2 χρόνια Mini Me
2 χρόνια πριν μωρό μου…
Πέρασαν λοιπόν 2 χρόνια μωρό μου από τότε που σε γέννησα. 2 χρόνια από τότε που έγινα μαμά! Βρε για δες πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός.
Πότε ήσουν ρεβιθάκι στην κοιλιά μου, πότε ήρθες στη ζωή μας, πότε μεγάλωσες και έγινες παιδάκι, σαν όνειρο μου φαίνεται!
Θα σου κάνω μια σύντομη ανασκόπηση για να ξέρεις τι έγινε όλο αυτό τον καιρό που είσαι στη ζωή μας, αλλά που δεν θυμάσαι γιατί ήσουν τοσοδούλικο νινί.
❤ Η β χοριακή
Ήταν μια μέρα μετά την πρώτη επέτειο του γάμου μας με τον μπαμπά, όταν πήγα να πάρω τα αποτελέσματα από τη β χοριακή. «Είσαστε έγκυος, το ξέρατε;» μου είπε η κοπέλα από το μικροβιολογικό. «Όχι» απάντησα απορημένη λες και δεν το περίμενα. Μα αφού σε περίμενα καλέ, πως είπα όχι; «Και ας πούμε τώρα έχω μωρό στην κοιλιά; Δεν καταλαβαίνω τίποτα!» Που να καταλάβω, αφού ήσουν ένα τόσο δα μικρό ρεβιθάκι.
❤ Σε κατάλαβα για τα καλά
Και να οι εμετοί και να οι ζαλάδες και να ένας υπέρηχος που σε έδειχνε να κολυμπάς στο σώμα της μαμάς. Το πρώτο πράγμα που σου αγοράσαμε ποτέ ήταν 2 ζευγάρια τοσοδούλικα καλτσάκια που έγραφαν l❤mumκαι I❤dad (σε νούμερο 2-3 και όχι 0-1 όπως συνηθίζεται για νεογέννητο, ξέρεις εσύ 🙂 ). Καθώς τα πληρώναμε με τον μπαμπά, κοιταχτήκαμε σαν να μη το πιστεύαμε. Κάποια στιγμή θα μπουν εκεί μέσα τα ποδαράκια του δικού μας, ολόδικού μας μωρού; 
❤ Η αναμονή
Και οι μήνες περνούσαν και εσύ καλοπερνούσες στην κοιλίτσα της μαμάς. Μέχρι που σε κούρασα μωρό μου και βρεθήκαμε στην κλινική. Σε χάιδευα και σε παρακαλούσα να κρατηθείς γερά στο σώμα της μαμάς. Σου υποσχόμουν ότι θα περάσουμε super όταν έρθει η ώρα να βρεθείς στην αγκαλίτσα μου. Σου έλεγα ότι θα έχεις την πιο cool μαμά. Και μάλλον σε έπεισα. Καθώς σε περιμέναμε με τον μπαμπά, παίζαμε κάθε βράδυ τάβλι και η μαμά νικούσε πάντα, να ξέρεις. Φτιάχναμε και ένα πάζλ, ξέρεις αυτό με τα 10000000000000 κομμάτια. Είναι αυτό που έχουμε τώρα στον τοίχο με το αυτοκινητάκι και κάθε φορά που το βλέπεις φωνάζεις μπρουμ μπρουμ!
To μόνο που με εμπόδιζε στο τραπέζι του πάζλ ήταν η θεόρατη κοιλιά μου, αφού να φανταστείς μωρό μου, πήγαινε η μαμά στην λαϊκή και της φώναζαν από μακριά «Πω πωω δίδυμα έχεις;»
❤ Το ραντεβού
Και ήρθε η ώρα να γνωριστούμε. Δώσαμε το ραντεβού της ζωής μας στις 8 Μαΐου 2012, μεσημεράκι. Στην τηλεόραση της αίθουσας τοκετών είχε μόνο πολιτικές συζητήσεις, μιας και 2 μέρες πριν είχαν γίνει εκλογές. Έτσι έβαλα να παίζει Americas Next Top Model στο ΣΚΑΙ. Καθώς σε γεννούσα έριχνα κλεφτές ματιές (μη μου κρατήσεις κακία όταν μεγαλώσεις, δε θα το πούμε πουθενά, θα είναι το μυστικό μας 🙂 ). Γεννήθηκες! Σε είδα λίγα δευτερόλεπτα και σε πήραν μακριά. Όταν ξαναβρεθήκαμε, ήξερα ακριβώς τι να κάνω, πώς να σε πιάσω, πώς να σε φιλήσω, πώς να σε ζεστάνω, πώς να σε αγαπήσω. Καλέ λες και σε είχα από πάντα, ένα πράγμα περίεργο! Ήμασταν τρεις πια.
Πήγαμε σπίτι μας. Ήταν αλήθεια ότι είχαμε μωρό. Εκείνο το μωρό που βλέπαμε στον υπέρηχο, εκείνο το μωρό που κουνούσε τα ποδαράκια του μέσα στην κοιλιά μου και φαινόταν από μέτρα μακριά, εκείνο το μωρό που περιμέναμε πως και πως, ήταν πια εδώ. Ήσουν πια εδώ!
