Εσύ είσαι η μαμά μου

Εσύ είσαι η μαμά μου

“Για τη μαμά μου. Που είναι μαμά με όλη τη δύναμη και τη σημασία αυτής της άγιας λέξης…” 

Εσύ είσαι η μαμά μου. Εσύ που με πήρες στην αγκαλιά σου μικρό βρεφάκι και μου έδειξες τον κόσμο.

Εσύ είσαι που αγωνιούσες πάνω από το προσκεφάλι μου την ώρα που εγώ κοιμόμουν, για το αν αναπνέω, αν κρυώνω, αν ζεσταίνομαι, αν θα είμαι καλά σήμερα, αύριο, όλη μου τη ζωή.

Εσύ είσαι η μαμά μου. Εσύ που ξενύχτησες κάθε φορά που ήμουν άρρωστη και ήσουν εκεί να γιατρεύεις τον κάθε πόνο μου.

Εσύ είσαι η μαμά μου, που μου χάρισες την αδερφή μου, το άλλο μου μισό. Κάποιον να μαλώνω και να αγαπιέμαι μέσα σε πέντε λεπτά, χωρίς να το πολυσκέφτομαι.

Μου χάρισες την καλύτερη μου φίλη, ακόμη κι αν αυτό σήμαινε ότι θα έπρεπε να περάσεις όλες τις αγωνίες εις διπλούν.

Εσύ είσαι που με πήρες από το χεράκι, με πήγες πρώτη μέρα στο σχολείο και στάθηκες δίπλα μου σε όλα.

Στα καλά και τα άσχημα. Παραστάτης στις αγωνίες μου, στις επιτυχίες μου, στις αποτυχίες μου, η μόνη φορά που μου άφησες το χέρι ήταν για να με χειροκροτήσεις τη μέρα που έπαιρνα το πτυχίο μου.

Και ειλικρινά πιστεύω ακόμη πως εκείνο το χειροκρότημα, το δυνατό, αυτό που ξεχώριζε από τα άλλα ήταν το δικό σου.

Εσύ είσαι που πάντα άκουγες με υπομονή τις ανησυχίες μου στην εφηβεία και τις αντιμετώπιζες όπως έπρεπε, σαν να ήταν οι σημαντικότερες του κόσμου. Κι ας καταλαβαίνω τώρα πως οι δικές σου σκοτούρες ήταν απείρως μεγαλύτερες.

Εσύ είσαι η μαμά μου, που με έμαθες να αγαπάω τα όνειρα μου, να τα πιστεύω και να τα κυνηγάω με όλη μου τη δύναμη. Μου έμαθες όμως επίσης, αν δε μπορώ να φτάσω ένα στόχο να θέτω έναν άλλο. Η ζωή δεν τελειώνει στην πρώτη δυσκολία.

Εσύ είσαι που πάντα λες «Όλα θα γίνουν, μη στεναχωριέσαι» και ως δια μαγείας τα προβλήματα φαντάζουν μικρότερα, γιατί πραγματικά εγώ σε πιστεύω κάθε φορά που το λες.

Εσύ είσαι η μαμά μου…

Που με έμαθες να αγαπάω τους ανθρώπους πολύ και πέρα από συμφέροντα.

Εσύ είσαι που με στήριξες όταν αποφάσισα να κάνω τη δική μου οικογένεια. Άνοιξες τις φτερούγες σου. Aυτές που με προστάτευαν από τη μέρα που γεννήθηκα, και με άφησες να πετάξω, να χαράξω τη δική μου διαδρομή.

Αλλά είσαι πάντα εκεί, όποτε γυρίσω το βλέμμα μου, να μου χαμογελάσεις και να μου δώσεις καινούρια δύναμη να συνεχίζω.

Εσύ είσαι η μαμά μου, που μου έμαθες πως τα μαχαιροπίρουνα μπαίνουν στο πρώτο συρτάρι και οι πετσέτες στο τελευταίο. Α! Και οι κατσαρόλες κάτω από το νεροχύτη.

Εσύ είσαι που αγάπησες τα παιδιά μου σαν να είναι δύο φορές παιδιά σου και έγινες η γιαγιά που πάντα ονειρευόμουν να έχουν. Μια γιαγιά από αυτές που καλομαθαίνουν και κάνουν όλα τα χατίρια, όπως στα παραμύθια…

Εσύ είσαι η μαμά μου, που μου έμαθες πως η αγάπη της μάνας για τα παιδιά είναι άπειρη και με έκανες αυτή τη μάνα που είμαι τώρα για τα παιδιά μου.

Εσύ είσαι που είσαι πάντα δίπλα μου, ότι και να γίνει. Γιατί εγώ, περισσότερο από άλλους, ξέρω ότι σε αυτή τη ζωή τίποτα δεν είναι δεδομένο.

Εσύ είσαι η μαμά μου…

Και εγώ είμαι ευγνώμων γι’ αυτό…

(Κοινοποιήστε αυτό το άρθρο. Όμως δεν επιτρέπεται η αντιγραφή του χωρίς άδεια)

Ακολουθήστε μας στις σελίδες μας στο facebook και στο Instagram!