Μη με αφήσεις να κλάψω μαμά
Σήμερα με είχες αγκαλιά και με κουνούσες στοργικά ενώ εγώ δεν ήμουν καλά. Μα ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή που έλεγε ότι έπρεπε να με αφήσεις κάτω…
Ότι πρέπει να με αφήσεις να κλάψω σου έλεγε μαμά. Και ξέρω πόσο κουρασμένη είσαι, δεν παρεξηγώ, αλλά τρόμαξα ότι σε άκουσα να ψιθυρίζεις «Ίσως πρέπει να το δοκιμάσω…»
Μη με αφήσεις να κλάψω μαμά.
Μην ακούς αυτά τα σχόλια μαμά. Δεν με κακομαθαίνεις. Τα χιλιάδες φιλιά σου δεν μου κάνουν κακό μαμά.
Το ότι με σηκώνεις και με κρατάς κοντά στο στήθος σου δεν με βλάπτει.
Άκου εμένα, μην ακούς λόγια από εδώ και από εκεί. Άκου εμένα. Κοίτα με! Σου το λέω, πίστεψε εμένα σε παρακαλώ.
Σου το λέω με κάθε μου ανάσα, με κάθε μου κλάμα, με κάθε μου άγγιγμα και κάθε μου βλέμμα. Πίστεψε με σε παρακαλώ….
Μη με αφήσεις να κλάψω μαμά.
Σε εμπιστεύομαι, ξέρω τη φωνή σου, ξέρω τη μυρωδιά σου, βρίσκω τόση άνεση στο άγγιγμά σου από τότε που βγήκα από την κοιλιά σου μαμά.
Ήταν τόσο ζεστά και ήσυχα και ένιωθα απέραντη ασφάλεια εκεί μέσα.
Αλλά τα πράγματα είναι τόσο περίεργα εδώ μαμά. Δεν καταλαβαίνω ακόμα αυτόν τον νέο κόσμο, είναι μεγάλος, είναι νέος, είναι τρομακτικός για εμένα μαμά. Σε χρειάζομαι. Είσαι το ασφαλές μέρος μου μαμά. Πάντα θα είσαι. Μα τώρα λίγο παραπάνω.
Άφησε με να γείρω το κεφαλάκι μου στο στήθος σου, να πάρω από τη ζεστή αγκαλιά σου. Άφησε με να νιώσω ασφάλεια στη φωλίτσα σου μαμά.
Μα μόνο μη με αφήσεις να κλάψω…
Δε θα κρατήσει για πολύ αυτό μαμά. Στο ορκίζομαι. Μόνο για λίγο, τόσο όσο σε χρειάζομαι, μόνο για τώρα που είμαι ακόμα ολοκαίνουργιος σε αυτή τη ζωή.
Δεν θα χρειάζομαι πάντα να με παίρνεις αγκαλιά μαμά. Μια μέρα θα μεγαλώσω και δεν θα φοβάμαι τόσο. Μια μέρα δεν θα είμαι τόσο μικρό και δεν θα χρειάζεται να με κουνάς για να κοιμηθώ, να με φιλήσεις το μέτωπο και να με κρατήσεις αγκαλιά.
Δεν θα είναι έτσι για πολύ. Αλλά τώρα… Τώρα μαμά, σε χρειάζομαι.
Μη με αφήσεις να κλάψω μαμά.
Αν είσαι μια μαμά σε αυτή τη φάση, προσπάθησε να το θυμάσαι αυτό. Προσπάθησε να το θυμάσαι όταν αναρωτιέσαι γιατί το μωρό σου θέλει να κοιμάται πλάι σου, γιατί αναζητά τόσο το κορμί σου, γιατί κλαίει.
Είναι κουραστικό, ναι, και πολύ σκληρό καμιά φορά, αλλά είναι αναπόφευκτο.
Μπορεί να υπάρχουν κι άλλες αιτίες βεβαίως.
Αλλά περισσότερο συχνά, είναι γιατί έχει ακόμη ανάγκη λίγο χρόνο για να συνηθίσει στο καινούργιο περιβάλλον. Κυρίως όταν έχει βιώσει για περισσότερο καιρό την κοιλιά της μαμάς του από ότι την επαφή με το δέρμα της.
Στο άρθρο «Δεν υπάρχουν ανεξάρτητα μωρά. Υπάρχουν μόνο μωρά που σε χρειάζονται» γίνεται ακόμη πιο ξεκάθαρο γιατί το μωρό σου δεν μπορεί να είναι ανεξάρτητο και αυτόνομο από την στιγμή της γέννησής του, είναι αδύνατον για το ανθρώπινο είδος αυτό.
Αξίζει τόσο πολύ να το διαβάσεις!
Επίσης, πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τη νέα μαμά που έχει κατακλυστεί από πληροφορίες που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα; Τι πρέπει να ξέρει λοιπόν;
Γι’ αυτό γράφει η μαία, Κατερίνα Μπέκιου το άρθρο “Η καλύτερη απάντηση όταν σου λένε “Μην το παίρνεις αγκαλιά, θα κακομάθει” είναι αυτή”
Είναι ωραίο να μοιραζόμαστε. Κοινοποίησε αυτό το άρθρο για να το διαβάσουν και άλλοι γονείς. Όμως ΔΕΝ επιτρέπεται η αντιγραφή του χωρίς άδεια
Ακολουθήστε μας αν θέλετε επίσης και στις σελίδες μας στο facebook και στο Instagram!