Το φαινόμενο της ενοικιαζόμενης οικογένειας
«Η μοναξιά δεν είναι εύκολη…» μου είχε πει κάποτε ένας μεγάλος άνθρωπος και είναι σαν να αντηχεί στα αυτιά μου ακόμα.
Η οικογένεια, οι φίλοι, οι σχέσεις, είναι κάτι που μοιάζει να μας δίνει την αίσθηση της ασφάλειας και της αποδοχής. Όλες οι σχέσεις όμως θέλουν κόπο, χρόνο, πνευματικό αγώνα κάποιες φορές για να δημιουργηθούν και να συντηρηθούν.
Πώς θα σου φαινόταν αν σου έλεγα ότι σε κάποιο μέρος του κόσμου μπορείς να τις αποκτήσεις άμεσα; Αν σου έλεγα ότι μπορείς να… ενοικιάσεις οικογένεια; Φίλους; Σχέσεις;
Στην Ιαπωνία, η ανάγκη για κοινωνική σύνδεση πήρε μια πολύ ιδιαίτερη μορφή, με ανθρώπους να ενοικιάζουν άλλους για να τους βοηθήσουν να κρατήσουν μακριά τη μοναξιά τους έστω και για λίγο.
Μια πραγματικότητα που μας κάνει να αναρωτηθούμε για την αληθινή αξία των ανθρώπινων σχέσεων και της αυθεντικότητας σε έναν κόσμο που συχνά μας πιέζει να δείχνουμε κάτι που δεν είμαστε.
Αφορμή για αυτό το άρθρο είναι ένα κείμενο που διάβασα από τον Stelios Steriteri Prezerakos.
Είναι συγκλονιστικό. Διάβασε το.
Το φαινόμενο της ενοικιαζόμενης οικογένειας
«Έχεις πολύ καλή σχέση με τους γονείς σου» μουρμούρισε η Μινάκο κάπως θλιμμένα, ενώ κοιτούσε τις αναπάντητες κλήσεις της μαμάς μου στο κινητό μου.
Ήταν η φιλόλογος του Λυκείου, εκείνη την χρονιά είχε τύχει να έχουμε παρόμοιες κενές ώρες, οπότε τρώγαμε μεσημεριανό σχεδόν καθημερινά και είχαμε γίνει φίλοι.
«Έχω να μιλήσω με τους γονείς μου πέντε χρόνια» είπε ξερά και μου έδωσε πίσω το τηλέφωνο. «Δεν πειράζει όμως, κάθε φορά που μου λείπει η οικογένειά μου ενοικιάζω μια» έκανε τώρα κεφάτα, σηκώνοντας τους ώμους της.
«Ώπα, τι εννοείς;» ρώτησα έκπληκτος και εκείνη άρχισε να μου διηγείται πράγματα για μια σκοτεινή πλευρά της Ανθρωπότητας που δεν είχα ιδέα ότι υπάρχει. Ήταν εκείνη την ημέρα που έμαθα για το rentaru kazoku, τους Ενοικιαζόμενους Ανθρώπους της Ιαπωνίας.
Είναι κάτι στην γιαπωνέζικη κουλτούρα που ονομάζεται μέντσου, το «πρόσωπο». Είναι η εικόνα που πρέπει να έχεις ή πρέπει να παρουσιάσεις στον κοινωνικό σου περίγυρο για να θεωρείσαι αποδεκτός – το μέντσου είναι Όλα και Τα Πάντα. Γι’ αυτό, όταν νομίζεις ότι το «πρόσωπο» κινδυνεύει να φθαρεί ανεπανόρθωτα, μπορείς να το σώσεις ενοικιάζοντας φίλους, οικογένεια ή συγγενείς.
Υπάρχουν αρκετές υπηρεσίες Ενοικιαζόμενων Ανθρώπων στην Ιαπωνία και κοστίζουν γύρω στα 200 ευρώ για λίγες ώρες.
Οι λόγοι είναι πολλοί: μια γυναίκα ήθελε να πάει στο νοσοκομείο για μια σημαντική εγχείρηση και ενοικίασε έναν «συγγενή» για να την συνοδεύσει, έχοντας την εντολή να φαίνεται ταραγμένος.
Ένας νεαρός είχε κάνει ένα λάθος στην δουλειά και ενοικίασε έναν μεσήλικα για να στέκεται δίπλα του όσο εκείνος απολογούνταν στα αφεντικά του.