❤ Ο θηλασμός
Δυσκολευτήκαμε λίγο στην αρχή με το θηλασμό αλλά τα καταφέραμε! Πολύυυυυ γάλα! Επιθέματα, βρεγμένες μπλούζες, σουτιέν θηλασμού, όλα πρωτόγνωρα για μένα! Ήταν το μοναδικό φαγητό σου για 6 μήνες και η αγάπη, η λατρεία, το δέσιμο, η παρηγοριά, ο γλυκός ύπνος, μέχρι και σήμερα.
❤ Περπάτησες
Και περνούσαν οι μέρες και οι μήνες. Ήσουν ένα ολοστρόγγυλο, χαρούμενο, υγειές μωρό! Κάπου εκεί στους 9 μήνες άρχισες να σηκώνεσαι όρθιος και να κάνεις φιλότιμες προσπάθειες για να περπατήσεις. Και μετά από λίγο καιρό και ενώ ήσουν στα χέρια της γιαγιάς και της θείας έκανες τα πρώτα σου βήματα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη στιγμή, το βλέμμα σου, η περηφάνια σου, τα κατάφερες! Και από τότε δεν σταμάτησες να τρέχεις και να σε κυνηγάω. Έχουμε λιώσει παπούτσια από την τρεχάλα!
❤ Το λεξιλόγιο σου
Έχεις δικό σου λεξιλόγιο παιδί μου. Άσε που είσαι και λεξιπλάστης. Ξεκινήσαμε με το Μα και το Μπα, μη πούμε ολόκληρη τη λέξη και κουραζόμαστε 🙂 Ουά-ουά αποκαλούσες το οτιδήποτε «καλό» (πως σου ήρθε αυτό;). Σταδιακά προσθέσαμε τα κρειδιά=κλειδιά, το νουνό=νονός, ντάτσι=εντάξει, οοοουκέι=ok, γγγγγλα=γάλα, κάαατσες=κάλτσες και πολλά άλλα. Σου ορκίζομαι ότι στο γραπτό λόγο χάνουν, είσαι πολύ χαριτωμένος όταν τα λες και έχεις μια απίστευτη γλυκιά φωνούλα που μας κάνεις και λιώνουμε οι γονείς!
❤ Το παιχνίδι σου
Έχω βιντεάκια από τότε που ήσουν μια σταλίτσα μωρουδέλι 5-6 μηνών και κάθεσαι στον καναπέ με τη γλωσσίτσα απ’ έξω (κλασσικός γλωσσοβγάλτης) και παίζεις με τους υφασμάτινους κύβους που μας πήρε η θεία Χριστίνα! Και συνέχισες να παίζεις με αυτούς μεγαλώνοντας!
Σου άρεσε από πολύ μωρό να παίζεις και να επεξεργάζεσαι. Είχες αδυναμία σε οτιδήποτε δεν είναι παιδικό παιχνίδι, ήθελες κουτάλες, τάπερ, το χάρτινο κουτί που περιείχε το παιχνίδι. Εδώ και καιρό παίζεις ακατάπαυστα με τα άπειρα αυτοκινητάκια των ξαδερφιών σου, δώρο-κειμήλιο από τη θεία Μαρία.
❤ Η εποχή των terrible twos
Μεγάλωσες μωρό μου και μπαίνεις επίσημα στην εποχή των τρομερών δίχρονων, με όλη τη σημασία αυτών των δύο λέξεων! Τώρα κατάλαβα για τα καλά τι θα πει τρομερό δίχρονο! Είσαι σίφουνας και δεν σε προλαβαίνω! Δεν μπορώ να σε αφήσω δευτερόλεπτο από τα μάτια μου γιατί ή θα έχεις εξαφανιστεί ή θα είσαι πάνω σε κάποιο τραπέζι κάνοντας trapezi-jumping! Και είσαι πολύυυυ δυνατό μωρό! Δεν σου έβγαλε άδικα ο κυρ Βασίλης το παρατσούκλι Κόναν! Είσαι ένας αληθινός Κόναν τσέπης! 🙂
Κάθε μέρα αλλάζεις, κάθε μέρα είσαι διαφορετικός, κάθε μέρα ομορφαίνεις και κάθε μέρα με τρελαίνεις. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα μπορούσα να αγαπήσω τόσο πολύ ένα ανθρωπάκι! Το δικό μας ανθρωπάκι!
Είσαι η ζωή μας, το αστεράκι μας, το τζιτζιλίκι μας, το μωρό μας, το παιδί μας!
❤ Σε λατρεύουμε με όλη τη δύναμη μας, όλη μας η ζωή και η αγάπη είναι δοσμένη σε εσένα πουλάκι μου! ❤
(Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή του άρθρου και των φωτογραφιών χωρίς άδεια)
Like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα!
Αφήστε το σχόλιο σας εδώ κάτω γιατί εμείς θέλουμε να το διαβάσουμε και να κάνουμε κουβεντούλα!
