Μαμά τι έγινε στις 28 Φεβρουαρίου στην Ελλάδα;
Άνοιξε την πόρτα του σπιτιού και μπήκε μέσα. Άφησε την τσάντα της στον καναπέ και προχώρησε στην κουζίνα.
Η μαμά έβγαζε τα ψώνια από τη σακούλα και έκανε τους υπολογισμούς της.
«Καλώς το πουλάκι μου» της είπε. «Όλα καλά;»
-Καλά, καλά, απλά χθες διάβαζα μέχρι αργά. Πφφ…
«Να ξεκουράζεσαι και λίγο μωρό μου, ναι;», απάντησε η μαμά.
-Ναι μωρέ, εντάξει, σήμερα δεν έχω διάβασμα. Αύριο θα πάω στην πορεία. Θα έρθετε με τον μπαμπά;
«Ε, καλά, πάντα δεν πάμε; Φέτος γιατί να είναι διαφορετικά;» Είπε η μαμά και χάιδεψε το πρόσωπο της καθώς περνούσε από μπροστά της.
Η κόρη την ακολούθησε.
– Ρε μαμά. Να σε ρωτήσω κάτι;
Τι ακριβώς έγινε στις 28 Φεβρουαρίου στην Ελλάδα;
«Θέλω να πω… ξέρω γενικά, αλλά ήμουν πολύ μικρή. Τι είχε γίνει τότε ακριβώς μαμά;»
Η μαμά την κοίταξε και της χαμογέλασε. Χτύπησε απαλά το χέρι της στο τραπέζι και η κόρη κατάλαβε το κάλεσμα. Κάθισε απέναντί της και πήρε θέση ακρόασης.
«Ήταν το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου πριν αρκετά χρόνια. Το 2023. Ήταν ακριβώς μετά το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας. Πολλά νέα παιδιά– παιδιά κοντά στην ηλικία που είσαι τώρα- και άνθρωποι κάθε ηλικίας μετακινήθηκαν με ένα τρένο για την επιστροφή στην καθημερινότητα τους.
Είχαν να επιστρέψουν στις σχολές τους, στα σχολεία τους, στους γονείς τους, στα παιδιά τους, σε ότι άφησαν πριν φύγουν.
Ήθελαν να γυρίσουν πίσω. Ήθελαν να συνεχίσουν τη ζωή τους.
Κάποιοι δε γύρισαν ποτέ. Κάποιοι γύρισαν αλλά δεν ήταν ποτέ ξανά οι ίδιοι άνθρωποι.
Ήταν μεγάλο το κακό και ακόμη μεγαλύτερο το σοκ. Μας έλεγαν ψέματα λίγες μέρες πριν ότι φροντίζουν για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων. Κανείς από εμάς δεν το περίμενε.
Περιμέναμε όμως να μάθουμε πώς έγινε, γιατί έγινε, ποιοι ευθύνονται, πώς μπορούμε να εξασφαλίσουμε ότι δε θα γίνει ξανά…
Μάταια περιμέναμε. 2 χρόνια δεν υπήρχε κανείς υπεύθυνος, καμία δικαιοσύνη. Τα μόνα νέα που μαθαίναμε ήταν μόνο πόση προσπάθεια έγινε για να μη μείνει κανένα στοιχείο που θα οδηγούσε στην αλήθεια.
Οι γονείς. Οι άνθρωποι που έχασαν τους δικούς τους πάλευαν μόνο για την αλήθεια. Και για αυτό τους θύμωσαν πολύ αυτοί που ήταν στην εξουσία τότε. Τους έξυναν κάθε πληγή. Τους έμπηγαν όλο και πιο βαθιά τον πόνο τους. Και τους στεκόταν εμπόδιο για την κάθε αποκάλυψη που δε θα τους συνέφερε.»
Η κόρη βούλιαξε στο τραπέζι απορροφημένη από την περιγραφή της μαμάς της.
«Ρε μαμά, οι υπόλοιποι τι έκαναν; Τι κάνατε εσείς;» την ρώτησε με απορία.
«Όσο περισσότερο ξεφλουδιζόταν η υπόθεση, τόσο περισσότερο καταλαβαίναμε ότι σε αυτό είμαστε μόνοι μας. Δηλαδή, ότι η δικαιοσύνη δεν μπορεί να έρθει χωρίς να βάλουμε πλάτες όλοι μας. Δε θα αλλάξει τίποτα αν δεν ενωθούμε.
Και τότε ήρθε η 28η Φεβρουαρίου του 2025. 2 χρόνια μετά το ατύχημα. Δε θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη μέρα! Όλη η Ελλάδα ήταν εκεί και έγινε μια φωνή!»
Σταμάτησε και σκούπισε τα δάκρυα της.
«Σε είχαμε μικρούλι και ήρθες και εσύ μαζί μας στην μεγαλύτερη πορεία διαμαρτυρίας που έγινε ποτέ στην Ελλάδα. Σε είχε ο μπαμπάς στους ώμους του και φώναζες και εσύ. Ζητούσες και εσύ δικαιοσύνη.
Σε έβλεπα και δάκρυζα, ένιωθα να πνίγομαι, να μην έχω οξυγόνο, γιατί δεν ήξερα αν είσαι ασφαλής σε μια χώρα που δεν έδινε δεκάρα για τους πολίτες της.»
«Μαμά…», κοντοστάθηκε η κόρη. «Μου φαίνεται απίστευτο που η Ελλάδα ήταν κάποτε έτσι. Δεν μπορώ να το πιστέψω!»
«Πίστεψε το πουλάκι μου, γιατί αν ξεχάσουμε τους αγώνες που δώσαμε για να αλλάξει όλο αυτό, θα χρειαστεί να το ξαναζήσουμε.»
«Μα ρε μαμά, η Ελλάδα θεωρείται πια πρότυπο ασφάλειας! Είναι χώρα που αγαπάει τους πολίτες της και οι πολιτικοί δεν τολμούν να κάνουν την παραμικρή παρασπονδία. Είναι χώρα με αξιοκρατία. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς ήταν πριν!»
Σιωπή και από τις δυο μεριές.
«Αγάπη μου. Στην Ελλάδα έχουμε πλέον οξυγόνο. Αλλά κάποτε δεν είχαμε. Και αυτό το οξυγόνο το κερδίσαμε όλοι μαζί ενωμένοι με αγώνες. Διεκδικήσαμε, παλέψαμε, αξίζουμε πολύ περισσότερα οι άνθρωποι. Όλοι οι άνθρωποι.
Το κάναμε εμείς για τα παιδιά μας. Κρατήστε το εσείς για τα δικά σας. Και να μην ξεχάσουμε ποτέ. Γιατί ο λαός που ξεχνά την Ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει.»
Λίζα
Είναι ωραίο να μοιραζόμαστε. Κοινοποίησε αυτό το άρθρο για να το διαβάσουν και άλλοι γονείς. Όμως ΔΕΝ επιτρέπεται η αντιγραφή του χωρίς άδεια
Ακολουθήστε μας αν θέλετε επίσης και στις σελίδες μας στο facebook και στο Instagram!
