15 αναμνήσεις από τα θρανία των 80s και των 90s
Έτοιμοι για μια βουτιά στις σχολικές αίθουσες των 80s και των 90s;
Το πρώτο κουδούνι της χρονιάς χτυπά, τα χαρτάκια Panini κρύβονται βιαστικά στα τσεπάκια της σάκας Παξός.
Tα πρώτα βρεγμένα βαμβάκια τοποθετούνται στα άδεια κεσεδάκια γιαουρτιών.
Kαι η αίθουσα μυρίζει κηρομπογιά ανακατεμένη με ξύσματα ξυλομπογιάς Faber Castell.
Φυσικά δε λείπει από πουθενά ο Fido Dido!!! Μπλουζάκια, τσάντες, κασετίνες!
Οι σχολικές μας τσάντες (που τις λέγαμε σάκες) ήταν μάρκας Παξός, κατασκευάζονταν στην Ελλάδα και τις διαφήμιζε ο Παύλος Κοντογιαννίδης με το μνημειώδες «Παξός και ξερός».
Στις άκρες των μολυβιών στερεώναμε άσχημους Ευχούληδες με μοβ μαλλιά (στα 90s) και μικρότερα, πιο απλά λαστιχένια ζωάκια-γόμες (πιο πριν).
Τα τετράδιά μας είχαν μια ομοιογένεια: Ήταν μπλε, με μία μόνο διακριτική ετικέτα που έγραφε πάνω «Διεθνές» και κάτω “SUPER”, έτσι με κεφαλαία.
Τα αγαπημένα μας ήταν εκείνα με τις γραμμές στο κάτω μόνο μισό της σελίδας –το πάνω μισό ήταν κενό για ζωγραφιές.
(Ήταν; Ή έτσι νομίζαμε;)
Τα βιβλία μας τα ντύναμε είτε με διάφανο αυτοκόλλητο (όσοι είχαν μερακλήδες γονείς με υπομονή) είτε με αποσπώμενες ζελατίνες με σχεδιάκια.
Αναμνήσεις από τα θρανία και τα… πολύχρωμα Stabilo!
Ήταν το φετίχ όσων θεωρούσαν ότι είχαν μεγαλώσει πια πολύ για να χρησιμοποιούν Μαρκαδόρους Carioca και κηρομπογιές. Από εδώ και πέρα, μόνο θα υπογραμμίζω, δεν θα ζωγραφίζω στα βιβλία μου. Άλλο που το αποτέλεσμα – ουράνιο τόξο δεν απείχε και πολύ από κανονική ζωγραφική.
Τα βιβλία μας είχαν απαραιτήτως αυτοκόλλητες ετικέτες με ζωάκια/ πριγκίπισσες της Ντίσνεϊ/ Φίντο Ντίντο/ διάσημους ποδοσφαιριστές. Η δικαιολογία για την ύπαρξή τους ήταν ότι τα βιβλία μας έπρεπε να γράφουν το όνομά μας «για να μην τα χάσουμε».
Τα κεσεδάκια γιαουρτιών με τα βρεγμένα βαμβάκια που περιμέναμε να ανθίσουν και να μας δώσουν καρπούς!
Συνήθως βάζαμε όσπρια, φακές ή φασόλια! Και τι χαρά είχαμε, ωωω Θεοί, τι χαρά ήταν αυτή όταν βλέπαμε εκείνο το μικροσκοπικό πράσινο φυλλαράκι να ξεπροβάλει!
Μετά από καιρό άνθιζε ακόμη περισσότερο, αλλά στο τέλος δεν προχωρούσε ποτέ η παραγωγή. Τα αφήναμε ή τα ξεχνούσαμε μετά.
Μην ξεχάσεις να επισκεφθείς επίσης και το άρθρο: Παλιά βιβλία του δημοτικού, οι πιο γλυκές αναμνήσεις μας!
Γέμιζαν τις τσάντες μας κάποτε. Μετά τα συρτάρια μας. Μετά το πατάρι μας. Και ήρθε κάποια στιγμή που δεν φαινόταν τόσο χρήσιμα. Πόσα βιβλία να κρατήσεις πια; Δε χωρούσαν όλα! Έφυγαν στην ανακύκλωση μαζί με τις αναμνήσεις που είχαμε από εκείνα.
