Χριστούγεννα γεμάτα δώρα, αλεύρι και ακαταστασία
Μπήκα σπίτι και ακούμπησα προσεκτικά τα κλειδιά στο τραπέζι. Δε βιαζόμουν καθόλου. Κοίταξα το δέντρο. Ήταν το πιο αρμονικό και “σωστά” στολισμένο δέντρο από όλα αυτά που φτιάχναμε τόσα χρόνια.
Μάλλον γιατί φέτος έλειπες εσύ. Το στόλισα μονάχη. Ούτε γεμάτο με όλα τα στολίδια, μπας και μείνει κανένα παλιό και ξεχαρβαλωμένο στη κούτα και στεναχωρηθεί.
Ούτε όλες οι κορδέλες φορτωμένες πάνω του. Ούτε πέντε σειρές λαμπάκια, μια και αυτή λευκή. Πρέπει να είναι το πιο όμορφο αλλά και το πιο μελαγχολικό δέντρο.
Κοίταξα και το σαλόνι. Τακτοποιημένο, στη θέση τους όλα τα διακοσμητικά. Σαν να περιμέναμε επισκέψεις. Εσύ όμως σπουδάζεις, δε θα έρθεις. Οπότε δεν περιμένω κανέναν σημαντικό.
Ούτε χαρτιά σκισμένα, ούτε δώρα ανοιγμένα, η χαρά της νοικοκυράς! Η θλίψη της μανούλας! Αναστέναξα…
Πήγα γρήγορα στη κουζίνα να μη βλέπω το σαλόνι πια, έφτιαξα έναν καφέ. Τέτοια ώρα θα φτιάχναμε μπισκότα και θα παίζαμε με το αλεύρι. Πόση ησυχία.
Α στο καλό, ούτε τον καφέ δε θέλω…
Το τηλεφώνημα για το «χρόνια πολλά μαμά» έσπασε λίγο την τόση ησυχία. Και ύστερα πάλι βυθίστηκε το σπίτι στη σιωπή. Θύμωσα για όλες τις φορές που σου φώναξα που σκορπάς τα χριστουγεννιάτικα δώρα εδώ και εκεί.
Θύμωσα μαζί μου και για τις φορές που σε μάλωσα που έριξες χάμω το αλεύρι.
Κοίταξα ξανά τα λίγα στολίδια στο δέντρο.
Τελικά είχες δίκιο, είναι πιο όμορφο όταν είναι φορτωμένο με όλα. Και εκείνος ο Ρούντολφ!!! Με τη μύτη τη φωτεινή… μέχρι και αυτός μου έλειψε. Φέτος δεν το τραγουδήσαμε φτιάχνοντας τα λαμπάκια. Ας έλεγα πως δεν αντέχω άλλο Ρούντολφ.
Σου λέω μου έλειψε μέχρι και αυτός.
Αν ήξερα.. αν ήξερα πόσα λίγα Χριστούγεννα έχουμε απολαμβάνοντας τα μαζί εμείς οι δύο δε θα γκρίνιαζα για την ακαταστασία και τη φασαρία.
Ούτε μια φορά. Δεν ταιριάζει στα Χριστούγεννα η τάξη και το νοικοκυριό. Θέλω πίσω τα πάντα. Όλη αυτή η ήσυχη αρμονία μόνο θλίψη μου προκαλεί. Θέλω πίσω τα Χριστούγεννα που ήσουν μικρούλι.
Που έτρεχες με τις πιτζάμες να ανοίξεις δώρα και πετούσες τα χρωματιστά χαρτιά εδώ και εκεί.
-Μαμά κοιμήθηκες; Ξεκουράστηκες; Μήπως μπορούμε να κάνουμε τώρα μπισκότα βουτύρου;
Τι;
-Λέω ξεκουράστηκες; Είπες πως είσαι κουρασμένη για μπισκότα βουτύρου και θες να κάνεις και γενική…
Είσαι εδώ!!!! Είσαι ακόμα εδώ!!! Και είσαι τόσο μικρούλικο…
-Θα με σκάσεις μαμά! Τι μικρούλικο λες;;; Είμαι εννιά το ξέχασες;;;
Να πάει στο καλό η γενική! Μόνο μπισκότα έχει απόψε. Και μελομακάρονα και κουραμπιέδες και αλεύρι παντού!!!
-Μαμά τρελάθηκες;
Έτρεξα στο ντουλάπι και άρπαξα το αλεύρι!
Χιόνι δεν ήθελες;;; Ας χιονίσει παντού!!!
Σκόρπισα το αλεύρι εδώ και εκεί… Και αυτό το πλάσμα που μου μαγεύει τα Χριστούγεννα ενθουσιασμένο σαν να ήτανε χιόνι αληθινό έτρεχε να πιάσει το αλεύρι που έπεφτε στα χαλιά μου!
Είναι τα πιο τέλεια Χριστούγεννα μαμά!!! Φώναξε…
Ναι είναι τα πιο τέλεια Χριστούγεννα είπα και εγώ…και την έσφιξα στην αγκαλιά μου. Χαρούμενη που είχε μεγαλώσει μόνο στον ύπνο μου. Ευλογημένη που και αυτά τα Χριστούγεννα θα είναι γεμάτα δώρα, αλεύρι και ακαταστασία…
Κείμενο: Γεωργία Χατζηδάκη
Επιμέλεια κειμένου: Λίζα
Είναι αλήθεια. Τα Χριστούγεννα μετά τα παιδιά είναι πολύ διαφορετικά. Μοιάζουν με εκείνα που ήσουν και εσύ παιδί. Μόνο που η χαρά είναι διπλή, ή να πούμε καλύτερα είναι διαφορετική. Γιατί χαίρεσαι με τη χαρά των παιδιών σου! Συναίσθημα μοναδικό.
Αν συγκινήθηκες με το κείμενο της Γεωργίας όπως εγώ, θα χρειαστείς κάτι να σου γλυκάνει την ψυχή. Υπάρχουν 5 χριστουγεννιάτικες ταινίες μικρού μήκους που θα σου ζεστάνουν την καρδιά. Δες τις στο “5 ταινίες μικρού μήκους θα σε βάλουν στο χριστουγεννιάτικο πνεύμα”
Είναι ωραίο να μοιραζόμαστε, δε συμφωνείς; Κοινοποίησε λοιπόν αυτό το άρθρο για να το διαβάσουν και άλλοι! Όμως μην το αντιγράψεις χωρίς άδεια.
Ακολούθησε μας αν θέλεις επίσης και στις σελίδες μας στο facebook και στο Instagram!
