Επικίνδυνα θαλάσσια παιχνίδια. Όταν η διασκέδαση γίνεται εφιάλτης

Επικίνδυνα θαλάσσια παιχνίδια. Όταν η διασκέδαση γίνεται εφιάλτης

Επικίνδυνα θαλάσσια παιχνίδια. Όταν η διασκέδαση γίνεται εφιάλτης…

24 Ιουλίου είναι της Αγίας Χριστίνας της Μεγαλομάρτυρος.

Μια πληροφορία που πέρασα τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου αγνοώντας την και έμελλε να τη μάθω με το δύσκολο τρόπο.

Είμαι 19 χρονών. Οι πρώτες μου διακοπές σε νησί, στην κατά τα άλλα υπέροχη Σκιάθο. Μη φανταστείς κανένα party animal. Ήμουν ένα παιδί απόλυτα συνειδητοποιημένο, που όπου κι αν πήγαινα κουβαλούσα τη φωνή της μάνας μου…μέσα στο κεφάλι μου, ειδικά στις διακοπές που οι κίνδυνοι ήταν πολλοί και το περιβάλλον άγνωστο. Ήταν απλά “η κακιά στιγμή”.

Η παρέα αποφασίζει να κάνει χαβαλέ με τις περίφημες σαμπρέλες, τα θαλάσσια δαχτυλίδια όπως λέγονται αλλιώς, τα οποία σέρνει ταχύπλοο σκάφος στη θάλασσα.

Μπορεί να τις έχετε ακουστά σαν “μπανάνες” και τελοσπάντων είναι κάτι παρεμφερές και γιατί άλλωστε να μας ενδιαφέρει εμάς η ορολογία όταν δεν ενδιαφέρει τους ιθύνοντες. Αποφασίζω λοιπόν να ανέβω κι εγώ στη σαμπρέλα μαζί με 3 ακόμη φίλους από την παρέα με το γνωστό σκεπτικό:

“Έλα μωρέ, τόσοι και τόσοι ανεβαίνουν κάθε μέρα και δεν παθαίνουν τίποτα, εγώ θα πάθω;”

Κούνια που με κούναγε έχω να σου πω.

Παίρνουμε όλα τα μέτρα ασφαλείας φορώντας τα σωσίβια, ή έτσι νομίζαμε τουλάχιστον, και ανεβαίνουμε στις σαμπρέλες. Κρατιόμαστε από τα χερούλια…απλά! Και το ταχύπλοο αρχίζει να αναπτύσσει ταχύτητα – υπερβολική ταχύτητα – προφανώς για να ενθουσιάσει τα “πιτσιρίκια” που έδωσαν ραντεβού με την αδρεναλίνη.

Θυμάμαι ότι από τον φόβο μου ξέχασα τη σκέψη μου, ακόμα και το γεγονός ότι μπορεί να είχα κάποτε σκέψη. Και νιώθω ένα χτύπημα. Και μετά το κενό.

Όταν άνοιξα τα μάτια μου ήμουν στην παραλία με ένα σωρό κόσμο μαζεμένο γύρω μου και το μόνο που ψέλλισα ήταν:

“Δε θυμάμαι τίποτα…”

Ο Βασίλης, ένας από τους φίλους που επέβαιναν στις σαμπρέλες μαζί μου εκσφενδονίστηκε και έπεσε με όλη εκείνη την ταχύτητα που είχαμε αναπτύξει, πάνω στο κεφάλι μου.

Επικίνδυνα θαλάσσια παιχνίδια. Όταν η διασκέδαση γίνεται εφιάλτης

Μεταφερθήκαμε στο Κέντρο Υγείας του νησιού και θυμάμαι κάποιες φωνές από το υπερπέραν να ψιθυρίζουν:

“Κάθε μέρα τα ίδια έχουμε με αυτά τα θαλάσσια παιχνίδια”.

“Θα σηκωθεί ελικόπτερο από το Βόλο να κάνει την διακομιδή.”

“Δίπλα ακριβώς υπήρχε βράχος, θα μπορούσαν να είχαν φύγει στο βράχο”.



Θυμάμαι τον γιατρό πάνω από το κεφάλι μου και μετά από αρκετή ώρα εκκωφαντικής σιωπής αναμνήσεων του δίνω τις πρώτες πληροφορίες.

“Το όνομά μου είναι Χριστίνα.”

“Γιορτάζεις σήμερα”, μου λέει κι εγώ νιώθω ότι χάζεψα τελείως αντιλαμβανόμενη ότι κείτομαι βρεγμένη και με μαγιό πάνω στο φορείο…Χριστουγεννιάτικα!

“Σήμερα είναι της Αγίας Χριστίνας” μου εξηγεί και νιώθω το συνειδητό, το υποσυνείδητο και το ασυνείδητο μου να αρχίζουν να επικοινωνούν ξανά.

Για να μη στα πολυλογώ εγώ και ο Βασίλης τη γλιτώσαμε με ένα τουμπανιασμένο κεφάλι, μια διάσειση βαριάς μορφής και με τις πρώτες μας διακοπές βορά στα νύχια της αδρεναλίνης. Τη γλιτώσαμε πάντως…όπως τη γλίτωσαν και οι ανεύθυνοι υπεύθυνοι.

Εμείς ήμασταν οι τυχεροί.

Δυστυχώς το 2014 ένα 10χρονο αγοράκι έχασε τη ζωή του στη Μύκονο με τραγικό τρόπο, όταν ο χειριστής του σκάφους που μετέφερε τις σαμπρέλες τον τραυμάτισε θανάσιμα, καθώς δεν αντιλήφθηκε ότι το παιδί είχε πέσει στη θάλασσα και δεν υπήρχε δεύτερο εξουσιοδοτημένο άτομο με γνώσεις ναυαγοσωστικής στο σκάφος – σύμφωνα πάντα με όσα ορίζει η νομοθεσία – για να παρακολουθεί τι γίνεται πίσω από το ταχύπλοο.



