Το Δέντρο που Έδινε – Η συγκινητική ιστορία πίσω από το δημοφιλές βιβλίο
Το Δέντρο που Έδινε μπορεί να το έχεις ακουστά. Μπορεί να σου σύστησε κάποιος να το διαβάσεις, μπορεί να το είδες σε παράσταση με τα μικρά σου, ή σε κάποιο βίντεο στο youtube.
Είναι μια συγκινητική ιστορία (ή καλύτερα παραβολικό παραμύθι) για την αγάπη ενός δέντρου για ένα αγόρι. Και όσο περίεργη και αν σου φαίνεται η ιστορία, έχει μοναδικά μηνύματα που αγκαλιάζουν την καρδιά.
Γράφτηκε και εικονογραφήθηκε από τον Shel Silverstein. Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1964 και από τότε έγινε κλασικό και διαχρονικό.
Είναι ένα από τα πιο γνωστά βιβλία του Silverstein, που μεταφράστηκε σε πάρα πολλές γλώσσες και φυσικά στην ελληνική.
Έχει πουλήσει πάνω από 10 εκατομμύρια αντίτυπα στον κόσμο και θεωρείται ένα από τα καλύτερα παιδικά βιβλία. Όμως μέχρι να φτάσει εδώ που είναι, κανείς δεν το ήθελε!
Ο συγγραφέας έχει πει σε συνέντευξη του:
«Όλοι το λάτρεψαν, τους συγκινούσε, το διάβαζαν και έκλαιγαν και έλεγαν ότι ήταν υπέροχο. Αλλά οι εκδότες δε δεχόταν να συνεργαστούν μαζί μου γιατί έλεγαν ότι είναι πολύ σύντομο…»
Κάποιοι θεώρησαν ότι ήταν πολύ λυπηρό. Άλλοι θεώρησαν ότι το βιβλίο δεν ήταν ακριβώς παιδικό, ήταν και για παιδιά και για ενήλικες. Και ότι λόγω αυτού, δεν θα ήταν δημοφιλές.
Του ζητούσαν να το αλλάξει, να το τροποποιήσει, να αλλάξει το τέλος, να μην είναι τόσο συγκινητικό. Όμως εκείνος δε δεχόταν.
Ο συγγραφέας προσπαθούσε να βρει εκδότη που να δεχτεί να το δημοσιεύσει 4 ολόκληρα χρόνια! Ώσπου η Ursula Nordstrom, η συντάκτρια του Harper & Row, είδε τη φλόγα σε αυτό και δέχτηκε να το αναλάβει.
Και το δέχτηκε ακριβώς όπως ήταν, δεν του ζήτησε να αλλάξει τίποτα. Και ευτυχώς.
Τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία. Ακολουθεί απόσπασμα. Αξίζει να το αγοράσεις και να το διαβάσεις με τα μικρά σου, να μπει και στη δική σας βιβλιοθήκη. Άλλωστε έκανε τόσο κόπο για να τρυπώσει σε τόσες πολλές βιβλιοθήκες.
Το Δέντρο που Έδινε είναι μια τρυφερή παραβολή για την αγάπη και τη φιλία,
που συγκινεί αναγνώστες κάθε ηλικίας και που οι ερμηνείες μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικές για κάθε έναν που το διαβάζει.
«Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια μηλιά… κι αγαπούσε ένα αγοράκι». Έτσι αρχίζει το όμορφο παραμύθι που το διάβασμά του αφήνει τη γεύση μιας αξέχαστης ευαισθησίας.
Και κάθε μέρα το αγόρι θα ερχόταν και θα μάζευε τα φύλλα του και θα έφτιαχνε στέμματα παίζοντας τον βασιλιά του δάσους.
Σκαρφάλωνε στον κορμό του και τραμπαλιζόταν στα κλαδιά του και έτρωγε τα μήλα του.
Και έπαιζαν κρυφτό. Κι όταν κουραζόταν το αγόρι πλάγιαζε στη σκιά του δέντρου. Και το αγόρι αγαπούσε το δέντρο πάρα πολύ. Και το δέντρο ήταν ευτυχισμένο!
Μα ο χρόνος περνούσε. Και το αγόρι μεγάλωσε. Και το δέντρο έμενε συχνά μόνο του.
Τότε μια μέρα το αγόρι ήρθε στο δέντρο και το δέντρο είπε: «Έλα, Αγόρι, έλα και σκαρφάλωσε στον κορμό μου, κάνε κούνια στα κλαδιά μου και φάε τα μήλα μου και παίξε στον ίσκιο μου και γίνε ευτυχισμένο».
«Είμαι πολύ μεγάλο πια για να σκαρφαλώνω και να παίζω», απάντησε το αγόρι. «Θέλω να αγοράζω πράγματα και να περνάω καλά. Θα ήθελα κάποια χρήματα. Μπορείς να μου δώσεις μερικά;»
«Λυπάμαι», είπε το δέντρο, «αλλά δεν έχω χρήματα. Μόνο φύλλα και μήλα έχω. Πάρε τα μήλα μου, Αγόρι, και πούλησέ τα στην πόλη. Έτσι θα κερδίσεις χρήματα και θα είσαι ευτυχισμένο.»
Και το αγόρι σκαρφάλωσε στο δέντρο και αφού μάζεψε τα μήλα του τα πήρε μαζί του.
Και το δέντρο ήταν ευτυχισμένο. Αλλά το αγόρι έμεινε μακριά από το δέντρο για πολύ καιρό…και το δέντρο ήταν δυστυχισμένο.
…
Μετά από πολύ καιρό το αγόρι ξαναγύρισε.
«Λυπάμαι, Αγόρι, αλλά δεν έχω πια τίποτα να σου δώσω. Τα μήλα μου τέλειωσαν.»
«Τα δόντια μου είναι πολύ αδύναμα πια για μήλα», απάντησε το αγόρι.
«Τα κλαδιά μου κόπηκαν. Δε μπορείς να κάνεις κούνια σ’ αυτά», είπε το δέντρο.
«Είμαι πολύ γέρος πια για να κάνω κούνια», είπε το αγόρι.
«Ο κορμός μου κόπηκε», είπε το δέντρο, «δεν μπορείς να σκαρφαλώσεις»
«Είμαι πολύ κουρασμένος για να σκαρφαλώνω» , είπε το αγόρι.
«Λυπάμαι», απάντησε το δέντρο, «μακάρι να μπορούσα να σου δώσω κάτι. Αλλά δε μου έχει μείνει πια τίποτα. Είμαι μόνο ένα γερασμένο κούτσουρο. Λυπάμαι…»
…
Ο συγγραφέας, ο Shel Silverstein πέθανε στο σπίτι του στο Key West της Φλόριντα, από καρδιακή προσβολή τον Μάιο του 1999, σε ηλικία 68 ετών.
Όμως το βιβλίο του θα είναι για πάντα εδώ.
Λίζα
Είναι ωραίο να μοιραζόμαστε. Κοινοποίησε λοιπόν αυτό το άρθρο για να το διαβάσουν όσο περισσότεροι γίνεται! Όμως δεν επιτρέπεται η αντιγραφή του χωρίς άδεια
Ακολουθήστε μας αν θέλετε επίσης και στις σελίδες μας στο facebook και στο Instagram!