Μια κοπέλα ήθελε να τραβήξει την προσοχή του αγοριού της και ενοικίασε έναν όμορφο νεαρό για να την πειράξει στο δρόμο.
Ένας άντρας πιεζόταν από τους γονείς του να παντρευτεί, ενοικίασε μια κοπέλα και την παρουσίασε στους γονείς του ως δική του.
Μια γυναίκα έπρεπε να πάει στις γυμναστικές επιδείξεις του σχολείου των παιδιών της και ενοικίασε έναν «σύζυγο» γιατί δεν ήθελε να μαθευτεί ότι ήταν χωρισμένη.
Μια κοπελίτσα ενοικίαζε ένα «αγόρι» για να την συντροφεύει στα ψώνια της, γιατί ήθελε να μάθει πως είναι η ζωή με κάποιον στο πλάι σου.
Οι υπηρεσίες όμως δεν σταματούν εκεί. Ένας νεαρός, ορφανός από πολύ μικρός, ενοικίαζε κάθε μήνα έναν ηλικιωμένο «πατέρα» για να νιώσει την στοργή που πάντα του έλειπε. “Κοιτώ μόνο την πλάτη του και παίρνω δύναμη” είδε πει στους φίλους του.
Ένας συνταξιούχος είχε αποξενωθεί από την οικογένειά του και ενοικίαζε μια «σύζυγο» και μια «κόρη» για να τρώνε μαζί του τα Κυριακάτικα πρωινά.
Μια κυρία είχε να δει τον γιό της πολλά χρόνια και ενοικίαζε έναν νεαρό για να κάθεται δίπλα της με εντολή να την αφήνει να τον συμβουλεύει – η λίστα είναι αστείρευτη.
Στις εταιρείες Ενοικιαζόμενων Ανθρώπων οι πελάτες μπορούν να διαλέξουν την εμφάνιση, την μόρφωση, τον χαρακτήρα ή ακόμη και την διάλεκτο αυτών που θέλουν να χρησιμοποιήσουν. Προσφέρεται ακόμη και ένας εικονικός γάμος (συμπεριλαμβάνεται ο γαμπρός/νύφη και οι καλεσμένοι) για εκείνους που δεν μπορούν να παντρευτούν αλλά θέλουν να νιώσουν το πως είναι να αρχίζεις μια οικογένεια.
Τέλος, υπάρχει και η υπηρεσία με τον απίθανο τίτλο «όμορφοι άντρες που θρηνούν»: ο ρόλος τους είναι να συνοδεύουν γυναίκες σε γάμους ή κηδείες με σκοπό να τους συμπαραστέκονται, σκουπίζοντας τα δάκρυά τους ενώ τις αγκαλιάζουν σφιχτά.
Οι Ενοικιαζόμενοι Άνθρωποι δεν είναι συνηθισμένο φαινόμενο στην Ιαπωνία αλλά είναι σίγουρα κάτι υπαρκτό. Ξεκίνησαν από τα τέλη της δεκαετίας του 90 και είναι η απόδειξη ότι όσο μεγαλώνει το Εγώ μας, τόσο συρρικνώνεται η Ψυχή που κρύβεται μέσα μας.»
Οι «Ενοικιαζόμενοι Άνθρωποι» στην Ιαπωνία είναι μια μοναδική και λίγο παράξενη πραγματικότητα.
Ωστόσο, μας θυμίζουν κάτι πολύ ανθρώπινο: την ανάγκη μας για σύνδεση και για αληθινές σχέσεις. Παρόλο που μπορεί να ζούμε σε κοινωνίες που επικεντρώνονται στην εικόνα και στην αποδοχή, η πραγματική αξία βρίσκεται στην αυθεντικότητα των σχέσεων μας.
Όσο κι αν προσπαθούμε να φτιάξουμε μια «τέλεια» εικόνα του εαυτού μας, αυτό που τελικά χρειάζεται η καρδιά μας είναι απλώς να νιώσουμε πραγματικά συνδεδεμένοι με τους ανθρώπους γύρω μας.
Λίζα
Είναι ωραίο να μοιραζόμαστε. Κοινοποίησε αυτό το άρθρο για να το διαβάσουν και άλλοι γονείς. Όμως ΔΕΝ επιτρέπεται η αντιγραφή του χωρίς άδεια
Ακολουθήστε μας αν θέλετε επίσης και στις σελίδες μας στο facebook και στο Instagram!
