Ο Τόλης αγαπούσε την Μαρία – Η συγκινητική ιστορία αγάπης που παραμένει ζωντανή μέχρι και σήμερα
Ήταν 23 Σεπτεμβρίου 2012, όταν ο Τόλης έφυγε από τη ζωή.
Έδινε μία γενναία μάχη με τον καρκίνο και νιώθοντας την ασθένειά του να τον αποδυναμώνει, το μόνο που είχε ως τελευταία του επιθυμία ήταν να διαδώσει τον έρωτά του για τη Μαρία.
Ερωτευμένοι από τα σχολικά τους χρόνια, η Μαρία βρισκόταν διαρκώς στο πλευρό του. Εκείνος μέσω του μπλογκ του, αλλά και από την προσωπική του σελίδα στο twitter, αναρτούσε τις σκέψεις του, φωτογραφίες μέσα από το νοσοκομείο και τα αγαπημένα του πρόσωπα, ενώ ενθάρρυνε κι άλλους πάσχοντες.
Οι χρήστες του twitter λοιπόν, κάθε χρόνο στις 23 Σεπτεμβρίου, φροντίζουν να είναι ψηλά στις τάσεις του μέσου κοινωνικής δικτύωσης το #TolisLovedMaria, ώστε να μένει ζωντανή ζωντανή η συγκλονιστική ιστορία αγάπης του Τόλη με την Μαρία.
Αυτά τα λόγια διάβασα στο rosa.gr και δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τα δάκρυα μου.
Θα ήταν ένα ωραίο σενάριο για μια ιστορία αγάπης, από αυτές που δακρύζεις στο σινεμά, αλλά ανακουφίζεσαι που ξέρεις ότι δεν είναι αληθινή. Δεν συνέβη πραγματικά.
Αυτή όμως είναι απόλυτα αληθινή…
Ο Τόλης ήταν εδώ και άφησε κάτι σημαντικό. Την αγάπη του.
Ψάχνω και βρίσκω την ανάρτηση του Dimitris Arabatzidis που λέει τα εξής.
“Θέλω να πω δυο λόγια, επειδή δεν γνωρίζουν όλοι (και κυρίως οι νεότεροι σε ηλικία) την ιστορία του #TolisLovedMaria, όπως εμείς που έχουμε λογαριασμό στο Twitter «από παλιά».
Ο Τόλης ή @moloch82 ήταν ένας νέος άνθρωπος, χαμογελαστός, με ενέργεια και θετική διάθεση. Δυστυχώς, έπασχε από το σάρκωμα Ewing, μια μορφή καρκίνου που χτυπάει κυρίως παιδιά και εφήβους. Έγραφε, μάλιστα, συχνά για τον αγώνα που έδινε, στο προσωπικό του ιστολόγιο: docamiok.blogspot
Στις 23 Σεπτεμβρίου του 2012, ο Τόλης έχασε τη μάχη με τον καρκίνο, σε ηλικία μόλις 30 ετών.
Το hashtag #TolisLovedMaria ήταν μια επιθυμία του ίδιου για να τιμήσει τη Μαρία, που ήταν δίπλα του για 11 χρόνια, στα εύκολα και στα δύσκολα.
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, το #TolisLovedMaria «τρεντάρει» στο Twitter – και αυτό νομίζω πως είναι καλό. Είναι καλό, γιατί θυμόμαστε, ανάμεσα στις καθημερινές μας μικροανησυχίες, τα άγχη και τους ηλεκτρονικούς διαπληκτισμούς, ότι, τελικά, λίγα είναι τα πράγματα που αξίζουν. Είναι καλό, γιατί έστω και για λίγο η ανθρωπιά και η αγάπη βρίσκουν το δρόμο τους μέσα από τις οθόνες μας.
Κάτι είναι κι αυτό.”
Έκανα μια βόλτα στο blog του Τόλη. Και όντως ο Τόλης έγραφε για τη ζωή και το θάνατο του.
«Ο θάνατος μου θα έρθει -μάλλον- είτε στον ύπνο μου, είτε σε κάποιο κώμα, είτε με κάποια ανακοπή, στα πλαίσια του καρκίνου.
Μάλλον.
Υπάρχουν ελπίδες να σκάσω από το φαγητό νωρίτερα. Μετά το θάνατό μου όμως για μένα μαύρο. Ένας βαθύς ασυνείδητος ύπνος. Μετά τίποτα. Ούτε ανησυχία, ούτε σκέψεις, ούτε πόνος, ούτε φόβος, ούτε αγάπη, ούτε έρωτας, ούτε γέλιο, ούτε κλάμα.
