Στο παιδί που δε γεννήθηκε ποτέ …το γλυπτό

Στο παιδί που δε γεννήθηκε ποτέ …το γλυπτό

«Στο παιδί που δε γεννήθηκε ποτέ»…το γλυπτό που συγκλονίζει

Ένα παιδί που δε γεννήθηκε ποτέ. Ένα δύσκολο θέμα που δυστυχώς με κάποιο τρόπο αγγίζει τις περισσότερες οικογένειες.

Μια πληγή που δεν κλείνει ποτέ. Που δεν μπορείς να την περιγράψεις.

Που μερικές φορές δυσκολεύεσαι πολύ ή δε θέλεις καν να μιλήσεις γι’ αυτήν.

Και κάποτε πέφτει το βλέμμα σου σε αυτήν εδώ τη φωτογραφία, σε ένα γλυπτό. Ένα γλυπτό που απεικονίζει μια γυναίκα που θρηνεί κι ένα παιδάκι να την παρηγορεί.

Δύο φιγούρες φτιαγμένες από διαφορετικά υλικά, με το παιδάκι να εμφανίζεται διαφανές.

Και το μυαλό σου πάει κάπου…

Στο παιδί που δε γεννήθηκε ποτέ …το γλυπτόΣτο παιδί που δε γεννήθηκε ποτέ

Οφείλω να ομολογήσω πως η εικόνα αυτού του γλυπτού μου προκάλεσε συναισθήματα και μου κίνησε το ενδιαφέρον κι έτσι έψαξα να βρω πληροφορίες για την ιστορία πίσω από το γλυπτό. Εντόπισα λοιπόν μία συνέντευξη του ίδιου του δημιουργού στο evenifministries.

Πρόκειται για τον Martin Hudáček, έναν Σλοβάκο γλύπτη, ο οποίος εμπνέεται τις δημιουργίες του από το Θεό, όπως λέει ο ίδιος, και απεικονίζει στα γλυπτά του θέματα που έχουν να κάνουν με το Θεό.

Το συγκεκριμένο γλυπτό, που φέρει το όνομα «Στο παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ» απεικονίζει, σύμφωνα πάντα με τον γλύπτη, μια γυναίκα που θρηνεί την έκτρωση της και το αγέννητο παιδί της σε νηπιακή ηλικία να την παρηγορεί, αγγίζοντας την απαλά στο κεφάλι και να της προσφέρει θεραπεία, ευσπλαχνία και συγχώρεση.

Ο δημιουργός του γλυπτού είπε:



Ο λόγος που έφτιαξα το συγκεκριμένο γλυπτό ήταν για να δείξω την αξία και την αξιοπρέπεια του κάθε ανθρώπου, ακόμα και πριν τη γέννηση του. Ήθελα να τονίσω τη σημασία της προστασίας της ανθρώπινης ζωής από τη στιγμή της σύλληψης μέχρι τη στιγμή του φυσιολογικού θανάτου.

Με αυτό το γλυπτό ο καλλιτέχνης θέλει να προσφέρει βοήθεια στις γυναίκες που πάσχουν από μετατραυματικό στρες μετά από μια έκτρωση, μια διαταραχή που μπορεί να παρουσιαστεί ακόμα και χρόνια μετά από την έκτρωση και σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να συνοδεύεται και από συμπτώματα κατάθλιψης.

Η γυναίκα και το παιδί του γλυπτού ήταν αληθινά μοντέλα.

Η γυναίκα του γλυπτού είναι φτιαγμένη από πολυεποξείδιο, ενώ το παιδί από πολυεστέρα.

Στο παιδί που δε γεννήθηκε ποτέ …το γλυπτό

Το άγαλμα κατασκεύασε ο γλύπτης στα πλαίσια της μεταπτυχιακής του εργασίας στην Ακαδημία Τέχνης της Σλοβακίας στο Τμήμα Γλυπτικής. Και η αλήθεια είναι πως τον έχει κάνει διάσημο, με ανθρώπους από όλον τον κόσμο να παραγγέλνουν αντίγραφα του πρωτότυπου γλυπτού που βρίσκεται στη Σλοβακία.

