Πιερρακάκης – Οι γονείς θα επιλέγουν το σχολείο των παιδιών τους
Σε συνέντευξη του στο ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ ο υπουργός Παιδείας Κυριάκος Πιερρακάκης μιλά για τη δυνατότητα των γονέων να επιλέγουν το σχολείο των παιδιών τους.
Στο δημοσίευμα αναφέρεται μεταξύ άλλων το εξής:
«Θα υπάρχει δυνατότητα των γονέων να επιλέγουν το σχολείο των παιδιών τους, εφόσον υπάρχουν κενές θέσεις σε πρώτη φάση και με επεξεργασία κριτηρίων σε σχολεία που παρουσιάζουν μεγάλη ζήτηση σε δεύτερη.»
Πιο συγκεκριμένα η ερώτηση της δημοσιογράφου είναι η εξής
«Θα μπορούν οι γονείς να επιλέγουν το σχολείο των παιδιών τους, εάν φυσικά υπάρχουν κενές θέσεις στις τάξεις του; Πώς θα αποκτήσουν τα δημόσια σχολεία έναν… ευγενή ανταγωνισμό;»
«Η πραγματικότητα είναι πως η επιλογή σχολείου συντελείται ήδη σε κάποιον βαθμό με έναν μη επιθυμητό τρόπο. Απλώς συμβαίνει με πρωτοβουλία των γονέων που έχουν τη δυνατότητα να δηλώσουν μια διεύθυνση κοντά στο σχολείο που τους ενδιαφέρει.
(εννοεί την παρατυπία σχετικά με τις ψεύτικες διευθύνσεις προκειμένου τα παιδιά να πάνε σε άλλο σχολείο από αυτό που υπάγονται)
Την πραγματικότητα οφείλουμε να την αναγνωρίζουμε και όχι να την αρνούμαστε.
Και οφείλουμε τη δυνατότητα αυτή να την παρέχουμε σε όλους τους πολίτες, πάντοτε με κανόνες και εφόσον υπάρχουν κενές θέσεις στα σχολεία που τους ενδιαφέρουν.
Προσωπικά δεν θεωρώ ότι ο ευγενής ανταγωνισμός που αναφέρετε είναι μια αρνητική έννοια ή ότι ο οποιοσδήποτε έχει κάτι να φοβάται από αυτόν. Ακριβώς το αντίθετο, θα έλεγα ότι πρέπει διαρκώς να αναζητούμε να γινόμαστε καλύτεροι.
Πυρηνικά, αυτό σημαίνει παιδεία: να προσεγγίσεις την καλύτερη δυνατή εκδοχή του εαυτού σου.
Αλλά εδώ οι κρίσιμες έννοιες είναι η ελευθερία, η άρση εμποδίων, η πάταξη της περιττής γραφειοκρατίας».
Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά και η ανησυχία ακόμη μεγαλύτερη. Τι σημαίνει αυτό στην πραγματικότητα;
Τι σημαίνει το γεγονός ότι οι γονείς θα επιλέγουν σχολείο για τα παιδιά τους;
Ποια είναι τα σχολεία που «παρουσιάζουν μεγαλύτερη ζήτηση» αφού το νόμιμο κριτήριο είναι η διεύθυνση και ο μόνιμος τόπος κατοικίας;
Αφού παραδεχόμαστε ότι κάποια δημόσια σχολεία είναι «καλύτερα» και με «μεγαλύτερη ζήτηση» από κάποια άλλα, γιατί η πρώτη σκέψη είναι να συντηρήσουμε αυτό το φαινόμενο; Γιατί δεν συζητάμε καν για την αναβάθμιση των σχολείων που δεν έχουν «μεγάλη ζήτηση», για είναι όλα ισότιμα;
Και γιατί άραγε οι γονείς θα πρέπει να παίξουν Hunger games για να πάει το παιδί τους σε ένα «καλό» σχολείο με μεγαλύτερη ζήτηση;
Ποια θα μπορούσαν να είναι τα κριτήρια που αναφέρει για την εξασφάλιση θέσης των παιδιών σε σχολείο της επιλογής τους;
Πώς είναι δυνατόν στο ίδιο δημοσίευμα να βλέπουμε γραμμένο ότι «Η Παιδεία αποτελεί τον μεγαλύτερο μηχανισμό μείωσης ανισοτήτων», την ίδια στιγμή που ενεργοποιείται ο μεγαλύτερος μηχανισμός ανισότητας σε αυτήν;
Ποιο θα είναι άραγε το νομοθετικό πλαίσιο για να ΜΗΝ κατηγοριοποιηθούν τα σχολεία σε εκείνα με «μεγάλη» ή «μικρή» ζήτηση (λες και μιλάμε για τουριστικά καταλύματα) με ό,τι συνεπάγεται αυτό;
Πώς θα αποφευχθεί η μαζική φυγή των μαθητών από εκείνα που θα κατηγοριοποιηθούν ως «μικρής ζήτησης;»
Και τι θα γίνει αν μαθητές δεν θα μπορέσουν να βρουν θέση στο σχολείο στο οποίο νόμιμα υπάγονται γιατί είναι… «μεγάλης ζήτησης»; Πόσο μακριά θα πρέπει να φτάνουν οι μαθητές για να βρουν θέση σε δημόσιο σχολείο;
Τα ακούμε προσεκτικά τα «εφόσον υπάρχουν κενές θέσεις», αλλά η ανησυχία μας είναι μεγάλη χωρίς να έχουμε δει νομοθετικό πλαίσιο.
Η ανησυχία μας είναι μεγάλη όταν θυμόμαστε ότι η επιλογή σχολειου ήταν πρόθεση της πρώην υπουργού Παιδείας και φαίνεται πως τελικά θα υλοποιηθεί εν τέλει από τον Κυριάκο Πιερρακάκη.
Είχε ρωτήσει δημοσιογράφος την πρώην υπουργό παιδείας σχετικά με την ελεύθερη επιλογή σχολικής μονάδας από τους γονείς.
Και τι θα γίνει εάν ένα σχολείο έχει καλή φήμη και θέλουν όλοι οι γονείς να πάνε εκεί τα παιδιά τους, γατί το διπλανό σχολείο δεν έχει τόσο καλή φήμη;
Υπάρχουν φυσικά όροι και φυσικά αυτός «είναι ένας τρόπος να γίνονται όλα τα σχολεία καλύτερα». Θα υπάρξει ένα συγκεκριμένο πλαίσιο σχετικά με αυτό, συγκεκριμένοι όροι , συγκεκριμένες προϋποθέσεις.
Όλοι εμείς οι γονείς, θα ελπίζαμε ότι ο τρόπος για να γίνονται καλύτερα τα σχολεία δε θα ήταν η ελεύθερη επιλογή σχολικής μονάδας από τους γονείς. Αυτό είναι σαν παραδοχή ότι το υπουργείο παιδείας δεν σχετίζεται ή δεν ασχολείται με την αναβάθμιση των σχολείων.
Αυτά είναι μόνο μερικά από τα ερωτήματα για το τι μπορεί να σημαίνει αυτό και η ανησυχία μας είναι πραγματική μιας και θα ακολουθήσει άρθρο έρευνας για την επίπτωση που έχουν οι μαθητές σε χώρες που υπάρχει “επιλογή” σχολειου. Ελπίζουμε όμως και αναμένουμε νομοθετικό πλαίσιο και περισσότερες λεπτομέρειες.
Λίζα
Είναι ωραίο να μοιραζόμαστε. Κοινοποίησε αυτό το άρθρο για να το διαβάσουν και άλλοι. Όμως ΔΕΝ επιτρέπεται η αντιγραφή του χωρίς άδεια ©
Ακολούθησε μας αν θέλεις επίσης και στις σελίδες μας στο facebook και στο Instagram!