Και δεν ήταν μοναδική περίπτωση καθώς τα ατυχήματα που συμβαίνουν κάθε καλοκαίρι διαδέχονται το ένα το άλλο.

Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι δυστυχώς επάνω σε αυτά τα άκρως επικίνδυνα θαλάσσια παιχνίδια ανεβαίνουν και μικρά παιδιά, φυσικά με τη συγκατάθεση των γονιών τους που αναλαμβάνουν εξολοκλήρου την ευθύνη.

Αλήθεια γνωρίζουν αυτοί οι γονείς τι είδους ευθύνη αναλαμβάνουν; Όχι!

Οι αριθμοί μαρτυρούν όλη την αλήθεια. Περισσότεροι από 50.000 Ευρωπαίοι πολίτες τραυματίζονται κάθε χρόνο συμμετέχοντας σε θαλάσσια παιχνίδια και ψυχαγωγικές δραστηριότητες με σκάφη. Ενώ ο πνιγμός είναι η δεύτερη κυριότερη αιτία θανάτου σε βρέφη και παιδιά έως 18 χρόνων.

Πάρα πολλές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε αυτόν τον τομέα λειτουργούν χωρίς άδεια. Χωρίς να πληρούν τις προϋποθέσεις και χωρίς να τηρούν τους κανόνες ασφάλειας. Σε παραπάνω περιπτώσεις απ’ ότι θα μπορούσε κανείς να φανταστεί οι χειριστές των ταχύπλοων δεν διαθέτουν καν τα τυπικά προσόντα!

Εννοείται ότι υπάρχουν και οι σωστοί επαγγελματίες, οι οποίοι σίγουρα αδικούνται όταν επικρατεί αυτό το χάος στον τομέα τους.



Για ασφαλή θαλάσσια παιχνίδια.

Ο πατέρας του 10χρονου που έχασε τη ζωή του στη Μύκονο έκανε κάτι πραγματικά αξιόλογο. Ξεκίνησε το 2015 την κοινωνική, μη-κερδοσκοπική πρωτοβουλία Safe Water Sports. Με στόχο την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας σχετικά με την ασφάλεια και την πρόληψη των ατυχημάτων στο νερό.

Στην ιστοσελίδα Safe Water Sports μπορείτε:

  • Να ενημερωθείτε σχετικά με τους κανόνες που προβλέπει η νομοθεσία. Τι συστήνουν οι ειδικοί καθώς και πρακτικά safety tips για κάθε υδάτινη δραστηριότητα (θαλάσσιο σκι, tubes, kitesurf κλπ).
  • Να βρείτε όλες τις νόμιμες επιχειρήσεις και να διαβάσετε τις αξιολογήσεις και τα σχόλια των πελατών πριν την επιλέξετε.
  • Όταν επισκέπτεστε μια παραλία, ειδικά με τα παιδιά σας για κολύμπι, μπορείτε να ενημερωθείτε. Για το αν η παραλία που έχετε επιλέξει ή επιθυμείτε να επισκεφθείτε διαθέτει ναυαγοσώστη. Αλλά και τα βασικά χαρακτηριστικά αυτής που σχετίζονται με την ασφάλεια (πχ. βαθιά – ρηχά νερά, είδος παραλίας, ανέμους στους οποίους είναι εκτεθειμένη κλπ).

Αφορμή για να γράψω το άρθρο στάθηκε η επιθυμία των παιδιών μου χθες να ανέβουν σε ένα θαλάσσιο ποδήλατο. Η ημερομηνία – 24 Ιουλίου – με χτύπησε σαν ηλεκτρικό ρεύμα και προτίμησα να μην τους αφήσω ούτε καν να το δοκιμάσουν. Απ’ ότι αποδείχθηκε έπραξα σοφά!

Καθώς επισκέφθηκα την εφαρμογή του Safe Water Sports και διαπίστωσα ότι η επιχείρηση που δραστηριοποιείται στην παραλία στην οποία βρισκόμασταν δεν λειτουργεί νόμιμα!

Με την ευχή να μην υπάρξει καμία άλλη κακιά στιγμή.

Είναι ωραίο να μοιραζόμαστε. Κοινοποίησε αυτό το άρθρο για να το διαβάσουν και άλλοι. Όμως ΔΕΝ επιτρέπεται η αντιγραφή του χωρίς άδεια ©

Ακολούθησε μας αν θέλεις επίσης και στις σελίδες μας στο facebook και στο Instagram!

Facebook
Twitter
LinkedIn
Pinterest

3 Comments

  1. δυστυχως ατυχηματα υπαρχουν παντα και ευτυχως εσεις την περασατε παρα τριχα! παλι καλα δηλ! αλλα πολλα απο τα αθληματα/παιχνιδια αυτα ισως θα επρεπε να ειναι απαγορευτικα για τα παιδια κ φυσικα να υπαρχει παντα ελεγχος στους υπευθυνους!

    1. Δυστυχώς Ζίνα ο έλεγχος είναι κάτι το πολύ σχετικό στη χώρα στην οποία βρισκόμαστε.

      Θα έλεγα ότι θα έπρεπε να γίνεται έλεγχος σε όσους κάνουν ελέγχους σε θέματα που αφορούν ανθρώπινες ζωές. Επειδή μία και μόνο ζωή να χαθεί είναι αρκετή για να αισθανόμαστε πως τα πράγματα δεν λειτουργούν όπως θα έπρεπε.

      Γενικά, δυστυχώς ως χώρα διυλίζουμε τον κώνωπα και καταπίνουμε την κάμηλον!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

You May Also Like