Μητρότητα είναι όταν οι μέρες σου ανήκουν πλέον σε κάποιον άλλο
Η μητρότητα είναι ένα ταξίδι. Ένα ταξίδι γεμάτο θυσίες αλλά και χαρές, όπου κάθε στιγμή περιστρέφεται γύρω από τις ανάγκες των παιδιών σου.
Υπάρχει χάος αλλά και τάξη. Και με έναν μαγικό τρόπο βρίσκεις την ομορφιά σε αυτό.
Καταφέρνεις να αγκαλιάσεις το χάος και βρίσκεις την ολοκλήρωση στην ανατροφή και τη διαμόρφωση της ζωής των μικρών νέων ανθρώπων που εξαρτώνται από εσένα!
Δεν είναι εκπληκτικό;
Η μαμά μου έλεγε πάντα πριν κάνω παιδιά. Από τη στιγμή που γίνεσαι μάνα δε σταματάς ποτέ. Και το κατάλαβα από τη στιγμή που έμεινα έγκυος στο πρώτο μου μικρό.
Το τόσο γενικό και αόριστο «δε σταματάς ποτέ» που δεν μπορούσα να καταλάβω πριν, έγινε τόσο συγκεκριμένο, χωρίς καν να χρειάζονται διευκρινήσεις.
Είναι αλήθεια.
Η μητρότητα είναι ένας ασταμάτητος αγώνας όπου οι μέρες σου πλέον ανήκουν σε κάποιον άλλο.
Τα πάντα σχεδιάζονται με γνώμονα που είναι ή που θα είναι τα παιδιά σου εκείνη τη στιγμή. Από το να κάνεις ένα ντουζ, μέχρι το να πας σε γιατρό.
Πρέπει να ανταποκριθείς σε κάθε κλάμα, να αλλάξεις κάθε πάνα που χρειάζεται άλλαγμα, να κάνεις τον διαιτητή σε κάθε αγώνα. Και οι αγώνες δεν είναι απλά πολλοί από ότι φαίνεται. Είναι ασταμάτητοι.
Είναι ότι πρέπει να διαχειριστείς τους καινούργιους «αγώνες» πριν καν τελειώσουν οι προηγούμενοι!
Επειδή αυτά τα μικρά ανθρωπάκια είναι κομμάτι σου, είσαι εσύ. Και είναι φυσικό και επόμενο να περνάς τον περισσότερο χρόνο σου κάνοντας πολλαπλές εργασίες.
Καθαρίζεις το πάτωμα που είναι πλημμυρισμένο με παιχνίδια, κρατώντας το παιδί στο ένα χέρι, ενώ ταυτόχρονα το άλλο χέρι σου σκύβει για να μαζέψει μπογιές.
(Διάβασε και το κείμενο μου “Tips για να είναι το σπίτι πάντα βρώμικο και ασυμμάζευτο” που ήρθε με το πρώτο σοκ της μητρότητας μαζί με ένα νήπιο και ένα μωρό. Θα γελάσεις, το υπόσχομαι!)
Γράφεις email στα πιο περίεργα μέρη του σπιτιού, όπως για παράδειγμα στην τουαλέτα (που αλλού; ) περιμένοντας το τρίχρονο παιδί σου να την χρησιμοποιήσει.
Μόλις έχεις ετοιμάσει το δείπνο πρέπει να βάλεις μπρος αμέσως για να ετοιμάσεις το φαγητό που θα πάρουν αύριο τα μικρά στο σχολείο. Και να θυμηθείς να τα βάλεις στην τσάντα τους!
Ναι, τώρα, γιατί μετά θα το ξεχάσεις. Και δεν έγινε και τίποτα αν το ξεχάσεις, απλά θα θέλεις να χώσεις το κεφάλι σου κάτω από τη γη όταν θα σε πάρει η δασκάλα και θα σου πει ότι δε βρίσκει το φαγητό να το δώσει στο παιδί.
Είναι επειδή έστειλες το παιδί σου χωρίς φαγητό στο σχολείο… (μια φίλη από το χωριό το έπαθε, δεν την ξέρετε).
Ναι, είναι αλήθεια. Η μητρότητα είναι ένας ασταμάτητος αγώνας όπου οι μέρες σου πλέον ανήκουν σε κάποιον άλλο.
Γιατί τα πρώτα χρόνια τουλάχιστον, δεν μπορείς πια να πηγαίνεις να κάνεις μπάνιο όποτε θέλεις. Δεν μπορείς να βγεις με φίλους αν δεν στο έχουν πει τουλάχιστον δυο μέρες πριν.
Δεν μπορείς να βγεις ούτε καν με τον σύντροφο σου, να πεις ωραία βραδιά, δεν πάμε μια βόλτα έξω;
Δεν μπορείς καν να κοιμηθείς όποτε θέλεις εσύ.
Και είναι πολύ εντάξει να σου λείπει ο παλιός εαυτός σου. Αυτή που ήσουν πριν έρθει η μητρότητα. Εκεί που είχες πρώτο τον εαυτό σου. Ακόμη και αν δε θυμάσαι πια πώς ήταν.
Μα μαθαίνεις να περπατάς με πολλά παπούτσια. Και να μπαίνεις σε ακόμη περισσότερα.
Το να περιλαμβάνουν τα όνειρα σου πλέον τα παιδιά σου είναι κάτι που έρχεται αυτόματα. Μα να μην ξεχνάς και τους ατομικούς στόχους σου που έρχονται και αυτοί αυτόματα. Και μάλιστα έχουν μεγαλώσει οι στόχοι τώρα πια που έχεις μικρά ανθρωπάκια που εξαρτώνται από εσένα. Δεν είναι περίεργο;
Και συνηθίζεις το χάος και δεν μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς αυτό, γιατί όλη σου η ζωή, η καρδιά σου πια χτυπά για αυτά τα παιδιά.
Λοιπόν, η μητρότητα είναι ένας ασταμάτητος αγώνας όπου οι μέρες σου πλέον ανήκουν σε κάποιον άλλο.
Ανήκουν στα παιδιά σου.
Και το περίεργο είναι ότι δεν θα ήθελες να είναι αλλιώς.
Cover photo jyldyzbekova_art
Λίζα
Είναι ωραίο να μοιραζόμαστε. Κοινοποίησε αυτό το άρθρο για να το διαβάσουν και άλλοι γονείς. Όμως ΔΕΝ επιτρέπεται η αντιγραφή του χωρίς άδεια
Ακολουθήστε μας αν θέλετε επίσης και στις σελίδες μας στο facebook και στο Instagram!
