Αναρωτιέμαι τι θα θυμούνται τα παιδιά μου όταν μεγαλώσουν
Βλέπω κάθε μέρα τα μικρά μου να γίνονται μεγάλα. Κάθε μέρα κυριολεκτικά είναι λίγο πιο μεγάλα από χθες.
Τα βλέπω να μεταμορφώνονται από βρέφη σε παιδιά και να γίνονται πεταλούδες έτοιμες να πετάξουν.
Δεν έχω ιδέα πότε περάσαμε από τον ασταμάτητο νυχτερινό θηλασμό στο να κάνουν μπάνιο μόνα τους. Από το βρεφικό καροτσάκι στο 39 νούμερο παπούτσι.
Δεν ξέρω πόσο θα μου λείψουν οι παιδικές φωνές και το γάργαρο παιδικό γέλιο όταν μεγαλώσουν.
Προσπαθώ απλά να ρουφήξω κάθε στιγμή, κάθε λεπτό μέσα στην καθημερινή τρέλα που μας εγκλωβίζει σε συγκεκριμένα μοτίβα.
Και μέσα σε αυτά κάνω λάθη. Μέσα σε αυτά τα μοτίβα τα κάνω θάλασσα. Τα κάνω όλα χάλια και τα κάνω όλα τέλεια.
Η φωτογραφία είναι από το άρθρο “Τη μια στιγμή νιώθω σούπερ μαμά και την άλλη η χειρότερη” που αξίζει επίσης να διαβάσεις
Προσπαθώ.
Προσπαθώ να είμαι η μαμά που δεν θα τους αφήσω πολλά δύσκολα πράγματα να επεξεργαστούν στην ενήλικη ζωή τους.
Αχ, η ενήλικη ζωή τους…
Τότε που θα είναι άντρες και εγώ θα θυμάμαι ακόμα τα λαχταριστά νεογέννητα ποδαράκια που ακόμη τα βλέπω στις φωτογραφίες μας και λιώνω.
Κάποιες φορές αναρωτιέμαι τι πραγματικά θα θυμούνται από εμένα όταν μεγαλώσουν.
Θα θυμούνται άραγε το βαθύ βλέμμα που ανταλλάξαμε όταν πρωτοσυναντηθήκαμε; Όταν τα κράτησα αγκαλίτσα για πρώτη φορά;
Θα θυμούνται άραγε τον ήχο της φωνής μου καθώς τους ψιθύριζα στο αυτάκι τα λόγια που πρώτη φορά έλεγα, γεμάτα με αυτή τη νέα αγάπη που δεν ήξερα μέχρι τότε;
Θα θυμούνται τη μυρωδιά, τον χτύπο της καρδιάς, τον καιρό που περάσαμε ως αυτοκόλλητα μαζί;
Όταν μεγαλώσουν, θα ξέρουν άραγε πώς άλλαξε η ζωή μου τη μέρα που έγινα η μαμά τους;
Θα γνωρίζουν πόσο σκληρά προσπάθησα ακόμα και όταν δεν τα κατάφερνα;
Θα ξέρουν άραγε ότι δεν ήθελα τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από το να «τα πάω καλά» ως μαμά;
Θα θυμηθούν όταν μεγαλώσουν ότι το δωμάτιο πλημμύριζε με άπειρη αγάπη όταν γυρνούσα σπίτι από τη δουλειά; Τόσο πολύ που μου ερχόταν δάκρυα στα μάτια;
Θα ξέρουν πόσο δύσκολο ήταν όταν προσπαθούσα να τους δώσω συμβουλές για να είναι πάντα καλοί απέναντι στους άλλους, αλλά ταυτόχρονα να τους εμφυσήσω να προστατεύουν τον εαυτό τους.
Θα καταλάβουν κάποια στιγμή ότι εγώ μεγάλωνα αυτούς και αυτοί μεγάλωναν εμένα σαν μαμά; Πόσο σημαντικοί είναι και πόσο διαφορετικός άνθρωπος θα ήμουν χωρίς αυτούς;
Θα θυμηθούν τα γέλια, την αγάπη, την ομορφιά που τους έλεγα να βρίσκουν στις ατέλειες και στα λάθη τους;
Θα θυμούνται άραγε τα βράδια μας; Εκείνα που παίζαμε UNO, επιτραπέζια και παντομίμα ασταμάτητα μέχρι να πονέσει η κοιλιά από τα γέλια. Και εκείνα που όταν πονούσε η κοιλίτσα, όχι από τα γέλια, το ξενυχτούσαμε μαζί μέχρι να γίνουν καλά…
Θα κοιτάξουν άραγε πίσω και θα θυμηθούν αυτές τις στιγμές;
Θα θυμηθούν τα καλά, θα θυμηθούν και τα άσχημα; Θα θυμηθούν τα λάθη μου και τις αστοχίες μου;
Θα θυμηθούν ότι έκανα λάθη; Και αν το θυμηθούν θα μου τα καταλογίσουν; Θα γνωρίσουν άραγε ότι έκανα λάθη όταν την ίδια στιγμή νόμιζα ότι έκανα το σωστό; Ή έκανα λάθη επειδή δεν έμαθα περισσότερα για το πώς πρέπει να κάνω το σωστό;
Θα κοιτάξουν στον καθρέφτη και θα αγαπήσουν τον εαυτό τους όπως τους αγαπάω εγώ;
Θα θυμηθούν άραγε όλα αυτά που λέγαμε μαζί κάθε φορά που τους χάιδευα το κεφάλι και τους φιλούσα τις πληγές; Όλες τις πληγές. Και εκείνες που φαίνονται και εκείνες που δεν φαίνονται.
Θα θυμούνται τα λόγια μου για το πόσο ικανοί και έξυπνοι είναι για να κατακτήσουν τον κόσμο; Για να προσφέρουν σε άλλους ανθρώπους; Για να έχουν ενσυναίσθηση και να πετύχουν μια όμορφη ζωή;
Όταν μεγαλώσουν λοιπόν, θα θυμηθούν κάτι από όλα αυτά;
Προφανώς όχι όλα αυτά. Είναι αδύνατον. Πρέπει να τα θυμηθούν όλα όμως; Δεν ξέρω.
Αυτό που ξέρω είναι ότι η εικόνα στο μέλλον με κάνει να θέλω να τους δώσω ακόμη περισσότερα τώρα στο παρόν. Να ζήσουμε όσο γίνεται πιο πολλά. Να ρουφήξουμε κάθε στιγμή και κάθε δευτερόλεπτο.
Και τελικά… η αγάπη και μόνο θα τους κάνει να θυμηθούν αυτά που οι ίδιοι θα θελήσουν και θα επιλέξουν να θυμηθούν.
Ας ζήσουμε το τώρα! Είναι υπέροχο μαζί τους.
Cover Photo @sara_koba
Λίζα
Είναι ωραίο να μοιραζόμαστε. Κοινοποίησε αυτό το άρθρο για να το διαβάσουν και άλλοι. Όμως ΔΕΝ επιτρέπεται η αντιγραφή του χωρίς άδεια ©
Ακολούθησε μας αν θέλεις επίσης και στις σελίδες μας στο facebook και στο Instagram!
