Οι νύχτες της Μητέρας
Ξαπλώνεις. Αγχώνεσαι. Κάνεις όνειρα. Ζωγραφίζεις ένα χαμόγελο στα χείλη σου γιατί φαντάζεσαι τους επόμενους μήνες που θα έρθουν γεμάτους με πολύχρωμες σαπουνόφουσκες.
Ούτε να το σκεφτείς να ξαπλώσεις μπρούμυτα. Δεν έχει φουσκώσει ακόμη η κοιλίτσα σου αλλά σκέφτεσαι ήδη το μωρό σου. Θέλεις να είναι άνετα.
Οι νύχτες της Μητέρας είναι μεγάλες.
Ξαπλώνεις. Δεν μπορείς να βολευτείς. Γυρνάς πολύ προσεκτικά από τη μια μεριά στην άλλη, αλλά δε βρίσκεις με τίποτα αυτήν που θα σε κρατήσει.
Θυμάσαι που ενώ μπορούσες να ξαπλώσεις μπρούμυτα δεν το έκανες γιατί φοβόσουν μην ενοχλήσεις το φασολάκι σου; Ε λοιπόν, τώρα ΔΕΝ μπορείς να ξαπλώσεις μπρούμυτα. Ξεφυσάς. Εύχεσαι να μπορούσες να κοιμηθείς όρθια, ή μπορεί και να το έχεις κάνει ήδη.
Οι νύχτες της Μητέρας είναι μεγάλες.
Ξαπλώνεις. Σηκώνεσαι. Θηλάζεις. Ξαναξαπλώνεις. Ξανασηκώνεσαι. Θηλάζεις.
Επαναλαμβάνεις μέχρι το πρωί. Κάνεις τους πιο τρελούς εσωτερικούς διάλογους με τον εαυτό σου όσο οι υπόλοιποι κοιμούνται. Πλέον καταλαβαίνεις ότι τελικά μπορείς να κοιμηθείς και όρθια.
Οι νύχτες της Μητέρας είναι μεγάλες.
Ξαπλώνεις. Προσπαθείς δηλαδή. Δεν είναι εύκολο για ακόμη μια φορά.
Σου έχουν μείνει μόνο 2 εκατοστά στην άκρη του κρεβατιού. Κάνεις συνδυασμούς tetris στο μυαλό σου και σκέφτεσαι ότι αν ξαπλώσεις ανάποδα ή πλάγια, θα έχεις λίγο περισσότερο χώρο. Δε βολεύεσαι. Ξυπνάς με μικρά ποδαράκια πάνω στο κεφάλι σου. Πάλι δεν ξεκουράστηκες.
Οι νύχτες της Μητέρας είναι μεγάλες.
Ξαπλώνεις. Και εκεί που οι σκέψεις έπαψαν να κάνουν καρουζέλ στο γεμάτο μυαλό σου, αρχίζει να σε παίρνει ένας γλυκός, ανέλπιστα ήρεμος ύπνος. Όμως όχι.
Σηκώνεσαι γιατί μια φωνούλα που φωνάζει «Μαμά τσίσα» σε καλεί.
Σηκώνεσαι γιατί μια φωνούλα που φωνάζει «Μαμά νερό», σε καλεί. Γιατί μια φωνούλα που φωνάζει «Μαμά, έλα φοβάμαι» σε καλεί. Σηκώνεσαι γιατί θέλεις να δεις αν αναπνέει. Γιατί υποψιάζεσαι ότι ανέβασε πυρετό. Σηκώνεσαι γιατί πια έτσι, γιατί συνήθισες.
Οι νύχτες της Μητέρας είναι μεγάλες.
Δεν ξαπλώνεις πια. Αν και είσαι πολύ κουρασμένη δεν το κάνεις. Βάζεις τα μικρά για ύπνο και μένεις ξύπνια.
Και το παράδοξο είναι ότι οι νύχτες είναι το μόνο μέρος της ημέρας για να βρεις λίγο τον εαυτό σου. Να κάνεις πράγματα στην απόλυτη ησυχία. Να κάνεις κάτι για εσένα. Και να θυσιάσεις ώρες ύπνου για αυτούς τους λόγους. Και τι έγινε; Άλλωστε τα τελευταία χρόνια ο ύπνος έχει όλο και μικρότερη θέση στη ζωή σου. Γιατί οι νύχτες της Μαμάς είναι μεγάλες. Και συνήθως άυπνες δηλαδή.
Ξαπλώνεις. Όχι, τελικά δεν μπορείς να ξαπλώσεις, τζάμπα το παλεύεις. Σηκώνεσαι. Κάνεις ένα καφέ και τριγυρνάς στο σαλόνι. Βγαίνεις έξω στο μπαλκόνι. Περιμένεις τη στιγμή που τα βλέμματα σας θα συναντηθούν. Περιμένεις. Και περιμένεις. Και όταν αυτό γίνεται ανακουφίζεσαι. Τώρα μπορείς να ξαπλώσεις. Αλλά τώρα πια έχει ξημερώσει και πρέπει να μην ξαπλώσεις γιατί μια νέα μέρα θα αρχίσει.
Οι νύχτες της Μητέρας είναι μεγάλες και αναρωτιέσαι μέχρι πότε θα είναι…
Οι μέρες της Μητέρας είναι γεμάτες και απαιτητικές από την πρώτη στιγμή. Και όλοι μιλάμε συχνά γι’ αυτές. Σπάνια όμως μιλάμε για τις νύχτες της Μητέρας. Που είναι μεγάλες. Και το περίεργο είναι ότι παραμένουν μεγάλες, όσα χρόνια και αν περάσουν. Οι νύχτες αυτές… είναι τελικά – όχι απλά μεγάλες, αλλά μεγάλο κομμάτι της μητρότητας.
Ξέρεις τι είναι εκπληκτικό; Σε αυτό το κείμενο χρησιμοποιήθηκαν πάνω από 5 άλλα άρθρα του e-mama.gr για να περιγράψουν τις νύχτες της Μητέρας. Πώς θα βρεις ποια είναι αυτά; Ανάμεσα στα μαύρα γράμματα στο κείμενο που μόλις διάβασες, εκείνα που είναι ροζ σε παραπέμπουν σε ακόμη ένα γεμάτο μητρότητα άρθρο για να ταυτιστείς. Να το κάνεις. Πραγματικά έχουν όλα τους εξαιρετικό ενδιαφέρον!
Λίζα
Είναι ωραίο να μοιραζόμαστε. Κοινοποίησε αυτό το άρθρο για να το διαβάσουν και άλλοι. Όμως ΔΕΝ επιτρέπεται η αντιγραφή του χωρίς άδεια ©
Ακολούθησε μας αν θέλεις επίσης και στις σελίδες μας στο facebook και στο Instagram!