Το 2015, ο Σλοβάκος γλύπτης ο Martin Hudáček, είχε δωρίσει ένα αντίγραφο του γλυπτού αυτού στον Πάπα Φραγκίσκο. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν πολλά αντίγραφα του γλυπτού τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική. 



«Στο παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ 2»

Λίγο καιρό αργότερα, έλαβε παραγγελία και παρέδωσε στην Πολωνία ένα δεύτερο άγαλμα με τίτλο «Στο παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ 2». Με την διαφορά ότι το νέο αυτό δημιούργημα απεικονίζει και μια αντρική φιγούρα μαζί με τη γυναίκα και το παιδί.

Στο παιδί που δε γεννήθηκε ποτέ …το γλυπτό
«Στο παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ 2»

Οι ερμηνείες είναι πολλές

Το παράδοξο είναι πως τα περισσότερα σχόλια στο evenifministries που φιλοξενεί τη συνέντευξη του Martin Hudáček, αλλά και οπουδήποτε αλλού συνάντησα φωτογραφίες από “Το παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ”, δεν προέρχονται από μαμάδες που έκαναν έκτρωση. Αλλά γενικότερα από γονείς που έζησαν τη νεογνική απώλεια.

Σε όλα αυτά τα χρόνια, το γλυπτό αγγίζει όλους όσους είναι ευαισθητοποιημένοι για τη νεογνική απώλεια και την απώλεια κύησης. Και όχι μόνο.

Για κάποιον άλλο μπορεί να ερμηνευτεί σαν μια γυναίκα που δεν μπόρεσε να γίνει μητέρα όσο και αν το ήθελε όσο κ να το προσπάθησε..



Οι ερμηνείες είναι πολλές γιατί έτσι είναι η τέχνη και έτσι είναι τα συναισθήματα.

Εξάλλου όταν έρχεσαι σε επαφή με ένα έργο τέχνης, για εσένα δεν έχει καμία απολύτως σημασία η αρχική σκέψη και το συναίσθημα του δημιουργού του. Σημασία έχει αυτό που σκέφτεσαι και αυτό που νιώθεις εσύ εκείνη τη στιγμή. 

Διαφορετικά κάθε ποίημα, κάθε τραγούδι, κάθε πίνακας ζωγραφικής θα συνοδεύονταν από την ερμηνεία του δημιουργού. Κάτι τέτοιο όμως δεν συμβαίνει.

Αυτή άλλωστε είναι και η ομορφιά της τέχνης. Ξαναγεννιέται κάθε φορά που «αγγίζει» κάποιον.

Είναι ωραίο να μοιραζόμαστε. Κοινοποίησε αυτό το άρθρο για να το διαβάσουν και άλλοι. Όμως ΔΕΝ επιτρέπεται η αντιγραφή του χωρίς άδεια ©

Ακολούθησε μας αν θέλεις επίσης και στις σελίδες μας στο facebook και στο Instagram!

Facebook
Twitter
LinkedIn
Pinterest

6 Comments

  1. δεν είναι μόνο για τις εκτρώσεις… εγώ που έκανα αποβολή πολλά χρόνια πριν, στην πρώτη μου εγκυμοσύνη, και αν και έχω παιδιά πλέον ποτέ δεν θα ξεπεράσω εντελώς εκείνο το πρώτο μου αγέννητο μωρό και τη δυστυχία που βίωσα εκείνες τις μέρες…

    1. Γι’αυτό είπα πως δεν έχει καμία σημασία το τι σκεφτόταν ο γλύπτης την ώρα που το έφτιαχνε…σημασία έχει το τι νιώθει αυτός που το βλέπει. Και νομίζω πως κάθε μανούλα που έχασε ένα μωρό νιώθει ακριβώς το ίδιο όταν το αντικρίζει…

  2. Είναι ότι πιο συγκινητικό έχω δει βίωσα πριν 2μηνες αυτή την απώλεια και δεν ξεπερνιέται με τίποτα όσο και αν θέλω δεν μπορώ να ξεχάσω!!!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

You May Also Like