Όμως ευτυχώς που υπάρχει το διαδίκτυο και όλο και κάποιος θα μοιραστεί εικόνες από τα παιδικά μας χρόνια! Μαζέψαμε και σας παρουσιάζουμε τα παλιά βιβλία του δημοτικού, που είναι σίγουρο ότι είχατε οι περισσότεροι. ότι θυμάστε τα περισσότερα αλλά όταν θα τα δείτε, θα αναφωνήσετε «Ναιιιιι είχαμε και αυτό!» όπως και εμείς!
Επισκέψου το άρθρο Παλιά βιβλία του δημοτικού, οι πιο γλυκές αναμνήσεις μας! για να δεις όλα εκείνα τα βιβλία που αγαπήσαμε!
Ας συνεχίσουμε όμως με τις αναμνήσεις από τα θρανία των 80s και των 90s!
Για τις κασετίνες, θα μπορούσαμε να μιλάμε ώρες. Πάνινες, μεταλλικές, μεγάλες, μικρές. Χαιρόμασταν κάθε Σεπτέμβρη που πλησίαζαν οι μέρες να ανοίξουν τα σχολεία για να πάρουμε μια καινούργια.
Οι πιο δημοφιλείς ήταν οι «έτοιμες», που περιείχαν όλα τα απαραίτητα (μολύβια, γόμες, χάρακες και διάφορα πράγματα που δεν ήξερες σε τι χρησιμεύουν) καλά στερεωμένα στο εσωτερικό τους με λαστιχάκι. Ήταν και πολύ ωραίο δωράκι, για τους φίλους που είχαν γιορτή Σεπτέμβριο-Οκτώβριο.
.
Και αυτό το ψέμα!
Όλοι για κάποιο μυστήριο λόγο πιστεύαμε ότι εκείνη η γόμα που ήταν από τη μια μεριά πορτοκαλί και από την άλλη μπλε, «έσβηνε και στυλό». Άσχετα που όσες φορές το είχαμε προσπαθήσει, το αποτέλεσμα ήταν είτε κάτι μπλε μουτζούρες είτε σκισμένο χαρτί, ή και τα δύο. Εμείς εξακολουθούσαμε να το πιστεύουμε.
Η όλη αλήθεια, είναι ότι η μπλε άκρη χρησιμεύει για να σβήνει μολύβι σε σκληρό, πορώδες χαρτί. Ενώ η πορτοκαλί για να σβήνει μολύβι σε πιο λεπτό χαρτί. Όπως αυτό των τετραδίων μας.
Τι άλλο θυμάσαι εσύ από εκείνα τα χρόνια; Ποιες είναι οι δικές σου αναμνήσεις από τα θρανία των 80s και των 90s;
Είναι ωραίο να μοιραζόμαστε. Κοινοποίησε αυτό το άρθρο για να το διαβάσουν και άλλοι. Όμως ΔΕΝ επιτρέπεται η αντιγραφή του χωρίς άδεια ©
Ακολούθησε μας αν θέλεις επίσης και στις σελίδες μας στο facebook και στο Instagram!
3 Comments
Η γόμα αυτή ούτε από το κόκκινο δεν έσβηνε καλά καλά το μολύβι χωρίς μουτζούρα! Τι ωραία χρόνια όμως και αναμνήσεις!
Κι εγώ έπιασα παρελθόν, θυμήθηκα τα παπούτσια που αγαπήσαμε!
https://myfortysomethingworld.wordpress.com/2015/02/11/%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CF%80%CE%AE%CF%83%CE%B1%CE%BC%CE%B5/
Καλημέρα
Ελένη
Πω πω! Ξαφνικά αισθάνομαι πως γέρασα!!!! Πού με ταξίδεψες τώρα…
Ελα με συγκίνησες!!!! Οι πιο όμορφες αναμνήσεις μας!!!!!! Ωραία χρόνια… Στους δρόμους γυρνούσα στο Χαλάνδρι που μεγάλωσα και δεν ανησυχούσε κάνεις!!!! Αχ αυτός ο ευχουλης… πόσες ευχές του ψυθιριζα!!! Αχ!!