Τίποτα.
Τότε τι φοβόμαστε;
Τι μας νοιάζει το μετά αν δεν θα είμαστε εκεί για να το αντιληφθούμε;
Καταλήγω ότι απλώς κάποιους τους αγαπάμε πιο πολύ από εμάς. Φοβάμαι περισσότερο πια για το τι θα απογίνουν οι άλλοι, κάποιοι περισσότερο από άλλους. Για τον πόνο που θα τους προξενήσω, το ότι δεν θα μπορώ να κάνω τίποτα για να το πάρω πίσω.
Δεν είμαστε τόσο εγωιστικά όντα τελικά.
Υπάρχει και η άλλη βέβαια όψη, άκρως εγωιστική. Γιατί να συνεχίζει η ζωή να “ζείται” –παθητική κι ας μην υπάρχει– αν δεν είμαι εγώ στον κόσμο. Τι μέρες, νύχτες, χαμόγελα, στιγμές με πλεγμένα χέρια, παιχνίδια στην κουζίνα, αδιάφορους καυγάδες, βόλτες στην καλοκαιρινή Αθήνα, ταινίες, βιβλία, μουσικές θα χάσω.
Γράφοντας το παραπάνω, βούρκωσα στις δύο τελευταίες σειρές.
Τελικά είμαστε εγωιστές. Θέλω να μείνω κι άλλο εδώ».
Ο Τόλης λοιπόν. Αυτό που άφησε ο Τόλης ήταν αγάπη. Που ήταν για τη Μαρία του, αλλά την νιώσαμε όλοι. Πόσο σημαντική κληρονομιά άφησε αυτό το παιδί;
Κλείνω με τα λόγια που είχε γράψει η Gianna Kouka για τον Τόλη και τη Μαρία του.
«Ο Τόλης αγαπούσε την Μαρία. Ο Τολης αγαπούσε πολύ την Μαρια. Την αγαπούσε τόσο πολύ από το σχολείο.
Και ο Τολης ήθελε όλοι να μάθουν πως αγαπάει την Μαρια.
Ήθελε να το φωνάξει σε όλους, σαν ανεβασμένος στο πιο ψηλό βουνό, να φωνάξει, να ακουστεί σαν ηχώ «Αγαπάω την Μαρία».
Κι όταν αρρώστησε από καρκίνο θέλησε να το διαδώσει παντού. Να προλάβει. Να πει ακόμα μια φορά και δυο και χίλιες φορές πως αγαπάει την Μαρια.
Για να μην έχει μάλλον η Μαρια καμιά αμφιβολία. Πως την αγαπάει. Και πως πάντα θα την αγαπάει.
Και σαν να κατάλαβε ο Τολης λίγο πριν το τέλος που πλησίαζε, έγραψε: «Θέλω να μείνω κι άλλο εδώ» και ζήτησε από όλους στα σόσιαλ μίντια, σαν τελευταία επιθυμία, να πουν, να γράψουν, πως ο Τολης αγαπάει την Μαρία.
Κι έτσι κι έγινε. Χρήστες του διαδικτύου, όταν, ο Τολης που αγαπούσε την Μαρια, έφυγε, άρχισαν να γράφουν #TolislovedMaria κι αυτό γίνεται εδώ και τόσα χρόνια, από τις 23 Σεπτεμβρίου 2012.
Που ο Τολης που αγαπούσε την Μαρια πέθανε. Κι αυτό όλο είναι η αγάπη.
Μαρία, ο Τολης πολύ σε αγάπησε. Πραγματικά, βαθιά και αληθινά σε αγάπησε. Όπως αγαπάνε οι άνθρωποι που ξέρουν να αγαπάνε. Όπως αγαπάνε οι μεταξωτοί άνθρωποι.
Μεταξωτέ Τολη. Μεταξωτέ, σπουδαίε Τολη, που αγαπούσες την Μαρια. Μεταξωτέ. Στη φωτογραφία είναι ο Τολης που αγαπούσε τη Μαρια. Και η Μαρια”
#TolisLovedMaria
Λίζα
Μοιράσου αυτό το άρθρο. Μοιράσου την αγάπη!
Ακολουθήστε μας στις σελίδες μας στο facebook και στο Instagram!