άλλες περιστάσεις. Η θηλή, σύμφωνα με τους κανόνες αυτούς, είναι το ανέγγιχτο, ανείπωτο, αλάνθαστα λογοκριμένο χαρακτηριστικό του μαστού και για κάποιο λόγο θεωρείται πρόβλημα, όταν πρόκειται για τη σίτιση των βρεφών μας.

(***Να σημειώσουμε εμείς εδώ, ότι ακόμη και το facebook θεωρούσε ως όριο για να χαρακτηρίσει προσβλητική μια φωτογραφία θηλασμού εκείνη που φαινόταν η θηλή. Δείτε περισσότερα εδώ. )

Υποθέτω λοιπόν ότι είναι κατανοητό ότι ο “Mr Μέσος Όρος”, ο οποίος δεν έχει δικά του παιδιά και ο οποίος έχει κατηχηθεί από κάθε κοινωνική πίεση και τα μέσα ενημέρωσης, σκέφτεται το στήθος ως τίποτα περισσότερο από κάτι ρηχό και μεγαλεπήβολο. Δεν είναι αποδεκτό, αλλά αυτό είναι κατανοητό. Ωστόσο, το να πιστεύει αυτή την ανοησία μια θηλάζουσα μητέρα – μια γυναίκα που θηλάζει το δικό της μωρό, χρησιμοποιώντας τα δικά της στήθη, να λέει αυτή την πραγματικά επικίνδυνη λέξη, «διακριτικά» – κάνει την καρδιά μου να σπάει.

Επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω … Διακριτικό: Κάτι που δεν είναι έντονο και ενοχλητικό έτσι ώστε να αποφευχθεί η αμηχανία.

Ρωτάω ξανά: Τι είναι αυτό που μας ενοχλεί τόσο πολύ στο στήθος;

Προφανώς όχι κάτι ιδιαίτερο, αφού τα στήθη που δεν θηλάζουν και προβάλλονται ώστε να προκαλούν το θαυμασμό, δεν αναμένεται να χάσουν την αίγλη τους, να φύγουν από τη μόδα. Τα μωρά που τρέφονται αποκλειστικά με ένα μπουκάλι δεν αναμένεται να φάνε σε δημόσιες τουαλέτες το γεύμα τους, δεν είναι τυλιγμένο σε πανί, ενώ τα στοματάκια τους δεν καλύπτονται καθώς τρώνε.

Αν το σκεφτούμε απλοϊκά, φαίνεται ότι το «πρόβλημα» βρίσκεται στο ζευγάρωμα αυτών των δύο, τα οποία κατά τα άλλα είναι πλήρως αποδεκτά όταν είναι χώρια: το γάλα και τα στήθη. Όταν βάζουμε αυτά τα δύο μαζί, όπως η φύση έχει σχεδιάσει και προορίζονται γι αυτό, μια καταιγίδα ετοιμάζεται.

Αλήθεια ποιος θα το φανταζόταν ότι τα σώματά μας, τόσο κουρασμένα μετά τον τοκετό, θα μπορούσαν να παράγουν αυτό το απόλυτα προσαρμοσμένο, πλούσιο σε αντισώματα, υγρό χρυσάφι; Αυτό το ισχυρό εργαλείο που έχουμε στη διάθεσή μας. Το να παράγουν τα στήθη μας γάλα και να ταΐζουν τα παιδιά μας, είναι εντελώς μαγικό.

Και όμως, φαίνεται ότι αν δεν ταΐσουμε το μωρό μας με την μυστικότητα του μυστικού πράκτορα, είμαστε καταδικασμένες από αυτόν τον παράξενο κόσμο στον οποίο ζούμε. Φαίνεται ότι για κάποιους αυτή η διαδικασία θα έπρεπε να είναι «διακριτική».

Είμαι λυπημένη για τη μητέρα που αισθάνεται την πίεση να κρύψει το στήθος της ενώ ταΐζει το παιδί της. Για το ότι αισθάνεται αμήχανα. Αλλά είμαι ακόμη πιο λυπημένη για τη μητέρα που υποκύπτει σε αυτή την πίεση. Για τη μητέρα που πιστεύει πραγματικά ότι ο θηλασμός είναι κάτι ενοχλητικό.

Μακάρι να μπορούσε να δει αυτό που βλέπω τώρα….

Έχω 2 στήθη. 2 μαγικά, εντελώς νορμάλ, αδιάκριτα στήθη…

Λίζα

(Κοινοποιήστε αυτό το άρθρο. Όμως δεν επιτρέπεται η αντιγραφή του χωρίς άδεια)

Ακολουθήστε μας στις σελίδες μας στο facebook και στο Instagram!

Μετάφραση από Mama Bean Parenting