Η οδική συμπεριφορά των Ελλήνων έχει τα χάλια της. Η οδική ασφάλεια στους ελληνικούς δρόμους έχει κι αυτή τα χάλια της. Και δεν το λέω εγώ, που ούτως ή άλλως γκρινιάρα δεν είμαι. Το λένε οι αμείλικτοι αριθμοί.
Ποιος φταίει όμως γι’ αυτό;
Επέτρεψε μου να κρίνω.
Όχι επειδή είμαι ειδικός στο θέμα, αλλά επειδή είμαι μάνα που μεγαλώνει δύο γιους και είμαι και οδηγός που γράφει πολλά χιλιόμετρα κάθε χρόνο.
Δε θα μιλήσω για ένα συγκεκριμένο τραγικό περιστατικό επειδή δυστυχώς τα τραγικά περιστατικά που λαμβάνουν χώρα κάθε μέρα στους ελληνικούς δρόμους είναι πάρα πολλά. Περισσότερα από ότι μπορεί να αντέξει η ελληνική κοινωνία τόσο σε επίπεδο ανθρώπινης απώλειας όσο και σε οικονομικό επίπεδο.
Θα μιλήσω για συνείδηση και συγκεκριμένα για καθαρή συνείδηση. Αυτή φταίει για όλα! Η καθαρή μας συνείδηση. Η θεώρηση ότι εμείς τα κάνουμε όλα σωστά και πάντα κάποιος άλλος κάνει κάτι τραγικό, με τραγικά αποτελέσματα.
Τα 200 χιλιόμετρα την ώρα, το γρήγορο σπορ αυτοκίνητο, τα φθαρμένα ελαστικά, είναι κάτι που δεν μας αφορά παρά μόνο για να εξάγουμε συμπεράσματα κι αυτά βιαστικά. Είναι κάτι που εμείς ποτέ δεν θα κάναμε και αυτό μας δημιουργεί μια αίσθηση ασφάλειας. Ουφ! Ευτυχώς εγώ ποτέ δεν τρέχω με 200 χιλιόμετρα την ώρα. Ούτε οδηγώ γρήγορο σπορ αυτοκίνητο. Άρα…εμένα ποτέ δε θα μου συμβεί αυτό!
Πόσο μακριά νυχτωμένοι είμαστε.
Θες να σου μιλήσω για λάθη που αποδεικνύουν την κακή οδική συμπεριφορά απλών καθημερινών ανθρώπων, όπως εγώ κι εσύ;
Το ξέρεις ότι…
- Πολλά μωρά ταξιδεύουν στο αυτοκίνητο στην αγκαλιά της μαμάς τους;
- Τα παιδιά μέχρι 12 ετών πρέπει υποχρεωτικά σύμφωνα με τον ΚΟΚ να ταξιδεύουν δεμένα σε ειδικό παιδικό κάθισμα; Κάτι που σαφώς δεν εφαρμόζεται από τους περισσότερους γονείς;
- Οι περισσότεροι γονείς χρησιμοποιούν τα παιδικά καθίσματα αυτοκινήτου λάθος; Όσοι τελοσπάντων χρησιμοποιούν.
Θυμάμαι πριν από 2 χρόνια όταν ο μικρός μου γιος ήταν 3 ετών ένα γειτονόπουλο γύρω στα 7 να τον κοροϊδεύει των ώρα που τον έδενα στο καθισματάκι του, επειδή “είναι μωρό και έχει ακόμα καθισματάκι”. Δυστυχώς αυτό το παιδί έχει μάθει να ταξιδεύει χωρίς ασφάλεια. Έχει εκπαιδευτεί σε αυτό και το πιο πιθανό είναι ότι ποτέ κανείς δεν θα το εκπαιδεύσει στο αντίθετο.
Θυμάμαι να με έχει σταματήσει αρκετές φορές η τροχαία για να ελέγξει “άδεια, δίπλωμα, ασφάλεια”, αλλά ποτέ μα ποτέ για να ελέγξει αν τα παιδιά μου ταξιδεύουν με ασφάλεια στα ειδικά καθίσματα.
Μου έχουν πει πολλοί γονείς ότι τα καθίσματα αυτοκινήτου για παιδιά είναι πολύ ακριβά.
Μου έχουν πει πολλές μαμάδες ότι αναγκάστηκαν να θηλάσουν το παιδί τους εν κινήσει επειδή έκλαιγε.
Ξέρω πολλά αγοράκια που οδηγούν μηχανάκι ή αυτοκίνητο από τα 15 από τα 14 τους (σημερινή πληροφορία)! Χωρίς δίπλωμα, χωρίς εκπαίδευση, χωρίς αίσθηση του κινδύνου και το σημαντικότερο, χωρίς υπεύθυνους γονείς. Στα 14!!! Έλα μωρέ, μόνο μέσα στο χωριό το παίρνει. Τι στο καλό το θέλει το όχημα το 14χρονο; Μα για να κάνει μαγκιά! Να εκπαιδευτεί στη μαγκιά, να γίνει ένας μάγκας οδηγός, να πατάει το γκάζι με τη μουσική στο τέρμα, να βγάζει τα εσώψυχα του στο τιμόνι.
Είμαι οδηγός και συνοδηγός. Είμαι πεζή και ποδηλάτης. Και είμαι και μαμά που σήμερα μεταφέρει τα παιδιά της με το αυτοκίνητο και αποτελεί παράδειγμα οδηγικής συμπεριφοράς για τα παιδιά της και αύριο -το πιθανότερο- θα τα περιμένει να γυρίσουν στο σπίτι σώα και αβλαβή.
Είμαι καλή οδηγός, προσεκτική οδηγός και πάντα οδηγώ γνωρίζοντας ότι τα παιδιά μου με παρακολουθούν και παραδειγματίζονται.
Όμως η συνείδηση μου δεν είναι καθαρή και κάνω τον σταυρό μου για όλες εκείνες τις φορές που έκανα κάποιο μικρό ή λιγότερο μικρό λάθος πάνω στο τιμόνι και δεν το πλήρωσα με τη ζωή τη δική μου ή κάποιου άλλου ανθρώπου.
Έχω την απαίτηση με την ίδια ένοχη συνείδηση να κυκλοφορείτε όλοι εσείς εκεί έξω. Μην ξεχνάτε ότι κάθε μέρα σας εμπιστεύομαι τη ζωή τη δική μου και των παιδιών μου. Είμαι οδηγός με παιδιά μέσα στο αυτοκίνητο. Αν είναι να σεβαστείτε κάτι, σεβαστείτε αυτό!
(Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή του άρθρου χωρίς άδεια)
Η σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα!
Αφήστε το σχόλιο σας εδώ κάτω γιατί εμείς θέλουμε να το διαβάσουμε και να κάνουμε κουβεντούλα!
